Kirsten: 'Ze trok me aan mijn haren naar de grond'

Veel jongeren maken agressie mee tijdens het uitgaan, blijkt uit ons onderzoek. Zo ook Kirsten, die twee weken geleden werd belaagd in een discotheek. 'Ze trapten me in mijn gezicht, buik en ribben.'

Kirsten: "Iedere maand ga ik met een groep vriendinnen naar een discotheek en zo ook twee weken geleden weer. De avond begon super, goeie muziek, gezellige mensen & de stemming zat er goed in bij iedereen. Aan het eind van de avond wilde ik van de ene kant van de zaal naar de andere kant lopen. Ik wilde naar een groep andere vrienden waar ik mee terug zou gaan met de trein.

Aan mijn haren

Ik liep in mijn eentje, mijn vriendinnen kenden die groep verder niet en het was misschien 20 seconden lopen. Mijn telefoon had ik in mijn hand, omdat ik van plan was iemand even een berichtje te sturen, maar door de drukte die midden in de zaal is, wachtte ik even totdat ik bij het rustige gedeelte was. Uit het niets voelde ik ineens dat een hand mijn telefoon pakte. Dus draaide ik me meteen om, want ik wilde weten wie dit gedaan had, maar ik zag niemand weglopen of iets anders opvallends doen. Toen ik riep wie mijn telefoon had gepakt, kwam er een meisje die mij aan mijn haren naar de grond trok. Mijn eerste stomp had ik toen al in mijn gezicht gehad.

In elkaar getrapt

Alles gebeurde zo snel en voor ik het wist lag ik op de grond, rondom een groep jongens die keihard op mij in begonnen te trappen. Ze trapten me in mijn gezicht, buik en ribben. Ik kende ze niet, was alleen en had geen idee hoe ik weg moest. Toch had ik op een gegeven moment een been van iemand beet kunnen pakken, trok mezelf daar mee omhoog en rende ik zo snel mogelijk weg, naar de uitgang waar de beveiliging stond.

Aangifte

Het avondje wat eerst zo gezellig leek, eindigde toch in een drama wat ik helaas niet snel meer ga vergeten. De dagen erna heb ik heel erg veel last van mijn ribben, nek, schouders & hoofd gehad. Desondanks heb ik toch nog redelijk ‘geluk’ gehad, één verkeerde trap en het had veel erger kunnen aflopen voor mij. Een aantal dagen daarna ben ik aangifte gaan doen, maar omdat ik geen namen had of ander bewijs, moeten ze het doen met mijn omschrijving en de camerabeelden van de discotheek. Toch heb ik nu, twee weken later, nog niks gehoord over of ze er mee bezig zijn. Het ziet er dus naar uit dat deze groep jongeren er heel erg makkelijk mee weg komt.

Deze gebeurtenis heeft er voor mij helaas wel voor gezorgd dat ik geen zin meer heb in uitgaan voorlopig. Ik vind het absurd dat zoiets zomaar kan gebeuren op een avond die toen zelfs voor 14 tot 18 is. Door zoiets wordt me wel even duidelijk gemaakt dat ik eigenlijk nergens veilig ben, ook niet tijdens het uitgaan. Het is lastig om dit soort gebeurtenissen te voorkomen, maar wat al heel veel had gescheeld is als er gewoon wat bewaking had rondgelopen. Ik kan zo’n groep jongeren in mijn eentje nooit aan, maar één beveiliger had misschien al genoeg geweest.  Maar helaas, ik was denk ik gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats."