De grote dag is aangebroken! Het parlement stemt vanavond voor of tegen de pijnlijke maatregelen die nodig zijn om de nodige miljardensteun te krijgen. Dat wordt de derde keer in vijf jaar. Intussen reageren arbeiders met stakingen en demonstraties.

Door Ioanna Panagiotopoulou

Escaleert de situatie? Staat Tsipras hetzelfde lot te wachten als zijn afgedankte voorgangers?

De protestbeweging in Griekenland kent zijn ups en downs. De support voor de meeste demonstraties was tot 3 jaar terug weinig tot net voldoende, maar zeker niet genoeg gezien de op handen staande maatregelen en wat die betekenen voor de samenleving.

Dat veranderde toen Syriza de macht greep. Twee weken terug beleefden we een  voorlopig hoogtepunt. De nee-stemmers van het referendum verzamelden zich  toen op het Syntagma-plein.

Hoewel 61 procent tegen nieuwe strenge maatregelen stemde, waren die tegenstemmers niet in staat om hun onvrede te vertalen naar massabetogingen op straat. De demonstranten die we nu, sinds de u-bocht van Tsipras zien, vertegenwoordigen niet de ‘gewone’ Griek, maar de politiek bewuste, georganiseerde nee-kampers.

Fortis, begin dertig en werkeloos, is een van hen: 

‘Tsipras zal op dezelfde manier de geschiedenis in gaan als Papandreou en Samaras. Wat hij heeft gedaan is totale nonsens. Niet alleen heeft hij de eisen van de leners ingewilligd, maar voorafgaand ook een onuitlegbare move gemaakt. In een referendum vragen om de mening van het volk en dat gebruiken in de onderhandelingen…

Ik heb nooit geloofd dat een nee-stem genoeg zou zijn en dat we sowieso de strijd moesten aangaan met de maatregelen die Tsipras van plan was te nemen. 

Ik verwachtte wel dat hij zou vasthouden aan het linkse gedachtengoed van zijn partij. 

Van de schuldeisers konden we drastische maatregelen verwachten, maar ik hoopte dat we de eurozone zouden verlaten omdat die eisers toch niet zouden terugdeinzen.

Kennelijk is Tsipras diezelfde schuldeisers op al hun bizarre eisen tegemoet gekomen. Dat verwachtte ik echt niet, ik dacht dat Tsipras zo zijn grenzen had, maar dat is dus niet zo.’

Fortis verwacht dat Syriza uit elkaar valt en er een regering van nationale eenheid wordt gevormd. Het volk zelf blijft aan de zijlijn staan, als toeschouwers van een bizar schouwspel.

‘Ik hoop dat de protesten escaleren en daaruit iets nieuws bloeit, maar ik heb sterke twijfels. Zelfs in de radicale hoek vertrouwt men op de oproep van de vakbonden om te gaan staken. 

Er zijn initiatieven binnen anarchistische, linksradicale groeperingen, maar of die wat bereiken is maar de vraag. Organisaties en groepen die het volk kunnen mobiliseren zijn gefragmenteerd, organisatie ontbreekt.

De nee-stemmers verwachtten dat de onderhandelingen helemaal opnieuw zouden beginnen of dat we de euro vaarwel zouden zeggen. Nu zijn ze in shock. 

Mijn familie is woest op Tsipras, ze zien  hem op tv en doen niets anders dan over hem klagen.’

For English version, click here.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.