Het was het perfecte soort treurnis waar ik altijd graag naar mag kijken. Vlak bij de Tower Bridge in Loden, in een amfitheater-achtige kuil, stonden zo’n 250 Engeland-supporters kleumend naar een groot beeldscherm te kijken. In afwachting van het moment waarop FIFA-baas Sepp Blatter de envelop met daarin de naam van het gelukkige land zou openen. Het land dat in 2018 het WK voetbal zou mogen organiseren. Het was verdomd koud en daarom was de opkomst gering. Een paar breakdancers met een voetbal, twee human beatbox-artiesten en twee voetballers probeerden het publiek te amuseren. En dat ging nog redelijk ook. Maar alles stond natuurlijk in het teken van het moment.

En toen dat moment eenmaal kwam en Blatter een briefje met daarop het woord ‘Russia’ liet zien, was het snel gedaan met de lol en vrolijkheid. De Engeland-supporters (keurige mensen, de helft waarschijnlijk toerist, gelokt door een beeldscherm en gratis vlaggetjes), dropen snel af. Teleurgesteld mokkend en vooral achterdochtig.

Want de FIFA had het gedaan. Corrupte honden, dat waren het. Iedereen die ik sprak, ging er vanuit dat geld de beslissende rol had gespeeld bij het toekennen van het WK 2018 aan Rusland en het WK 2022 aan Qatar. Een WK voetbal in Qatar? Waarom niet in Cambodja? Of IJsland? Voor de Britten was het wel duidelijk. Afgeschrikt door alle kritische onthullingen door Britse journalisten over corruptie binnen de FIFA en gelokt door de gas- en oliemiljarden van Rusland en Qatar, hadden Blatter cum suis de traditionele voetballanden de middelvinger getoond.

‘s Avonds na de toekenning werd er op tv volop gediscussieerd over de mislukking. Engeland was er in de eerste stemronde al uitgevlogen. Hadden die journalisten niet een weekje na de stemming met hun corruptieverhalen naar buiten kunnen komen? Dit had de kansen van Engeland behoorlijk verpest. Veel Britten vonden het maar jammer; daar ging hun kans om nog ooit eens een mooi WK in eigen land mee te maken.

Ik denk dat we het cynisme en de schijnheligheid van de paringsdans rondom een WK niet moeten onderschatten. Wil je zo’n groot toernooi binnenhalen, dan kun je maar een ding doen. En dat is voorover buigen en alles accepteren. Je moet kunnen kruipen, slijmen, schuiven, smeren, huichelen, beloven en glimlachen. Altijd blijven glimlachen. Alles doen om de prinsen van de FIFA niet voor het hoofd te stoten.

Misschien wordt het tijd dat dat al die teleurgestelde voetbalbonden van de grote voetballanden een keer ‘Stop!’ zeggen. ‘Stop!’ tegen een ondoorzichtige, corrupte FIFA die alle macht in handen heeft. Misschien moeten de grote voetballanden een nieuwe bond oprichten met een ntransparant bestuur, zonder de omkoopbare profiteurs. Zodat de grote voetbalbonden zelf weer eens dingen kunnen beslissen. Over technische innovaties binnen de arbitrage, over hoe hun geld besteed wordt.

Zodat ze niet meer afhankelijk zijn van een merkwaardig clubje poenscheppers, maar zelf kunnen bepalen wat goed voor ze is.

Maar ja, om dat te doen heb je samenwerking nodig. En moed. En bovenal ruggegraat. Drie dingen waar de meeste voetbalbonden, als het er op aankomt, niet over beschikken.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.