Seks met Blackberry’s

Terug in de stad die nooit slaapt, New York City. In het land waar alles kan, althans, bijna alles kan. Want naast de ‘onbeperkte vrijheid’ bestaat er ook zoiets als een ongelooflijke hoeveelheid ge- en verbodsborden. Het voorbeeld hieronder laat er geen twijfel over bestaan, NIET PARKEREN, GEEN VIJF MINUTEN, GEEN DERTIG SECONDEN, GEWOON HELEMAAL NIET! Ofwel, geen excuses, zet je auto hier niet neer. Ook niet als je even een berichtje op je Blackberry wilt lezen.

Amerikanen zijn gek op borden. Op mijn fietstocht door Manhattan, The Bronx, Brooklyn, Queens en Staten Island, kom je in vrijwel iedere straat een Doe-Dit-Niet-bord tegen. Veelal onder het mom van het allesomvattende It’s The Law, ofwel Het Is De Wet. En als het al geen wet is dan heeft de creatieve ondernemer zelf wel een bordje verzonnen, zoals de terraseigenaar van Pier I Café, een prachtig terras aan de Westzijde van Manhattan, ter hoogte van 70e straat aan de Riverside Boulevard. Om te voorkomen dat bezoekers van het terras de lekker zittende stoelen verplaatsen naar de pier grenzend aan het café, heeft de ondernemer dit bord opgehangen.

Waar de een blij is dat er het een en ander geconsumeerd wordt, wil de ander weer helemaal geen eten op het terrein hebben. Zoals bij het hoofdgebouw van de Verenigde Naties. Of het uit solidariteit is met de hongerende naties of om te voorkomen dat de Big Mac-verpakkingen en lege flesjes om het gebouw slingeren, ik weet het niet maar er wordt streng op gecontroleerd. Are You Eating Something, Sir? Eet u iets, meneer? Ja, ik heb kauwgom in m’n mond. “Als u deze maar niet op de grond gooit!”, zegt een boos kijkende beveiligingsbeambte, die volgens mij op het boos kijken aangenomen is. Ongelooflijk veel boze beveiligers gezien, misschien komt dat wel omdat ze veelal op plaatsen staan waar niet zo veel te beveiligen valt. Want zeg nou eerlijk, als je met z’n drieën een leeg plein van 100 vierkante meter moet bewaken, dan word je wel chagrijnig.

Dan een bord waar ik in Amsterdam ook wel behoefte aan heb. Verboden te toeteren! Bij voorkeur met de bijbehorende boete zoals men die hier geeft, 350 dollar, meer dan 200 euro. De meeste New Yorkers houden zich er tegenwoordig braaf aan. Behalve als ze onnodig lang moeten wachten bij een groen stoplicht omdat er iemand voorin de rij bezig is met zijn of haar Blackberry. Dan gaat de claxon erop, wordt er net zolang getoeterd totdat iemand versuft omhoog kijkt, van het kleine schermpje naar het inmiddels weer oranje stoplicht. Terwijl hij/zij snel gas geeft ziet de bestuurder in de achteruitkijkspiegel de enorme opstopping die hij/zij heeft veroorzaakt. Maar je zal maar een belangrijk bericht binnen krijgen op je Blackberry…

De Blackberry, een minicomputer die je voor het bellen, je agenda, het maken van een foto, het lezen van je mailtjes, spelen van spelletjes en weet ik wat nog meer kunt gebruiken. En dan zul je ‘m ook gebruiken, moeten de meeste gebruikers denken. Niet meer weg te denken uit de straat, in de auto, op de fiets, te paard, op de Staten Island Ferry, in de metro, in het park, in restaurants, de kroeg, de bioscoop, op de bruiloft van je beste vrienden en zelfs op het nachtkastje…. Al observerend zie ik stelletjes tijdens een romantisch diner, met grote regelmaat naar de Blackberry grijpen. Om ’n mailtje te lezen, berichtje te sturen, telefoontje aan te nemen. Vooral als één van de tafelgenoten even naar het toilet moet, is het zaak zoveel mogelijk acties uit te voeren op en met de Blackberry. ’t Liefst vijf mailtjes lezen, drie voice-mails afluisteren en zelf nog een paar berichtjes sturen, de beurskoersen checken. Je ziet hem of haar denken, blijf nog maar even op het toilet. Ook in het park is het één grote mobiele eenheid. Naast laptops en gewone mobieltjes, hebben de meeste bezoekers slechts gezelschap van hun Blackberry. Sommigen presteren het zelfs om tijdens een innige omhelzing, met één hand even snel de Blackberry te checken. Ook bij een prachtige zonsondergang, waarbij de skyline van Manhattan in een gouden gloed baadt, zien velen dit verschijnsel niet omdat ze te druk zijn met het staren naar hun tien vierkante centimeter wereldbeeld.

Heb afgesproken met een paar vrienden om te gaan eten rond Union Square, ter hoogte van 14e straat en Broadway. Als ik aan kom fietsen, zijn beiden druk in de weer met hun Blackberry. He Jan, goed je weer te zien, momentje…. Ik wacht geduldig op een Blackberry-loos moment wat nog niet meevalt. Zij kan ’t toestel wegstoppen maar hij kan niet zonder. We eten in een zalig visrestaurant, waar een prachtige tafel voor ons gereserveerd is. Maar Blackberry is erbij! In goed Nederlands staat Blackberry voor ‘braam’. Een prachtig zwarte vrucht bestaande uit allemaal kleine zwarte besjes. Maar vanavond wordt het braam bij het voorgerecht, braam bij het hoofdgerecht, braam bij het nagerecht en braam bij de koffie. Slechts bij het nagerecht kan ik de braam waarderen, de echte braam bedoel ik dan, gedrapeerd op een heerlijk stuk vanille-ijs. Tijdens het eten vraag ik een extra stoel, voor Blackberry. Want of Blackberry eet mee, of hij blijft van tafel. “Maar misschien mis ik een belangrijke deal”, is het excuus, “of belt er net een familielid, is iemand van Sex And The City zwanger, houdt Hillary er mee op.” Het zal allemaal wel. Ik stel toch maar de vraag hoe het ’s avonds bij hen thuis gaat. “Hoe bedoel je?”, vragen ze. Nou, gaat Blackberry mee naar bed, als een soort postmoderne triopartner? Zij kijkt bedenkelijk op als hij moet toegeven dat hij tijdens het vrijen, toch af en toe stiekem ook even z’n vinger over het bolletje van Blackberry aait. Je weet maar nooit of er een belangrijk berichtje binnen is gekomen. En zo’n kleine aai over de bol, daar merkt z’n vrouw niets van. Hij heeft zelfs het licht van het schermpje op ‘dimlicht’ gezet, zodat niet gelijk de hele slaapkamer in een blauwe gloed staat. Moest gelijk denken aan een suggestie voor een Liefde-Is-Cartoon: Liefde is… de Blackberry op dimlicht zetten! Bij de keuzevraag seks of Blackberry blijft het antwoord angstvallig lang achterwege. Op dat moment weet ik het zeker, ik heb een gat in de markt gevonden, een nieuw verbodsbod: