radio LIVE tv LIVE
meer NPO start

Elk jaar naar dezelfde plek op vakantie? Heleen en Mirte willen niet anders: 'Jaar is niet compleet als ik daar niet ben geweest'

Elk jaar naar dezelfde plek op vakantie? Heleen en Mirte willen niet anders: 'Jaar is niet compleet als ik daar niet ben geweest'
Bron: Eigen foto

De zomervakantie gebruiken om heel nieuwe plek te ontdekken? Helemaal niet nodig, vinden Heleen (53) en Mirte (24). Zij kiezen al jaren terug voor dezelfde bestemming en vinden het heerlijk. "Weet gewoon dat we ons daar 'happy' voelen."

Altijd naar hetzelfde plekje op vakantie gaan voorspelbaar of saai? Niet voor Mirte de Bruin en Heleen Uithoven Hoppesteyn. Het heeft juist heel wat voordelen, vinden zij. "Het is als thuiskomen."

Op slag verliefd

In 2014 ging Heleen voor het eerst met haar gezin naar Schotland. De bestemming: Calvine, een klein plaatsje vlakbij de Schotse Hooglanden. "Mijn oudste zus was daar al eens geweest en wees ons op het huisje. Laten we dat maar eens proberen, dachten we."

Het huisje en de omgeving vielen meteen in de smaak. "Onze dochter was nog net 3 toen we er voor het eerst naartoe gingen. We kwamen daar aan in de sneeuw en waren op slag verliefd op die plek. 's Avonds is het er pikkedonker en heel stil. De kleine cottage is eigenlijk bedoeld voor twee personen. Maar er werd een opklapbed neergezet zodat we er met zijn drieën konden slapen. Ja, toen waren we verkocht", herinnert ze zich.

Van generatie op generatie

Ook Mirte is elke zomer op dezelfde plek te vinden: L'Estartit, een Spaanse plaats aan de Costa Brava. "Ik kom hier al sinds ik 10 maanden oud ben. Dit jaar wordt de 25ste keer, dus feitelijk al mijn hele leven", vertelt ze.

De liefde voor de Spaanse badplaats is haar met de paplepel ingegoten. "Mijn moeder ging hier al naartoe toen ze baby was, samen met mijn opa en oma. Zij hebben zelfs hun 40-jarig trouwjubileum gevierd hier op de camping. Sindsdien zijn mijn ouders ook altijd teruggegaan."

Tweede huis

Hoewel het stadje als een tweede thuis voelt voor Mirte, vindt ze het absoluut niet saai. "Ik vind het fijn om te weten waar je boodschappen kan doen, dat je binnen 10 minuten op het strand staat en weet waar de leuke dingen te doen zijn."

"Het is er altijd lekker weer, de sfeer is relaxed en alles is op loopafstand." Voor Mirte de perfecte plek om vakantie te vieren en tot rust te komen. "Bovendien zie je vaak dezelfde mensen weer terug, iedereen kent elkaar en dat is heel gezellig."

Vakantiegeluk

"Herhaalde vakanties kunnen heel leuk zijn. Vooral als dat betekent dat je lokale vrienden ontmoet", zegt Ondrej Mitas. Hij is hoofddocent Tourism and Quality of Life aan de Breda University of Applied Sciences. Hij doet al jaren onderzoek naar geluk en welzijn op vakantie.

Zelf brengt Mitas ieder jaar een bezoek aan zijn geboorteland Slowakije. "Voor veel mensen is teruggaan naar dezelfde plek een catch-up-moment, waarbij ze alles inhalen van de tijd dat ze er niet zijn geweest. Die prachtige momenten en vriendschappen zijn in feite even waardevol als ieder jaar een nieuwe bestemming bezoeken", zegt Mitas.

Rust en natuur

In Schotland voelt het gezin van Heleen zich helemaal thuis. Inmiddels zijn ze er al zo'n acht keer geweest. "De Schotse Hooglanden zijn gewoon prachtig. Daar waan je je soms in een compleet andere wereld", vertelt ze. "Het kan echt heel ruig zijn, maar in ieder geval altijd heel wijd en stil. Je voelt je op een bepaalde manier heel nietig in zo'n groots landschap en dat vinden we mooi."

Het massatoerisme gaat het gezin dan ook het liefst uit de weg. Bovendien zijn ze nog lang niet uitgekeken. "Als je 's ochtends in de stilte met de hond naar buiten loopt, met de opkomende zon en het uitzicht op een riviertje, dan waan je je gewoon in een ander landschap. Je kunt er eindeloos wandelen of rondrijden en gewoon zien waar je uitkomt."

Bekijk ook

Vakantiemodus

Een vakantie is vooral belangrijk om de dagelijkse sleur te doorbreken, legt onderzoeker Mitas uit. "Er moet voldoende nieuwigheid zijn, een verandering van je vaste patroon." Maar een nieuwe bestemming is daarvoor niet per se een vereiste.

"Ben je in staat om je gedachten om te zetten in een vakantiegevoel en je open te stellen voor de omgeving? Of val je, zodra je de bestemming hebt bereikt, direct terug in dezelfde routine en begin je te piekeren over werk?" Het is eigenlijk heel simpel, vertelt Mitas: "Zodra je niet meer openstaat voor de omgeving, wordt het tijd om ergens anders heen te gaan."

Spullen pakken en gaan

Naast haar jaarlijkse trip naar Spanje, ontdekt Mirte ook nieuwe plekken. "Dat vind ik ook heel leuk", zegt ze. "Ik ben naar Griekenland en Italië geweest, en Curacao staat ook nog op mijn lijstje. Maar toch is mijn jaar niet compleet als ik niet een week in L'Estartit ben geweest."

En dit jaar pakt ze het zelfs nog wat groter aan. "Ik zocht een bestemming om alleen naartoe te gaan zonder einddatum, maar niets is zoals L'Estartit. Mijn vader zei: 'Dan ga je daar toch gewoon weer naartoe?'"

Bekijk ook

Werken in een bar

En dat gebeurde: ze nam ontslag, pakte haar spullen en ging die kant op. "In een onbekend land had ik het niet gedurfd hoor", lacht Mirte. Maar haar 'eigen' L'Estartit was er perfect voor.

"Eigenlijk kwam ik hier naartoe zonder plan. Ik ga er gewoon heen, dacht ik. Als ik werk vind, blijf ik een half jaar. Lukt dat niet, dan is een paar maanden ook goed genoeg." Intussen heeft ze een baan gevonden in een lokale bar, waar ze voor 5 maanden aan de slag kan gaan. En de rest van de tijd verblijft ze in een caravan op dezelfde camping waar ze als baby ook al rondliep.

Plan vooral niet teveel

Niet al te veel vooruit plannen, zoals Mirte heeft gedaan, is verstandig. Mitas: "Uit een Duitse steekproef weten we namelijk dat de energie die je steekt in het plannen van een vakantie, invloed heeft op de vakantiebeleving."

De keuzes en mogelijkheden tijdens het boeken zijn eindeloos. Je kunt er keuzestress door krijgen, waarschuwt hij. "Je krijgt vooraf zoveel informatie, dat je meer verwachtingen krijgt van de bestemming. Daardoor ben je minder open voor nieuwe belevingen. Te veel plannen verpest eigenlijk alles."

Bekijk ook

Dezelfde bestemming, nieuw plekje

Net als Mirte, laten Heleen en haar man en dochter de vakantie graag op zich afkomen. Alles tot in de puntjes plannen, doen ze nooit. Maar daar komt dit jaar voor het eerst verandering in. De eigenaren van de vertrouwde Schotse cottage zijn op leeftijd en hebben het huisje verkocht.

"In oktober gaan we voor het eerst naar een ander huisje, iets verder weg van onze vaste plek." Maar dat betekent niet dat ze alle rituelen moeten loslaten. "We gaan nog wel op bezoek bij de oude eigenaren. Het eerste wat we altijd doen, is even aanschuiven aan de keukentafel om bij te praten. Je krijgt toch een band als je ergens zo vaak komt."

Schotland op de eerste plek

Of ze ooit een andere plek hebben overwogen dan Schotland? "Jawel, maar toen riep onze dochter die nu 14 is: 'Nee, dat wil ik niet. Ik wil terug naar die plek!'. Van jongs af aan heb ik al een voorliefde voor Engeland en alles wat daarmee te maken heeft. Ik denk dat ik dat stiekem een beetje heb overgedragen, in ieder geval aan mijn dochter", zegt Heleen met een lach.

"Er valt voor ons nog steeds van alles te ontdekken en we vinden het ook heerlijk om naar onze vertrouwde adressen terug te gaan. We weten gewoon dat we ons daar 'happy' voelen. En dat maakt toch dat we elke keer zeggen: 'Nou we gaan weer!'"

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Groot deel asielzoekers die eigenlijk naar ander EU-land moet om procedure af te wachten, doet dat niet

Groot deel asielzoekers die eigenlijk naar ander EU-land moet om procedure af te wachten, doet dat niet
Bord van de IND, beeld ter illustratie
Bron: ANP

Slechts één op de vijf asielzoekers in Nederland die volgens de regels naar een ander EU-land moeten terugkeren, wordt daadwerkelijk overgedragen. Dat blijkt uit cijfers die EenVandaag heeft opgevraagd bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND).

In 2023 werden 11.440 zogenoemde overdrachtsverzoeken ingediend. Maar slechts 2.420 asielzoekers vertrokken daadwerkelijk naar het land waar ze hun procedure zouden moeten afwachten. Voor 2024 ligt het aantal verzoeken op 8.820, waarvan er tot nu toe maar 1.550 zijn gehonoreerd. Volgens de IND kunnen overdrachten door lange procedures meer dan een jaar duren.

Grote verschillen tussen EU-landen

De bereidheid van EU-landen om asielzoekers terug te nemen, verschilt sterk. Duitsland accepteert bijna de helft van de verzoeken, terwijl Italië vrijwel nooit reageert. In de afgelopen 3 jaar is er geen enkele asielzoeker vanuit Nederland naar Italië teruggestuurd, ondanks ruim 4.000 verzoeken.

Griekenland en Hongarije krijgen vanuit Nederland zelfs helemaal geen verzoeken meer. Deze landen weigeren structureel om asielzoekers terug te nemen, waardoor het aantal succesvolle overdrachten al 5 jaar op nul staat.

Bekijk ook

Nederlandse rechters blokkeren soms overdrachten

Soms voorkomen Nederlandse rechters dat een asielzoeker wordt teruggestuurd. In de afgelopen 2,5 jaar gebeurde dat bijvoorbeeld twee keer bij overdrachten naar België. Dit omdat asielzoekers daar een 'onmenselijke behandeling' te wachten zou staan.

De meeste asielzoekers die volgens de zogeheten Dublinverordening naar een ander EU-land zouden moeten vertrekken, verdwijnen uit het zicht van de autoriteiten. Ze worden als "met onbekende bestemming vertrokken" geregistreerd, waardoor overdracht niet meer mogelijk is.

Bekijk ook

Veel asielzoekers verdwijnen in de illegaliteit

Volgens migratiedeskundige aan de Universiteit Leiden Mark Klaassen, die ook lid is van de Adviesraad Migratie, is het voor het kabinet geen prioriteit om deze groep te volgen of te dwingen te vertrekken. "Daar is nu geen effectief beleid voor", zegt hij.

"De overheid zou beter haar best moeten doen om mensen in een opvangvoorziening te houden."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Teruggestuurde asielzoekers duiken onder om later alsnog in Nederland asiel aan te vragen: 'Hier heb ik mensen die me kunnen helpen'

Teruggestuurde asielzoekers duiken onder om later alsnog in Nederland asiel aan te vragen: 'Hier heb ik mensen die me kunnen helpen'
Asielzoeker Muhammad is tot zijn opluchting toch nog in de Nederlandse asielprocedure gekomen
Bron: EenVandaag

Asielzoekers die in een ander Europees land zijn aangekomen, mogen hier worden geweigerd door de IND. Als ze na 1,5 jaar niet zijn teruggestuurd, mogen ze blijven. "Er zijn in ons land heel veel mensen die deze mensen helpen onderduiken."

Mohammad uit Iran is opgelucht. Hij heeft van zijn advocaat te horen gekregen dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) zijn asielprocedure in behandeling heeft genomen. Hij is een politieke vluchteling en loopt gevaar in zijn geboorteland. Hij moest volgens de Dublinverordening zijn asielaanvraag eigenlijk in Kroatië afwachten.

'Ik wilde niet terug naar Kroatië'

Daar werd hij, voordat hij bijna 2 jaar geleden in Nederland aankwam, door de Kroatische politie opgepakt en voor het eerst geïdentificeerd. Toen hij vervolgens naar Nederland doorreisde en bij de IND asiel aanvroeg, kreeg hij daar te horen dat ze zijn aanvraag niet in behandeling zouden nemen.

"Ik moest terug naar Kroatië", vertelt Mohammad. "Daar zouden ze mijn asielaanvraag in behandeling nemen. Maar ik wilde niet terug naar Kroatië. Ik heb hier in Nederland familie wonen en ben nierpatiënt. Hier heb ik mensen die mij kunnen helpen, in Kroatië niet."

Bekijk ook

Dublinverordening

De Dublinverordening bepaalt dat het land waar een vreemdeling Europa binnenkomt, verantwoordelijk is voor de behandeling van zijn of haar asielverzoek. Deze regels werden in 2003 ingevoerd om te voorkomen dat asielzoekers Europa rondreizen om in verschillende lidstaten een procedure te beginnen. Maar ook om te zorgen dat niet ieder land zijn handen van een zaak af kan trekken.

Zodra iemand in Nederland asiel aanvraagt, wordt in verschillende databases gecontroleerd of diegene eerder in een andere EU-lidstaat is geweest. Als dat zo is, gaat de IND niet verder met de asielprocedure. Nederland verzoekt de andere lidstaat dan om de asielzoeker terug te nemen. Dat wordt een 'Dublinclaim' genoemd.

Lastig in de praktijk

Vervolgens heeft de andere lidstaat 2 maanden om op dat verzoek in te gaan. Is er na die periode nog geen reactie, dan geldt: wie zwijgt, stemt toe. De asielzoeker kan dan worden overgedragen.

Dat is de bedoeling, zegt universitair docent migratierecht Mark Klaassen, maar de praktijk is vaak anders. "De Dublinverordening werkt tussen lidstaten, en de effectiviteit hangt dus af van de bereidwilligheid van de verschillende landen. In de praktijk komt er van de Dublinregels niet veel terecht, omdat het andere land niet meewerkt. Of omdat de asielzoeker niet meewerkt."

Bekijk ook

Een op zes Dublinclaims ingewilligd

Dat blijkt ook uit cijfers die EenVandaag bij de IND heeft opgevraagd. Slechts één op de zes Dublinclaims die Nederland in de afgelopen 5 jaar heeft gedaan, heeft geleid tot overdracht van een asielzoeker naar een ander land.

Het valt op dat er tussen de verschillende lidstaten grote verschillen zijn in bereidwilligheid. Zo neemt Duitsland asielzoekers bij bijna de helft van de claims daadwerkelijk terug, terwijl Italië nauwelijks op dit soort verzoeken reageert. In de afgelopen 3 jaar is geen enkele asielzoeker vanuit Nederland teruggestuurd naar Italië, ondanks de ruim 4.000 verzoeken die er zijn gedaan.

Termijn van 1,5 jaar

Daar kunnen asielzoekers gebruik van maken. 'Dublin' houdt een land namelijk niet voor eeuwig verantwoordelijk voor de opvang: als iemand na 18 maanden niet is overgedragen aan de verantwoordelijke lidstaat, verloopt de claim en kan hij of zij alsnog ergens anders een asielprocedure beginnen.

Klaassen: "Je ziet bij de cijfers vaak staan: 'Met onbekende bestemming vertrokken.' Dat zijn mensen die uit de asielzoekerscentra zijn vertrokken en uit het zicht van de overheid zijn geraakt. In de Dublinverordening staat dat na 18 maanden de Dublinclaim vervalt. Als iemand dan nog niet naar het land van aankomst is teruggestuurd, kan Nederland niet langer iemand weigeren. En wordt dan alsnog verantwoordelijk voor de asielprocedure."

info

Nieuw Europees migratiepact

Het EU-Asiel en Migratiepact bevat regels voor een nieuw Europees asielsysteem en treedt in 2026 in werking. De nieuwe verordening over asiel- en migratiebeheer bevat regels over de verantwoordelijkheidstoedeling voor de behandeling van asielverzoeken over de EU-lidstaten en een solidariteitsmechanisme.

Een belangrijk doel van deze regels is om de solidariteit tussen lidstaten bij de verdeling van asielverzoeken minder vrijblijvend te maken. De termijn waarmee een Dublinclaim dan zal vervallen wordt drie jaar, in plaats van anderhalf jaar.

Bekijk ook

Asielzoekers duiken onder

Volgens asieladvocaat Sonya Taheri weten veel asielzoekers precies hoe dat werkt, en anticiperen ze er ook op. "Ze hebben een paar maanden om een netwerk op te bouwen. Dan vertel ik ze op een zeker moment: het is nu het moment om uit het centrum te vertrekken. Dan duiken ze onder."

"Er zijn veel mensen in Nederland die deze groep willen helpen, omdat ze begrijpen dat ze hier willen blijven", ziet Taheri. "Omdat ze hier familie hebben, of omdat de landen waar ze naar terug moeten veel slechtere omstandigheden hebben."

Organisaties helpen 'Dubliners'

EenVandaag sprak meerdere kerkelijke organisaties die deze 'Dubliners' helpen. Geen van de organisaties wil hiermee in de publiciteit treden. Ze geven aan kwetsbare asielzoekers te helpen om die 18 maanden door te komen, en zo te voorkomen dat ze op straat moeten zwerven.

De gemeente Amsterdam helpt een deel van deze groep asielzoekers in hun opvang voor ongedocumenteerden. "We willen voorkomen dat kwetsbare mensen op straat moeten slapen, want dat is het alternatief", zegt verantwoordelijk wethouder Rutger Groot Wassink. "Dat vinden wij voor die mensen onwenselijk, en het zorgt uiteindelijk voor meer overlast voor de stad."

Bekijk ook

Drie jaar ook overbruggen

Groot Wassink maakt zich zorgen over de nieuwe regels die volgend jaar zomer van kracht gaan. Dan wordt de termijn voordat een Dublinclaim vervalt 3 jaar in plaats van 18 maanden. "Dat zal betekenen dat mensen nog langer in de illegaliteit moeten leven, met alle gevolgen van dien. Wij zien als gemeente in de praktijk wat het gevolg is van regels die niet goed werken."

Asieladvocaat Taheri maakt zich er geen zorgen over dat asielzoekers die hier willen blijven met een Dublinclaim die 3 jaar niet zullen weten te overbruggen. "Er zijn hele Facebookgroepen waarin mensen in het geheim mensen tijdelijk opvangen. Het zal misschien net wat lastiger worden, maar mensen laten zich niet zo gemakkelijk afschrikken als ze duidelijk hun toekomst in Nederland voor zich zien."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Ook interessant