Remco Campert stopt na 70 jaar met schrijven

"Hij is moe en oud en heeft genoeg geschreven", laat de familie via zijn uitgever De Bezige Bij weten. Zijn laatste dichtbundel 'Open Ogen' kwam begin dit jaar nog uit, maar er ligt niks nieuws meer op de plank. Ook voor weekblad Elsevier en de Volkskrant is Remco Campert gestopt.

In 2016 gaf Campert een interview aan EenVandaag over wat schrijven voor hem betekent. Campert gaf aan dat hij zich niet kon voorstellen ooit te stoppen: “Stel je voor dat ik er nu mee ophield, wat dan? Een kale vlakte strekt zich voor mij uit bij de gedachte alleen al.” 

‘Veel van de essentie van Remco Campert zit in de poëzie’

Remco Campert schrijft al meer dan zeventig jaar en dat heeft geresulteerd in een indrukwekkende lijst aan publicaties. Bekende boeken zijn onder andere ‘Het leven is vurrukkulluk’ en ‘Een liefde in Parijs’. Campert won veel literaire prijzen voor zijn werk, waaronder de P.C. Hooft-prijs, de Gouden Ganzenveer en in 2015 nog de Prijs der Nederlandse Letteren.

Van het interessante dagelijks leven van de bekende schrijver en dichter  is de film ‘Verloop der jaren: dichter bij Remco Campert’ gemaakt. Een jaar lang werd Campert gevolgd door filmmaker John Albert Jansen. Volgens Jansen speelt poëzie een belangrijke rol in het leven van Campert en dus ook in de film. Jansen: “Heel veel van de essentie van Remco zit in de poëzie. Poëzie is een andere manier om het verhaal te vertellen.” 

“Het is een dag als alle dagen, stil op straat lucht grijzig, onbestemd. Ik moet er wat kleur in brengen. Ik leg onder mijn zwarte lamp een rode appel op een blauwe schaal. Ik zie het geel van mijn rokersvinger. Nu heb ik de kleuren van Mondriaan. En is deze dag geen dag meer als alle dagen.” 

In de film leest Campert veel voor uit eigen werk. “Als je mij wil leren kennen moet je mijn poëzie lezen en horen. Dat ben ik. Dat heb ik ook weleens tegen mijn dochters gezegd. Als ze vroegen wie ik eigenlijk ben zeg ik: dan moet je eigenlijk mijn poëzie lezen, dan weet je een beetje wie ik ben.”

Wat als Remco Campert moet stoppen met schrijven?

Volgens Campert is dichten niet iets dat je voor jezelf moet houden: “Het is ook een vorm van communicatie met de andere mensen. Op die manier behoud ik dat contact. Als ik niet dicht, ik zou een vreselijk mens zijn denk ik.”

En wat als er toch een einde komt aan het schrijven? “Ja”, antwoordt Campert, “dan moet ik maar heel veel lezen.”

Zijn familie laat in een toelichting weten dat er geen directe medische redenen zijn voor Campert om te stoppen.

Het Satijnen hart

In 2006 maakte EenVandaag onderstaande reportage naar aanleiding van zijn roman 'Het satijnen hart' en sprak met hem over het boek, de oorlog en over ouder worden: