De ouders van Laura Dekker behouden het gezag over hun dochter, die een solo-zeiltocht rond de wereld wil maken. De kinderrechter in Utrecht vindt dat de ouders niet slecht zijn omdat ze de plannen van hun kind steunen, maar ze heeft het gezag wel ingeperkt door Laura voorlopig onder toezicht van Buro Jeugdzorg te plaatsen. De kwestie over de 13-jarige solozeilster beheerst nu al weken de media - maar waarom toch? Moeten we trots zijn dat Laura Dekker zoals onze voorvaderen de golven gaat trotseren, of moeten 13-jarige meisjes zich zoals ieder ander aan de leerplicht houden?

Eigenlijk raakt het onze volksaard in twee opzichten: aan de ene kant het VOC-gevoel: gevecht tegen het water, op avontuur, vrijheid, en aan de andere kant de schaduwzijde van onze volksaard: kleinburgerlijkheid, regelzucht, kop-boven-het-maaiveld. Een dichterlijke beschouwing.

ALS JE NU NOG

Als je nu nog wegvaart, Laura, weg uit het

benauwde binnenwater, door ons kaarsrecht

kanaal van formulieren, graait een kraken

naar je boot met lange armen van papier.

Als je nu nog wegvaart, Laura, de gretige,

wijd open kaken van de oceaan in, schuilen

wij huiverend voor het water achter dijken

van leerplicht en voogdij. Als het stormt

in onze hoofden, Laura, erger dan op zee,

dan komt dat omdat iets in ons met je mee

wil varen, maar niet durft. Daarom houden

we je liever hier. Niemand heeft gelijk, wij

evenmin als jij – maar Laura, als je wegvaart

zal ik zwaaien, als je weg bent zal ik duimen,

als je doodgaat zal ik huilen en wanneer je

veilig terug bent zal ik zeggen: zie je wel.

28-08-2009, Ingmar Heytze

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.