Het is Tweede Paasdag, grote kans dat u vandaag niet aan het werk hoeft. Ook kinderen zijn een dagje vrij van school. Hoe geven zij invulling aan zo’n vrije dag? Het zou zomaar kunnen dat ze de hele dag spelletjes spelen op hun tablet. En dan het liefst het computerspel Minecraft.

Met blokken spelen anno 2016. Dat is Minecraft, een virtuele wereld van mythische properties die bestaat uit blokjes. Het is de digitale versie van lego: je kunt enorme kastelen bouwen, een boerderij onderhouden en zombies bevechten, in je eentje of met andere ‘minecrafters’. De populariteit van het spel is tot ongekende hoogte gestegen, inmiddels bevolken 100 miljoen geregistreerde gebruikers deze game-wereld.

Het computerspel is vooral populair onder de jeugd. Opvoedkundigen bestempelen de game als veilig en op sommige scholen wordt Minecraft zelfs gebruikt als tool bij vakken. Toch zijn er zorgen over de veiligheid van kinderen. Minecraft speel je namelijk online met andere anonieme spelers op een ‘server’: in een wereld. Niet elke server wordt gecontroleerd. Zo heb je als ouder toch weinig zicht op wat je kind doet als het uren aaneen aan het minecraften is. 

Torchcraft is een Nederlandse server waar kinderen wél in een gecontroleerde minecraftwereld kunnen spelen. Server-eigenaar Berend Tasseron (in Minecraft beter bekend als Pixiio) vertelt bij EenVandaag over hoe hij dat doet. Met zijn team van moderators handhaaft en beschaaft hij de minecrafters op Torchcraft. Ze leggen sancties op aan scheldende spelers en bestraffen het nabouwen van geslachtsdelen.

Ook bij EenVandaag is Remco Pijpers van Stichting Kennisnet. Hij runt de site mijnkindonline.nl en schreef een brochure over Minecraft, speciaal voor ouders. Hij vertelt over de veiligheid van Minecraft, hoe je als ouder omgaat met kinderen die het spelen en hoe je de hobby van je kind in de hand houdt.

Naast dat kinderen het leuk vinden om virtueel te legoën, kijken ze ook graag naar anderen die het spelen op YouTube. Het videokanaal is bezaaid met razendpopulaire filmpjes waar iemand anders Minecraft speelt. Zo krijgen kinderen een kijkje in de minecraftwereld van anderen.

Het is nog niet duidelijk hoe het gisteravond uit de hand heeft kunnen lopen in Scheveningen. Honderden jongeren raakten in gevecht met elkaar en keerden zich tegen de politie toen die ingreep.

Statiegeld Nederland opent deze maand twee winkels waar mensen hun blikjes en flessen kunnen inleveren. De winkels moeten het makkelijker maken om de lege verpakkingen weg te brengen. Dat gaat met het huidige systeem in grote steden niet altijd goed.

Vooral in supermarkten staan nog lange wachtrijen voor statiegeldmachines. Dit zorgt soms voor irritaties tussen klanten en 'statiegeldverzamelaars'. De twee winkels in Rotterdam en Amsterdam moeten het begin zijn van een oplossing voor dit probleem. Maar hoe realistisch is die?

'Niet genoeg'

"Die twee statiegeldwinkels zijn een mooie service voor de supermarkten. Die worden zo ontlast. Maar verder lossen ze helemaal niks op van het probleem waar we nu mee zitten", zegt Dirk Groot, die met zijn stichting Zwerfinator zwerfafval probeert te verminderen. Hij vindt de nieuwe winkels een 'stap in de juiste richting', maar merkt op dat er nog veel moet gebeuren.

Volgens hem zijn er vooral in de grote steden te weinig inleverpunten. En dat is hét grote probleem. "Je kunt overal blikjes en flesjes kopen, maar je kunt ze bijna nergens inleveren. En voor een zo'n winkel ga je niet van Amsterdam-West naar het centrum lopen om je blikje in te leveren", denkt hij.

Geen innameplicht

Het kleine aantal innamepunten waar hij zo kritisch over is, zou vooral komen doordat er geen innameplicht is. Mensen zijn het namelijk niet verplicht om gebruikte blikjes, flesjes en kratten in te leveren. Het wordt niet gestimuleerd, zegt Groot.

"De verhouding tussen statiegeld en het product dat je koopt is helemaal zoek. Heel veel mensen vinden het gewoon niet de moeite waard." Juist doordat die stimulans uitblijft, wordt er weinig gedaan om meer innamepunten te creëren. En de drukte echt onder controle te krijgen.

'Hoe slechter ze het doen, hoe meer ze verdienen'

Bedrijven als Statiegeld Nederland maken winst op elk blikje en flesje dat niet wordt ingeleverd, legt Groot uit. "Ze doen niet meer dan nodig is. Ze verdienen er juist aan als er minder wordt ingeleverd."

"Al die miljoenen aan statiegeld die niet worden ingeleverd, dat blijft gewoon bij statiegeld Nederland", vervolgt hij. "Ze zeggen dat ze investeren in allerlei nieuwe innamepunten, verbetering van het systeem, enzovoort, maar daar zien we weinig van. Hoe slechter ze het doen, hoe beter ze verdienen."

Overlast en ongedierten

Een gevolg van dit systeem is dus dat de groep mensen die niet in een lange rij in de supermarkt wil staan, de statiegeldproducten in een normale prullenbak in huis of op straat gooit.

Bij dat laatste komen vervolgens 'verzamelaars' of 'jagers' kijken, die de afvalbakken op straat niet altijd even netjes achterlaten wanneer ze klaar zijn, volgens Groot. In grote steden zoals Rotterdam en Amsterdam zorgt dat voor overlast en soms ongedierten.

Wettelijk verplichten

Ook stevige hulp van de politiek om dit probleem op te lossen blijft uit, zegt Groot. Hij vindt dat er meer kan worden gedaan. "Een statiegeldplicht en innameplicht, dat kun je gewoon wettelijk afdwingen. In Duitsland doen ze dat ook. Daar hebben ze het zelfs op zuivelverpakkingen."

"Er worden steeds redenen verzonnen waarom het niet kan", gaat hij verder. "Maar dat is als je iets niet wil. Als je iets wel wil, dan zoek je naar oplossingen."

'Ze hebben de kennis niet'

Wat zouden de bedrijven zelf dan moeten doen om dit op te lossen? "Meer inleverpunten", herhaalt Groot. "Maar ook moet het statiegeldbedrag omhoog en moeten platte blikjes en flessen zonder etiket worden geaccepteerd. Die mag je nu niet inleveren."

Groot roept dit vanuit zijn expertise al langer, maar volgens hem is dit nog niet doorgevoerd omdat er vaak aan de verkeerde knoppen wordt gedraaid. "Ze hebben niet de kennis van de straat, maar alleen de kennis van kantoor."