Aanstaande maandag begint het proces van de Groninger HIV-zaak. Drie mannen worden ervan verdacht veertien mannelijke slachtoffers opzettelijk te hebben besmet met HIV, door middel van het injecteren van HIV-besmet bloed in de slachtoffers. Geen van de slachtoffers wil met de media praten. Toch kwam ik in contact met 1 van hen. Ik zocht hem twee keer op in Groningen, en hij vertelde mij zijn onthutsende verhaal. Hieronder een verslag.

Harry is slachtoffer van de Groninger HIV zaak, en ik spoorde hem op via internet. Hij voelt er niet zoveel voor om met me te praten, maar na een paar keer heen en weer te hebben gemaild heb ik hem toch zover weten te krijgen om tot een ontmoeting over te gaan. We spreken af in het Newscafé, midden in de stad. Binnen schudden we elkaar de hand. We gaan zitten, hoe begin je zo'n gesprek. Ik dacht al dat jij het was, maar ik wist het niet zeker... goed dat je er bent.... wil je nog koffie....

Hij vertelt dat hij net uit het ziekenhuis komt. Ik vraag hoe het met hem gaat. Wel beter. Hij hoeft nu nog maar 1 keer in de 3 maanden voor controle, eerst was dat elke maand. Hij vetelt me dat hij HIV positief is. Ik vraag hem of hij dat al was toen hij met Wim en Peter afsprak. “Nee”, antwoordt hij. Hij is in februari 2007 getest en positief bevonden. De afspraakjes met Wim en Peter (en soms ook medeverdachte Hans) waren in november 2006 geweest.

Hij is zenuwachtig, zegt dat hij heeft getwijfeld of hij wel zou komen, maar toch maar gedaan. Zijn sigaret is snel op. Hij wil graag naar een rustiger plekje, want het Newscafé is wel heel erg vol en iedereen kan ons horen als ze willen. Hij stelt voor om naar de Drie Gezusters te gaan, daar is het overdag wat rustiger, zo verzekert hij mij. Hij vindt het heel moeilijk om er over te praten. Ik besluit de papieren uit mijn tas te halen, met daarin mijn rechtbankverslagen van de twee zittingen die er tot dan toe waren geweest. Zijn handen trillen terwijl hij de papieren leest. Hij herkent namen... ziet zijn eigen naam.

Hij heeft op 29 mei 2007 bij de politie een verklaring afgelegd. Op de dag dat het allemaal in het nieuws kwam is hij nog eens bij de politie geweest. Daar hebben ze hem een brief laten zien waarin hij stelt zelf besmet te willen worden. Maar het was een raar handschrift. Hij herinnerde zich niets van zo'n brief. Hij moet wel onder invloed zijn geweest. De politie vertelde hem ook dat Peter had verklaard hem met een bloedcocktail geïnjecteerd te hebben. Heeft hij nooit iets van gemerkt of geweten.

Ik vraag hem hoe vaak hij een afspraakje heeft gehad. “Een keer of zes, zeven. Het was eerst gewoon een leuk chatcontact op chatboy.nl. Toen kwam het van een afspraakje, het waren hele aardige, vriendelijke jongens, heel gewoon. Ik zat in die tijd niet zo lekker in mijn vel waardoor ik er behoefte aan had om vaker af te spreken, denk ik. Ik ben eens een keer wakker geworden in de woonkamer, terwijl ik niet meer wist wat er was gebeurd. Dat vond ik wel raar. Achteraf is het ook verdacht dat Peter steeds de drankjes inschonk, in de keuken. Hij moet er iets in gedaan hebben, maar ik heb niks gemerkt. Ik drink nooit zoveel alcohol, maar ken mijn grens wel heel goed, hoeveel ik kan hebben. Ik heb nooit vreemden gezien, het waren altijd Wim en Peter. Dus van seksfeestjes was helemaal geen sprake, het waren gewoon chatdates.”

“Ik heb wel gesprekken gehad met bureau slachtofferhulp. Die ga ik maar weer eens bellen denk ik. Ik dacht dat ik het weg kon stoppen, maar dat blijkt dus niet te gaan. Mijn vriend weet er van, die wil mij ook helpen. Ik schaam me heel erg, wil daarom ook niet op tv, ook niet onherkenbaar.”

Ineens is het alsof hij wakker wordt, wil niet meer verder praten. Ik krijg het gevoel dat hij al vindt dat hij teveel heeft verteld. We spreken af contact te houden. Bij het weggaan schudt hij mij de hand, hij gaat aan een ander tafeltje zitten, bij de ingang en belt iemand op. We zullen elkaar later nog 1 keer zien waarbij hij mij vraagt hem verder met rust te laten. Ik wens hem het allerbeste.

Meer informatie over de HIV Zaak vind je in mijn eerdere blogs hier en hier.

Klik hier voor een reconstructie van de zaak. Maandag 13-10 in Eénvandaag een verslag van de eerste dag van het proces.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.