Het doodschieten van de 16-jarige Hümeyra is wel degelijk moord, vindt het gerechtshof in Den Haag, en geen doodslag zoals de rechtbank in Rotterdam eerder oordeelde. De dader werkte doelbewust toe naar de executie van de weerloze Hümeyra.

'Eindelijk erkenning van het leed dat ons is aangedaan': dat gevoel overheerst bij de familie van Hümeyra, vertelt hun advocaat Nelleke Stolk. De ouders, zussen en broer van Hümeyra waren op van de zenuwen in de rechtszaal en de spanning was om te snijden, zegt ze.

Erkenning van het leed

De woede en het ongeloof over de uitspraak de vorige keer bij de rechtbank in Rotterdam was enorm. Zou de rechter dit keer wel oordelen dat het moord was? Volgens Stolk voelde je de spanning wegzakken in de zaal toen het vonnis werd voorgelezen: Bekir E. heeft de 16-jarige Hümeyra wel degelijk vermoord. 20 jaar en tbs is de straf.

Ondanks het enorme verdriet, waren er na het horen van het vonnis van het hof ook tranen van geluk op de tribune bij de familie. "Hümeyra komt er niet mee terug, maar het hof heeft bevestigd wat de familie al die tijd heeft gezegd: het gaat om moord."

'Kijk met je gevoel'

'Kijk met je gevoel en zie dat het moord is.' Die indringende oproep deed de zus van Hümeyra in EenVandaag voorafgaand aan het hoger beroep. De woede bij zus Tuğba was zo groot, dat ze het in 2019 uitschreeuwde na het horen van de uitspraak in de rechtbank. De rechters oordeelden toen dat Bekir E. in een opwelling zou hebben gehandeld toen hij Hümeyra doodschoot in het fietsenhok op haar middelbare school.

Stomp in de maag van de familie

Hümeyra werd al maanden gestalkt, bedreigd en mishandeld door Bekir E. Hij stuurde haar berichten waarin hij liet weten dat hij haar zou vermoorden. Ook stuurde hij haar een foto met een wapen. De familie ging met dat bericht en meerdere andere berichten naar de politie.

Ontelbare keren trok de familie tevergeefs aan de bel bij de politie, bleek uit een vernietigend rapport van de inspectie voor Veiligheid en Justitie. Toch vond de rechter dat Bekir E. geen vooropgezet plan had om Hümeyra te doden. Het was een stomp in de maag van de familie, zegt hun advocaat.

Voorbedachten rade

Het hof citeerde uit de berichten die Bekir E. Hümeyra stuurde. Ook ging hij eerder naar de school van het meisje om de confrontatie met haar te zoeken. Doelbewust zocht hij Hümeyra uiteindelijk op 18 december 2018 op haar school op met een doorgeladen wapen in zijn broekband. Toen hij haar zag, rende hij achter haar aan en schoot haar neer.

Toen Hümeyra weerloos op de grond lag en haar hoofd naar hem toedraaide, schoot hij haar meerdere malen in het hoofd en lichaam. Bekir stapte vervolgens over haar dode lichaam heen en belde 112. Hij stuurde berichten aan bekenden dat hij zijn vriendin had gedood en vertelde de politie dat het ging om een 'executie'. Uit alles blijkt dat Bekir niet in een opwelling, maar met voorbedachte rade heeft gehandeld oordeelt het hof.

Verdriet en blijdschap

De familie is tevreden over de uitspraak en is blij dat het hof tot een ander conclusie is gekomen vandaag. De opsomming van wat Hümeyra is aangedaan, kwam weer hard binnen. Maar er was ook opluchting dat er nu gerechtigheid is. Er is een mengeling van verdriet en blijdschap, zegt advocaat Stolk.

Wel is de familie bang dat de verdediging in cassatie gaat. E.'s advocaat hintte daar tijdens zijn pleidooi al op. 'Dit mag nooit meer gebeuren. Geen enkel ander meisje mag slachtoffer worden van deze man', vindt de familie. Met deze uitspraak kan de familie nu eindelijk toekomen aan rouwen om hun geliefde Hümeyra, van wie het leven nog maar net was begonnen.

Steun

De nabestaanden kampen sinds haar dood met psychische klachten. "Het gaat slecht, vooral met de vader die toch de man van de familie is. Die stond voor school toen zijn dochter in de school werd doodgeschoten", vertelt Stolk

"Dat kan je niet bevatten. Het gaat heel slecht, maar ik hoop wel dat de uitspraak van het hof een steun hun geeft om weer door te gaan met de behandelingen."

Hij was jarenlang een van de vaste gezichten van EenVandaag: Pieter Jan Hagens. Gisteren presenteerde hij het programma voor het laatst. Hij gaat met pensioen na een carrière van meer dan 40 jaar als journalist en presentator, op radio en tv.

Normaal stelt Pieter Jan de vragen, nu mochten jullie die aan hem stellen.

1. Hoe kijk je terug op je carrière?

"Ik vind dat ik een geluksvogel ben. Ik heb 43 jaar in de journalistiek gezeten en ik heb er enorm van genoten. Ik zou niet weten wat ik anders had moeten doen, er is geen vak dat ik zo leuk zou vinden als dit."

"Het leuke van met pensioen gaan is dat de oude doos wordt opengemaakt. Ik heb veel verschillende dingen kunnen doen en meegemaakt, ook buiten de journalistiek. Dat komt allemaal weer naar boven. En het gevoel dat ik steeds opnieuw krijg is: wat heerlijk dat ik dat heb kunnen doen."

Bron: ANP

1/7In de jaren 90 was Pieter Jan een van de gezichten van Jules Unlimited

2. Hoe heb je de journalistiek zien veranderen?

"De journalistiek is veranderd, maar ik ben zelf ook veranderd. Ik begon bij de VARA in de jaren 80, waar ik met stevig linkse journalisten werkte. Ik dacht: zo hoort het kennelijk. Later heb ik me daar een beetje van gedistantieerd, ik vond het te activistisch. Ik vond dat de feiten meer moesten spreken."

"In deze tijd, waarin grimmige leiders opstaan en democratische vrijheden op het spel staan, denk ik juist weer: journalisten zijn er niet alleen voor de feiten, maar ook om bepaalde ideeën te beschermen. Ideeën die het fundament vormen voor onze liberaal-democratische samenleving."

3. Wat was jouw favoriete onderwerp om te presenteren, en wat het moeilijkste interview?

"Ik heb bij Buitenhof veel bijzondere mensen aan tafel gehad, met wie ik langere gesprekken kon voeren. Ik heb veel bijzondere denkers, schrijvers en politici gesproken. Die hadden vaak iets te vertellen waar ik wel wat van opgestoken heb. Vooral de Israëlische schrijver Amos Oz maakte indruk, dat was zo'n wijze man."

"Hij maakte zulke goede opmerkingen. Dat was in 2015, de aanslagen in Parijs waren toen net geweest. Hij duidde dat terrorisme op zijn manier. Hij had het erover dat terroristen geen gevoel voor humor hebben, en dat klinkt nu heel plat, maar hij vertelde dat zo raak en mooi. En ik weet ook dat veel kijkers van die uitzending hebben genoten."

"Maar ook bij EenVandaag heb ik veel spannende dingen gedaan. Ik denk meteen aan de verkiezingsdebatten. Het debat in 2023, waaruit het huidige kabinet is voortgekomen, is een van de betere debatten die ik heb geleid. Maar tegelijkertijd waren die debatten een van de moeilijkste dingen die ik heb gedaan, dat is een hele opgave."

"Het is fijn dat je dan eindeloos met collega's kan brainstormen over wat de beste opzet is. En dat je de spanning deelt: tijdens het debat hoorde ik dan de eindredacteur in mijn oortje, die net zo zenuwachtig was. Dit delen met collega's ga ik het meeste missen aan het werk. Want ook als je geen beste vrienden bent, maken ze toch een groot deel uit van je sociale leven."

4. Welke peiling had de meest verrassende uitslag voor jou?

"Ik heb niet zo'n goed geheugen voor peilingen, moet ik eerlijk zeggen. Het Opiniepanel is natuurlijk een heel goed gereedschap van EenVandaag. Maar als ik in de studio sta, ben ik bezig met het gesprek dat ik voer met de presentator van de paneluitslagen, niet met de uitslagen zelf. Ik kan die niet tegelijkertijd goed onthouden, dus weet ook niet meer welke uitslag mij het meest heeft verbaasd."

5. Hoeveel invloed heb je zelf gehad op de onderwerpen die behandeld werden? En ging dat weleens in tegen je eigen mening?

"Eigenlijk heb ik daar niet zo veel invloed op. EenVandaag is een olietanker die op koers vaart, er werkt een grote redactie. Ik kan wel meepraten en meedenken, maar ik ben geen eindredacteur. Toch heb ik zeker in interviews wel een belangrijke stem. En ook in de politieke debatten kan ik als presentator de richting van het gesprek bijsturen."

"Of de presentatie weleens tegen mijn eigen ideeën of mening in ging? Laat ik zeggen dat ik wel blij ben dat ik mezelf nu meer mag gaan uitspreken. Maar ik ben ook blij dat ik dat als journalist en presentator niet gedaan heb. Ik zou mezelf geen knip voor de neus waard vinden als ik in interviews een bepaalde politieke lijn zou voorstaan. Ik vind dat je als journalist niet te koop moet lopen met je eigen mening."

"Tegelijkertijd vind ik het gek om nu weg te gaan, omdat er zoveel gebeurt op het moment, waarvan je denkt: oei, waar gaat dit heen? In de Verenigde Staten durven wetenschappers zich niet meer uit te spreken, er zijn bezuinigingen op het hoger onderwijs, ook in Nederland. Het klimaat verandert. Daar maak ik me zorgen om. Het voelt als een grote opluchting dat ik niet geheimzinnig hoef te doen over waar ik mij zorgen om maak. Dat heb ik gemist de afgelopen jaren."

"Ik heb niet de illusie dat ik daar in mijn eentje iets aan kan doen. Maar alles wat journalisten, maar ook burgers doen, is op dit terrein van belang. Wat ik daarom ook ga doen is als burger mezelf meer uitspreken. Dat kan nu ook, ik ben journalist af. Misschien sluit ik me wel aan bij een politieke partij. Ik weet nog niet welke, maar ik ga het wel doen. Niet als politicus, maar gewoon als burger."

Bron: EenVandaag

1/6Achter de schermen bij de laatste uitzending van Pieter Jan Hagens

6. Wat ben je van plan om te gaan doen tijdens je pensioen?

"Ik ga eerst zeilen met mijn vrouw, een paar maanden weg. En daarna wil ik graag dingetjes doen waar ik tot nu toe niet aan toe kwam, zoals een houten bootje maken waar mijn kleinzoon in kan leren zeilen. Dat ben ik zeker van plan."

"Het is sowieso goed om weer eens met een frisse blik de wereld in te kijken, want er komt voor het werk ongetwijfeld iets anders moois in de plaats. Aan de andere kant: ik stop weliswaar met de vaste dingen, maar ik blijf nog steeds graag interviews en debatten leiden, voice-overs inspreken, misschien invallen bij een radio-uitzending. Dus als iemand ergens ziek is, weet me te vinden."

7. Hoe hoop je dat de journalistiek er de komende jaren uit gaat zien?

"Ik hoop dat de journalistiek zich opstelt als beschermer van de waarden waar wij allemaal op drijven, zoals gelijkheid, vrede, rechtvaardigheid en verdraagzaamheid. Al die dingen zijn zo belangrijk in onze democratische samenleving, en ik hoop dat journalisten daaraan meewerken. Elke journalist is op dit terrein van belang."

"Ik denk dat de meeste journalisten dit ook zo zien, sowieso al mijn collega's hier bij EenVandaag. Ik ben er trots op dat alle collega's zich ervan bewust zijn dat we een rubriek zijn die dicht bij de mens wil staan, waar de onderwerpen die we brengen echt relevant zijn, en waarin tegelijkertijd de feiten heilig zijn. Juist in deze tijd waarin onverdraagzaamheid en angst toenemen, denk ik dat het belangrijk is dat er programma's zoals EenVandaag zijn."

Wereldwijd liggen er miljoenen landmijnen onder de grond. Hierdoor vallen er jaarlijks honderden slachtoffers. Om dit te stoppen werd in een verdrag afgesproken dat het wapen de wereld uit moest. Maar nu de spanningen toenemen, trekken landen zich terug.