Deze week vond de eerste rechtszitting plaats in de Groninger HIV-zaak. Drie mannen worden ervan verdacht veertien mannelijke slachtoffers opzettelijk te hebben besmet met HIV, door middel van het injecteren van HIV-besmet bloed in de slachtoffers. Hoewel het om een pro-forma zitting ging, kwamen er woensdag toch veel inhoudelijke zaken aan de orde, inclusief enkele gruwelijke details van het gebeurde. Een verslag uit de rechtszaal.

Zo op het eerste gezicht maakt Wim D.(48), één van de twee verdachten die aanwezig is op de zitting, een doodnormale indruk. Ook zijn partner, de verpleger Peter M.(49) ziet er gewoon uit; kort geknipt haar, spijkerbroek met wit katoenen overhemd en een rond brilletje. Qua lichaamsbouw lijken ze wel wat op elkaar, allebei zijn ze ietwat tenger. Wim draagt een versleten spijkerjack, met daaronder een t-shirt en een spijkerbroek. De derde verdachte, Hans J., is niet aanwezig. Hij laat de pro-formazitting voor wat het is.

De zitting begint met Wim, want het arrestantenteam dat Peter M. op moest halen, stond bij een verkeerde gevangenis in een verkeerde plaats. Laten we hopen dat dit niet een voorbode is van wat er allemaal mis zal gaan in deze strafzaak. Omdat de advocaat van Wim vindt dat zijn cliënt een aanzienlijk mindere rol in de zaak heeft gespeeld dan de andere twee verdachten, pleit hij ervoor Wim in afwachting van de rechtszaak op vrije voeten te stellen. Hij zou niets hebben afgeweten van de GHB en het injecteren van besmet bloed bij de slachtoffers. De officier van justitie besluit dan maar eens een boekje open te doen over wat er allemaal is gebeurd, en de rol van Wim D. daarbij. Vol ongeloof hangt het grootste deel van de rechtszaal aan zijn lippen.

De officier verwijst naar een verklaring van Wim waarin hij stelt dat hij degene was die de mannen regelde. Via de chatsites gaychat en chatboy.nl maakte hij seksafspraken met mannen voor hem en zijn partner Peter. Dat zowel hij als Peter HIV-besmet waren, vertelde hij ze niet. De officier leest voor uit een verklaring van Wim van 14 mei 2007; ‘Ik haalde de jongens en de XTC pillen. Bij Hans was elke week een party. Peter werd fatalistisch omdat hij ziek was. Het kon hem allemaal niets meer schelen. Peter liet mannen brieven schrijven waarin hij ze liet zeggen dat ze onderdanig waren aan hem. We hebben besmet bloed over en weer bij elkaar ingespoten. Er was een party op de Colijnlaan. Peter, Hans en ik zaten daar, en Harry misschien ook. Ik begon over het bericht uit de media waarin gewaarschuwd werd voor seksfeesten in Groningen waarbij mensen besmet werden. Peter zei; dat gaat over ons. Bij het Hoornse Meer hoorde ik van Jan dat er naalden werden gebruikt. Peter zorgde altijd voor het drinken, dat werd in de keuken klaargemaakt.’

Verdachte Hans J. verklaarde; ‘Het was een spel, we tapten bloed af en injecteerden elkaar met ons bloed. Toen we het over eventuele arrestaties hadden zei Wim; ' als we worden aangehouden is het ieder voor zich en God voor ons allen'.’

Dan volgen de verhalen van de slachtoffers die aangifte hebben gedaan. Bijvoorbeeld het verhaal van Hendrik. Op vrijdag 26 januari 2007 heeft hij via de chat afgesproken met Wim. Ze ontmoeten elkaar op het hoofdstation van Groningen. Samen rijden ze naar de Colijnlaan. Hendrik denkt met Wim alleen een afspraak te hebben gemaakt, maar op de Colijnlaan aangekomen ontmoet hij Peter en Hans. Hij krijgt onverwacht een flesje bier in zijn handen geduwd en ze hebben seks. Dan verliest Hendrik zijn bewustzijn.

Of het verhaal van slachtoffer Peter. Die kwam langs op de Colijnlaan, ontmoette daar Hans, Jan (slachtoffer), Wim en Peter. Bij een tweede bezoek werd hij tijdens de seks stiekem geïnjecteerd. Hij voelde op een gegeven moment een hand bij zijn anus en toen ineens een prik.

En dan is er het verhaal van René, die heeft diverse keren afgesproken met Wim, Hans en Peter. Na één van die afspraken wordt René in een onbekend huis wakker met alleen zijn onderbroek aan. Hij weet niet meer wat er is gebeurd. Bij een vijfde bezoek gaat hij weer totaal out en wordt hij wakker bij de Hoornse Plas. Na zijn zesde en laatste bezoek moet René worden opgenomen in het ziekenhuis wegens een hersenstamontsteking en een acute HIV besmetting.

En dan zijn er nog de verhalen van slachtoffers Joost, Jan, Randy, Koos, Dirk, Erwin, Gert, Kessler, Kevin, Harry en Richard. Allemaal vertellen ze ongeveer hetzelfde; ze spraken af met Wim en werden door Peter, Wim of Hans gedrogeerd en verkracht of geïnjecteerd met besmet bloed.

De rechter besluit dat Wim gewoon in voorlopige hechtenis moet blijven. Als Peter eindelijk is gearriveerd wordt hem dezelfde tenlastelegging voorgelezen (zware mishandeling met voorbedachte rade) en wordt de zaak aangehouden tot 5 november, zodat de politie het onderzoek kan afronden. De inhoudelijke behandeling vindt naar verwachting op zijn vroegst pas eind januari 2008 plaats. En dan komen álle verschrikkelijke details pas aan de orde.

Peter verlaat als eerste weer de rechtszaal en loopt daarbij langs zijn partner Wim. Hij zoekt oogcontact, maar Wim wendt zijn hoofd af. Het is immers ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.