Zomervakantie kan Saskia niet koud genoeg zijn: '30 graden? Dan ben ik blij dat ik op de Noordpool zit'

Een rode neus, ijskoude vingers en wolkjes in de lucht: voor Saskia zijn het dé ingrediënten voor een een goede (zomer)vakantie. "Reizen in de kou is me op het lijf geschreven."

Door sneeuw en ijswater

"Ik probeer elk jaar ergens naar de kou toe te gaan", vertelt Saskia. Zo heeft ze de bergen van Nepal en Pakistan, Patagonië in Chili, Groenland, Rusland, Antarctica en nog een heleboel andere plekken bezocht die (op dat moment) koud waren. Het liefst doet ze dat in de zomer.

En nieuw op dat lijstje is dus de Noordpool, waar ze ruim 42 kilometer rende door de sneeuw en het ijswater voor het 113 Fonds. "Ik ben de tweede Nederlandse vrouw ooit die deze marathon heeft gerend. Ik vond het echt onbeschrijflijk en levensveranderend."

North Pole Run

The North Pole Run is een marathon die twee keer per jaar op een bevroren stuk van de Noordelijke IJszee wordt georganiseerd, in de lente en in de zomer.

Deelnemers stappen in Longyearbyen, op de Noorse eilandengroep Spitsbergen, op een schip en varen door de IJszee naar de marathonlocatie. Ondertussen worden er op het schip lezingen gegeven over klimaatverandering, de Noordpool en de wereldeconomie.

'Ga gewoon mee'

In totaal deden dit jaar 91 mensen mee, uit 22 verschillende landen. En daarvan was Saskia er dus eentje. "Ik heb in december op Antarctica gelopen en werd toen door de organisatie gevraagd of ik ook mee wilde naar de Noordpool."

Eerst twijfelde ze. "Het stond niet gepland, ik wist hoeveel het normaal kostte en ik zat in een dipje. Maar de organisator zei: 'Ga gewoon mee!' Ik mocht voor een fractie van de prijs mee, omdat ze het zo mooi vonden dat ik voor zelfmoordpreventie wilde rennen."

Liever dan Sicilië

Waar haar voorliefde voor kou vandaan komt? "Dat is er al van kinds af aan. Als het vroeger koud was, gingen wij naar het strand", blikt Saskia terug. "Lekker uitwaaien in de koude wind. Als het wat guurder werd, gingen we juist lekker naar buiten." Vakanties bracht het gezin soms in Nederland door, maar ook vaak in de bergen.

Hitte past helemaal niet bij haar, vertelt ze. "Mijn huid kan het niet hebben, die is heel licht en verbrandt snel. Buiten zijn in de volle zon schaadt me fysiek, dat wil ik zoveel mogelijk voorkomen. Daarnaast ben ik enorm sloom in de hitte. Ik denk dat ik niet gemaakt ben voor dat weer. Een vriend van mij is nu op Sicilië. En echt: die foto's zijn fantastisch, maar met 30 graden? Dan ben ik blij dat ik op de Noordpool zit."

Nieuwsgierigheid en uitdaging

In de kou leeft ze helemaal op. "Het geeft me heel veel energie", legt ze uit. "Het nodigt uit tot bewegen en ik word er creatief van. Ik lees ook weleens over mensen die in de winter nauwelijks buiten sporten, maar ik sta echt te popelen. Ik vind het heerlijk. En als ik dan op reis weer in de kou zit, denk ik: 'Oh, ik heb dit zo gemist.' Dan ben ik helemaal happy."

"De kou in mijn gezicht, voelen hoe nietig we zijn en dan toch dingen kunnen bereiken", van dat gevoel houdt Saskia. Want als ze koude landen opzoekt, zit ze ook daar niet stil. "De plekken die ik bezoek, kies ik uit nieuwsgierigheid, maar ik kijk ook op welke manier ik mezelf kan uitdagen."

'In kou moet je wel samenwerken'

Naast dat het weer op die plekken heel anders is dan hier, ziet Saskia ook andere grote verschillen. "Bijvoorbeeld hoe ze in de bergen van Pakistan, waar ik vorig jaar zomer was, met elkaar en met de natuur omgaan. Dat is zo ontzettend mooi en leerzaam. Dat neem ik mee en gebruik ik ook thuis."

Ze legt uit: "Het nabuurschap is daar heel sterk. Er wordt enorm op elkaar gelet en iedereen staat voor elkaar klaar. Iets wat we in Nederland minder hebben, wat we misschien een beetje kwijt zijn geraakt." Saskia ziet dat vaak terug in geïsoleerde en koude gebieden. "Omdat het zo koud is, moet je wel met elkaar samenwerken."

'Ik dacht: oh mijn god'

Ze leert ook veel over haarzelf tijdens haar reizen. "Die eerste stap van iets nieuws vind ik echt heel spannend. Ik weet nog dat, toen het vliegtuig richting Pakistan opsteeg, ik dacht: oh mijn god, waar ben ik aan begonnen?"

Saskia wilde toen al 10 jaar naar het land, maar hoorde ook veel 'wilde verhalen'. "Het blijft een andere cultuur en we lazen hier vooral het nieuws over aanslagen in die tijd. En het was ook best spannend om naar een nieuw 'hoogste punt' van 5.600 meter te gaan klimmen."

Via Oslo naar Rome

Die eerste stap zetten, vergelijkt Saskia met het springen van een duikplank of voor het eerst een sprinkhaan eten. "Het is dat je denkt: hoe ga ik dat doen?' En vervolgens: ogen dicht en hup."

"Daarvoor heb je ook vertrouwen nodig, en flexibiliteit", voegt ze daaraan toe. "Er zijn meerdere wegen naar Rome. Je kan ook via Oslo gaan, bijvoorbeeld. We zijn altijd bezig met de snelste of handigste route, maar dat is vaak niet de mooiste."

Over jezelf leren

Achteraf is die eerste stap nemen het eigenlijk altijd meer dan waard, weet Saskia inmiddels uit ervaring. "Pakistan was bijvoorbeeld zó indrukwekkend, het was zó mooi."

"Ik heb ontzettend veel over mezelf geleerd. Natuurlijk is het grappig om middenin de nacht wakker te worden en te zien dat er -30 graden op de thermometer staat, maar wat doet het eigenlijk met me? Met mijn gedachtes en mijn lijf? Hoe reageer ik op nauwelijks slaap en echt wel pittige inspanning? Het is heel bijzonder om dat te ontdekken bij jezelf."

'Bij twijfel gewoon doen'

"Ik grap weleens: als ik ooit nog een keertje in een verpleeghuis beland en vertel over mijn reizen, dat ze dan zullen zeggen dat ik hallucineer. Deze dingen maak je niet zo snel mee in een toeristische omgeving."

Saskia zou haar koude reizen aanraden aan 'iedereen die het gevoel heeft in een cirkeltje te draaien' en daar eigenlijk uit wil om meer over zichzelf te ontdekken. "Dat hoeft helemaal niet extreem te zijn. Engeland is bijvoorbeeld ook al een stuk koeler en Zweden kan je tegenwoordig ook met de auto bereiken", geeft ze als voorbeeld. "En als je twijfelt, gewoon doen. Ook als het koud is kan de zon schijnen."

Warme voeten

Naast de nieuwe culturen die ze ontdekt, alles wat ze over haarzelf leert, de energie die ze krijgt en de mooie plekken die ze verkent, ziet Saskia nog één groot voordeel aan haar koele reizen: haar lichaam is helemaal aan de kou gewend.

"Mijn voeten blijven warm, ook als ik in plassen ijswater sta. Dat is zo'n kicken gevoel! Dat ik mijn sokken uit kan knijpen en mijn voeten ondertussen gewoon warm blijven. Wat ben ik dan een rijk mens."