Terugblikken op het afgelopen jaar roept gemengde gevoelens op. Wat betreft mijn privé situatie, thuis in Zoutelande, met vrouw en kinderen, kan ik terugzien op een mooi jaar.

Afgelopen zomer met de familie een onvergetelijke reis door Canada gemaakt. De kinderen doen het goed op school. De oudste dochter Sophie (12) is dit jaar naar het Gymnasium gegaan, Iris (11) kan haar creativiteit kwijt in de kunstklas en zoon Coen (7) is met zijn voetbalteam De Meeuwen F2, kampioen geworden. Kortom, wat kun je nog meer wensen?

Op de vraag hoe het mij gaat, is mijn standaard antwoord dan ook: ‘Met mij gaat het goed, maar politiek kan het wel wat beter’.

Het afgelopen politieke jaar stond in het teken van opstapelende financieel-economische problemen. Vanuit Griekenland breidde de Eurocrisis zich verder uit. De Nederlandse economie liet voor het eerst een lichte krimp zien, gecombineerd met een stijgende werkloosheid. Ondertussen toonden politieke leiders in Europa weinig daadkracht om de problemen op te lossen.

Ook de binnenlandse politiek was het afgelopen jaar niet altijd even verheffend. Met name door het optreden van Geert Wilders en zijn volgelingen, is het aanzien van het parlement er niet bepaald op vooruit gegaan. Het ‘Doe eens normaal, man’ van Geert Wilders richting de minister-president was meer dan een incident. Respect, goede omgangsvormen en voorbeeld gedrag, leken het afgelopen parlementaire jaar, verder weg dan ooit. Ook de discussie over de zaak Mauro, werd vertroebeld door politieke en zelfs partijpolitieke spelletjes. ‘Gegokt en verloren’, riep een collega van de oppositie. Gelukkig kan Mauro - dankzij de opstelling van het CDA - uiteindelijk wel in Nederland blijven met behulp van een studievisum.

Ook voor mijn partij het CDA was het een niet al te best jaar. Nu nog 21 zetels in de Tweede Kamer, bleven er in de peilingen nog maar 10 tot 13 over. Je hoort een jaar later ook niet zo veel meer van de mooie verwachtingen van voorstanders van de gedoogconstructie met de PVV. Niet Wilders werd ingekapseld, maar het CDA is aan de verliezende hand, lijkt het. En dat terwijl het CDA met politici als Jan Kees de Jager, Maxime Verhagen, Henk Bleker en Marja van Bijsterveldt, goede bewindslieden levert die hun mannetje/vrouwtje staan.

Het is kennelijk te weinig om het verschil te maken. Je hebt meer nodig dan een paar goede bewindslieden. Een politieke partij dient ook een eigen, herkenbaar verhaal te hebben, een visie op de toekomst waarin ze zich onderscheidt van anderen, een verhaal met politieke meerwaarde.

Gelukkig zijn er tekenen van hoop. Zo wordt er sinds het aantreden van de nieuwe voorzitter Ruth Peetoom, binnen het CDA hard gewerkt aan dat eigentijdse christen-democratische verhaal. Begin volgend jaar zullen zowel de Commissie onder leiding van Jacobiene Geel (CDA uitgangspunten) als het Strategisch Beraad (langere termijn beleid) met voorstellen komen die de basis moeten vormen voor een vernieuwd en eigentijds CDA.

2012 moet het jaar worden waarin we weer uit het dal klimmen. Zowel wanneer het gaat om de redding van de Euro en de aanpak van de financiële crisis, als ook wat betreft mijn eigen CDA. Zodat we volgend jaar kunnen zeggen: het gaat goed, zowel privé als politiek.

Ad Koppejan is Tweede Kamerlid voor het CDA.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.