Minderjarige verdachten hoeven niet altijd hun veroordeling in een jeugdgevangenis af te wachten. Zij kunnen soms terecht bij zogenaamde forensische pleegouders. Geert Snel (62) en zijn vrouw namen al meerdere jonge verdachten, soms zelfs met enkelband, in hun huis.

Door forensische pleegouders zoals Snel en zijn vrouw, hoeven de jongeren niet meer naar de gevangenis, maar wachten ze hun veroordeling bij deze pleegouders af. Rechters leggen zo'n maatregel steeds vaker op. Maar het kan niet altijd. Er zijn te weinig gezinnen die deze minderjarige verdachten willen opvangen en hierdoor liepen het afgelopen jaar 8 jongeren de kans mis om opgevangen te worden in een pleeggezin.

Vertrouwen

Snel en zijn vrouw hoefden niet lang na te denken over het in huis nemen van verdachte jongeren. "Jonge kinderen horen niet thuis in de cel. Deze jongeren hebben vaak weinig vertrouwen in de medemens. Mijn ambitie is om te laten zien dat het ook anders kan. Dat er ook lieve mensen zijn op deze aarde."

Na het uitvliegen van de eigen kinderen koos hij er samen met zijn vrouw voor om forensische pleegouders te worden. Het project waar Snel en zijn vrouw aan mee werken is ontwikkeld door Spirit, Jeugd en Opvoeding en is bedoeld voor minderjarige verdachten tussen de 12 en 17. Het verblijf van de jongeren duurt tussen de drie en maximaal zes maanden. Het doel van het project is het voorkomen dat jongeren terugvallen in oud gedrag en met behulp van deze pleeggezinnen worden zij aangemoedigd zich te focussen op de goede dingen in het leven. Werken, naar school gaan, sporten en het onderhouden van familierelaties is hierbij belangrijk. Daar komen de pleegouders in beeld. ‘’De kinderen komen binnen en zijn dan op van de zenuwen. We vragen niet te veel en laten de jongeren gewoon sporten en naar school gaan. Zo stellen we de jongens wat op gemak en komen ze zelf met verhalen naar buiten,” vertelt Snel.

De jongeren worden over het algemeen onder strenge regels ondergebracht bij de pleeggezinnen. Snel en zijn vrouw Bodil hebben echter maar een belangrijke regel: samen eten met het hele gezin. ‘’Je moet niet te veel van ze verwachten.’’

Vijand

Snel herinnert zich zijn eerste pleegkind nog goed. Drie maanden woonde de zestienjarige jongen bij hen op het platteland. Met een Surinaams accent en een stoere houding kwam de jongen vlak voor kerst binnen. "De eerste maand ben je alleen maar bezig om het vertrouwen van deze jongens te winnen. Ze zien je immers als vijand." De specialistische pleegzorg is daarom ook niet makkelijk. ‘’Aan het begin van het project krijg je in de cursus een paar handvaten maar in praktijk is elke jongen anders.’’

Vandaag de dag hebben Geert en zijn vrouw al acht verdachten in huis genomen. En dat allemaal omdat zij van mening zijn dat kinderen slechter af zijn in de gevangenis. Ondanks zijn toewijding gaat het niet altijd goed. ‘’Er was een jongen die steeds wegliep. Ik moest hem steeds ophalen en heb inmiddels alle politiebureaus wel van binnen gezien.’’

Afscheid 

“Na drie maanden tijd ben je vaak nog niet klaar met de jongeren”, vertelt Snel. Het afscheid valt hem altijd zwaar. ‘’Je wil graag contact met ze houden maar vaak gebeurt dat niet. Ze komen weer bij vader en moeder terecht en wij moeten dat respecteren. Ik heb wel ooit eens een van de jongens opgezocht in een gesloten jeugdinrichting. Ik kon hem niet zo goed loslaten.’’

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.