Ter ere van de honderdste verjaardag van de Internationale Astronomische Unie (IAU) mogen alle landen van de wereld een ster en planeet een naam geven.

Aan Nederland de taak om planeet HAT-P-6 b en de ster waar hij omheen draait HAT-P-6 van een naam te voorzien. Op de shortlist van mogelijke namen staan onder andere de combinaties Nijntje en Moederpluis, de Nachtwacht en Sterrennacht en de Brandaris en Vuurduin.

6100 namen

"Het is een echte publieksverkiezing. Anderhalve maand geleden zijn we begonnen met vragen van suggesties. Daar kwamen maar liefst 6100 mogelijke namen uit. Nu hebben we deze teruggebracht tot een shortlist met vijf namen", vertelt Marieke Baan van de Nederlandse Onderzoekschool voor Astronomie (NOVA). Zij organiseren de naamgeving van de ster en planeet in Nederland.

Het is uniek dat we een planeet en ster een naam mogen geven, vertelt Baan. Toch is er ook al best veel 'Nederlands' in de ruimte. Zo'n 300 hemellichamen dragen een Nederlandse naam. Maar dat zijn vooral 'kleine' stukjes als oppervlaktestructuren en planetoïden (stukjes rots die zich om een planeet bewegen) en geen grote hemellichamen als sterren en planeten.

Nederlanders in de ruimte

"Een Nederlands astronomen-echtpaar uit Leiden ontdekte in de jaren 50 en 60 een heleboel planetoïden en hebben die allemaal een Nederlandse naam gegeven. Daarom is er veel 'Nederlands' in de ruimte", vertelt Baan.

Ook Hanny van Arkels naam prijkt trots in ons heelal. Hanny deed als 'hobby' mee aan het project Galaxy Zoo, een burgerwetenschapsproject waarbij vrijwilligers sterrenstelsels konden classificeren. In dat project ontdekte Hanny bij toeval een nog nooit eerder geziene nevel.

Hanny's Voorwerp

"We wisten in eerste instantie niet wat het was, het kon natuurlijk ook gewoon een vlekje op de camera zijn. Maar ik deelde mijn ontdekking op het forum met de andere vrijwilligers. Al snel kreeg de nevel daar het koosnaampje 'Hanny's Voorwerp', omdat een van de internationale vrijwilligers dat op die manier vertaald had met een vertaalmachine", vertelt Hanny.

"Het is min of meer toevallig gegaan, maar uiteindelijk is die naam ook zo aangenomen als officiële naam van die nevel. Het is bijna nooit zo dat jouw ontdekking in het heelal ook je eigen naam draagt, maar in mijn geval is het wel zo gelopen. Het is echt een unicum."

Lezingen

Hanny vindt het een hele eer, maar bleef gewoon voor de klas staan na haar ontdekking. "Het is niet zo dat ik er iedere dag bij stilsta. Maar toch heeft het me in ervaringen heel veel gebracht: ik ben de hele wereld over gegaan voor lezingen. Die ervaring heeft me zoveel rijker gemaakt."

De docente deed eigenlijk per toeval mee aan het project. "Ik ben fan van Brian May, de gitarist van Queen, hij heeft astrofysica gedaan en op zijn website las ik over dit project. Ik ben als docent natuurlijk breed geïnteresseerd, maar dit leek me zo leuk en iedereen kon eraan meedoen dus ik gaf me op."

Brian May

Naast haar eeuwige roem in het heelal heeft Hanny er nog iets aan over gehouden, namelijk een vriendschap met Brian May. "We zijn nu goede vrienden. We doen wel eens lezingen samen en zo kom je elkaar vaak tegen."

En welke naam volgens Hanny samen met de hare in het sterrenstelsel moet prijken? "Ik zou zelf zeggen de vuurtorens, omdat ik het een mooi idee vind dat het de donkerste plek van Nederland is. Maar voor mijn zoontje van vier moet ik natuurlijk voor Nijntje gaan. Dat is toch ook wel écht Nederlands."

Het lijkt onmogelijk om de band tussen Volodymyr Zelensky en Donald Trump te herstellen, maar voormalig topdiplomaat Ed Kronenburg ziet toch mogelijkheden. "Maar Zelensky moet absoluut niet proberen met vleierij in een goed blaadje bij Trump te komen."

Ook Kronenburg heeft met verbijstering gekeken naar de beelden van het moment waarop het misging tussen de Amerikaanse en Oekraïense president. "In mijn lange carrière heb ik dit nog nooit meegemaakt."

Over verschillen heenstappen

Die diplomatieke carrière is inderdaad lang: Kronenburg werkte jarenlang op het ministerie van Buitenlandse Zaken, en voor de Europese Commissie en later voor de NAVO in Brussel. Ook was hij namens Nederland ambassadeur in Frankrijk en China.

Zelensky en Trump liggen elkaar duidelijk niet, maar het is volgens hem niet ongewoon dat wereldleiders elkaar niet mogen. "Maar normaal gesproken is dat geen probleem, omdat leiders over het algemeen over hun verschillen heenstappen in het landsbelang."

Juiste toon in tweet

Dat gebeurde vorige week vrijdag duidelijk niet in de Oval Office: Zelensky vertrok uiteindelijk met ruzie uit het Witte Huis. Toch zal Oekraïne weer met de Verenigde Staten om tafel moeten om te onderhandelen over het beëindigen van de door Rusland gestarte oorlog in het land.

Hoe kan Zelensky dat het beste aanpakken? De grootste fout die hij op dit moment kan maken is Trump te veel tegemoet komen, zegt Kronenburg. Volgens hem was de toon die Zelensky na de ruzie aansloeg in zijn tweet precies goed.

'Uit positie van kracht'

Zelensky zei in zijn bericht op X het voorval te betreuren en sprak nog een keer zijn waardering uit voor de Verenigde Staten en president Trump. Maar hij bood geen excuses aan voor de woordenwisseling. "Hij moet ook absoluut niet proberen met vleierij in een goed blaadje bij Trump te komen, want dat zie ik als een teken van zwakte", zegt Kronenburg.

"Trump zal het in eerste instantie misschien nog wel waarderen, maar hij kan daardoor ook het idee krijgen dat hij nog meer macht over Zelensky heeft", legt de oud-topdiplomaat uit. "Je laat dan eigenlijk zien dat je afhankelijk van hem bent. Het is altijd beter om vanuit een positie van kracht met iemand te praten. Je moet duidelijk maken dat het ook in het Amerikaanse belang is om weer met elkaar om tafel te gaan."

Contact via bondgenoten?

Als de verhoudingen zo verstoord zijn is het bijna onmogelijk om weer samen te komen, weet Kronenburg. "Wat het in dit geval nog extra moeilijk maakt, is dat dit voor het oog van de camera's is gebeurd en daarna de hele wereld is overgegaan." Zelf de telefoon pakken, helpt volgens hem dan meestal niet.

"Maar wat je wel kunt doen, is contact leggen via bondgenoten", noemt hij als oplossing. "Het gebeurt in de internationale diplomatie vaker dat mensen niet meer met elkaar door één deur kunnen. Wat je dan probeert, is het contact weer te herstellen via mensen die nog wel met beide partijen praten. Die kunnen dan bemiddelen."

Republikeinen durven niet

Het beste is om dat te doen via een persoon die dicht bij Trump staat, het liefst iemand uit zijn eigen partij. Zelensky had tot deze week een trouwe bondgenoot in de Republikeinse senator Lindsey Graham, die Oekraïne altijd heeft gesteund in de oorlog tegen Rusland.

Maar Graham nam nadrukkelijk afstand van Zelensky na diens bezoek aan het Witte Huis. Veel andere opties zijn er niet binnen de Republikeinse partij, waar niemand zich op dit moment lijkt te durven uitspreken tegen partijleider Trump.

Starmer en Macron inschakelen

"Ik vind het heel erg verstandig dat Zelensky de Britse premier Keir Starmer en de Franse president Emmanuel Macron heeft ingeschakeld", zegt Kronenburg over het handelen van de Oekraïense president. "Dat zijn trouwe bondgenoten die voor hem door het vuur gaan en die ook kortgeleden nog bij Trump op bezoek zijn geweest."

"We weten vooral van Starmer dat hij regelmatig met Trump belt, dus dat is een waardevolle ingang waar je gebruik van kunt maken. En we zien dan ook dat Starmer die bemiddelende rol oppakt", legt de voormalig topdiplomaat uit. "Maar garanties of het hem lukt om de banden weer te herstellen zijn er alleen niet. Diplomatie blijft mensenwerk."

Wat wil Donald Trump?

Daarbij is het ook belangrijk om te weten welk doel een wereldleider heeft, in dit geval de Amerikaanse president, vertelt hij. Wil Trump vooral de banden aanhalen met de Russische president Vladimir Poetin? Wil hij koste wat kost vrede en is hij bereid daarvoor een stuk van Oekraïne op te offeren? Of wil hij toch vooral een goede 'grondstoffendeal' sluiten waar de Amerikanen wat aan hebben?

Het zijn vragen waar niemand op dit moment het antwoord op weet, en dat is volgens Kronenburg erg ongebruikelijk. "We weten dat de Amerikanen al contact hebben met de Russen. Wat is daar besproken? Komt er een ontmoeting tussen Trump en Poetin? Er zijn op dit moment nog erg veel vragen. Het is voor Oekraïne erg belangrijk om duidelijk te krijgen wat de inzet is van Trump. Dat maakt de gesprekken daarna ook een stuk makkelijker."

Europa keek 80 jaar naar de VS voor haar veiligheid. Maar nu gooit Donald Trump het roer drastisch om: de Amerikanen lijken niet meer vanzelfsprekend onze bondgenoot. Hadden we dit kunnen zien aankomen? En hoe nu verder? "Ook een strategische kans."

We spraken erover met Haroon Sheikh, filosoof en bijzonder hoogleraar Strategic Governance of Global Technologies aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Hij zit als sociaal wetenschapper ook in de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid.

In hoeverre hadden we deze kantelende wereldorde kunnen zien aankomen?

Er is al langere tijd de ontwikkeling gaande waarbij de Verenigde Staten steeds meer aandacht hebben voor Azië, legt Sheikh uit. "Voor de Amerikanen is de rivaliteit met China eigenlijk het grootste geopolitieke thema en Rusland is secundair. Dat geldt voor Amerika in het algemeen, maar bij Trump zie je dat de Russen geen groot probleem zijn."

Dat zien wij in Europa toch anders, gaat de hoogleraar verder. "Voor Europa is China niet per se een grote directe bedreiging, maar Rusland wel. Dat maakt eigenlijk dat er vanuit Europa en vanuit de Amerika nu heel anders naar de wereld wordt gekeken."

Volgens hem waren we in Europa wel langzaamaan gewend geraakt aan het idee dat Amerika ons niet voor altijd zou blijven beschermen. "Maar wat Trump nu duidelijk maakt, is iets nog veel ingrijpenders: op sommige gebieden ziet Amerika ons zelfs als een tegenstander. Dit besef komt als een schok, want de wereldorde waarin we dachten te leven, verschuift sneller dan we hadden verwacht."

Zijn gedeelde waarden tussen Europa en de Verenigde Staten nog relevant?

Sheikh noemt het beleid van Trump 'transactioneel', waarin geen ruimte is voor absolute bondgenoten en absolute waarden. "Elke relatie heeft als kern: wat gaat erin en wat komt eruit? Als een bondgenoot veel vraagt, maar weinig teruggeeft, dan vindt Trump dat die relatie geëvalueerd moet worden."

Dit perspectief zorgt er nu dus voor dat zelfs traditionele bondgenootschappen continu ter discussie staan, legt hij uit. "Dat geldt voor ons in Europa ten aanzien van onze defensie-uitgaven, maar ook voor Oekraïne. Als Amerika wapens en steun biedt, dan willen ze daar grondstoffen en dankbaarheid voor terugkrijgen."

Dat is een groot verschillende met het buitenlandbeleid van eerdere Amerikaanse presidenten, ziet de hoogleraar. Voorgangers van Trump benadrukten altijd dat bepaalde bondgenoten, waarden en instituties onvoorwaardelijke steun verdienden van de Verenigde Staten.

Is dit de wake-upcall die Europa echt in beweging zal krijgen?

We hebben in het verleden gezien dat crises ook positieve gevolgen voor Europa hadden, zegt Sheikh. "De financiële crisis zorgde ervoor dat we op economisch en financieel gebied beter gingen samenwerken. Door covid mocht de Europese Commissie opeens medicijnen samen inkopen", noemt hij als voorbeelden. En door de inval van Rusland in Oekraïne is Europa gaan nadenken over gezamenlijke sancties en een soort buitenlandbeleid waarbij de economie wordt ingezet."

De Europese Unie heeft volgens hem dus in het verleden bewezen dat de lidstaten gezamenlijk kunnen omgaan met uitdagende omstandigheden. "Maar wat daarvoor nodig is, is dat de crisis lang genoeg duurt en zich langzaam voltrekt. We hebben tijd nodig om structuren op te bouwen, dan kan Europa ook deze crisis goed te boven komen."

Tegelijkertijd proberen landen als Frankrijk en Italië nu al wel een-op-eenrelaties met de VS aan te gaan om geen sancties te krijgen die andere landen mogelijk wel krijgen, ziet hij. En dat is niet verstandig voor Europa als geheel, denkt de hoogleraar. "De enige manier waarop we met Amerika op een gelijkwaardige manier kunnen onderhandelen is als we dat als eenheid doen."

Welke strategische opties heeft Europa nog?

Juist doordat de VS op dit moment zoveel landen van zich afstoten, kan er voor Europa ook een kans ontstaan om zich te profileren als dé plek waar bepaalde waarden en vrijheden wél worden gerespecteerd, zegt Sheikh. "Europa zal meer verantwoordelijkheid moeten nemen." Maar dat betekent volgens hem ook: beter worden in machtspolitiek. "Europa zou bijvoorbeeld heel sterk de hand naar Canada kunnen uitreiken, een land dat heel dicht bij ons staat, en nu op dezelfde manier eigenlijk problemen met de Amerikanen heeft."

Daarnaast ziet de hoogleraar ook kansen voor een nauwere samenwerking met India, waar Commissievoorzitter Ursula von der Leyen vorige week nog met een zware EU-delegatie was om de banden aan te halen. "India is ook een groot land, een sterk land dat onafhankelijk wil zijn, maar ook een land dat veel minder sterk is dan de Verenigde Staten en China. Dat betekent dat de EU en India best interessante partners voor elkaar kunnen zijn."

Welke risico's brengt deze nieuws koers van Amerika met zich mee?

De Verenigde Staten zijn nog steeds het machtigste land ter wereld en dat betekent dat als Trump besluit om de regels los te laten, hij op korte termijn veel kan winnen maar op langere termijn ook veel kan verliezen, benadrukt Sheikh.

Andere landen zullen zich in zo'n situatie ook minder aan internationale regels en afspraken gaan houden, verwacht hij. "Als Trump het zelf oké vindt om andere landen te bedreigen met hun soevereiniteit, opent dat de deur voor landen als China, Rusland en Iran om dat ook te doen richting andere landen."

Een ander risico is volgens hem dat andere landen zich zullen organiseren om met een tegenreactie te komen. "Je ziet nu al dat de Chinezen de hand uitreiken naar Europa. China zegt eigenlijk: 'Moeten wij niet gezamenlijk een antwoord formuleren?'" Strategisch kan Europa soms wel naar China kijken om de Verenigde Staten uit balans te brengen, denkt hij. "Maar veel belangrijker is het om op zoek te gaan naar andere soorten bondgenoten." Zoals dus bijvoorbeeld India, zegt Sheikh tot slot.