Levenseindekliniek wil verdubbeling aantal artsen

De Levenseindekliniek slaat alarm. Door het toenemend aantal euthanasieaanvragen in Nederland heeft de stichting bijna een verdubbeling van het aantal artsen nodig. Voor de stichting zijn momenteel 59 artsen actief.

“Mensen hebben vaak al een lange lijdensweg afgelegd voordat zij tot een euthanasieverzoek overgaan”, zegt bestuurder Steven Pleiter. “Wij willen voorkomen dat er bij ons wachtlijsten ontstaan en mensen in nood onnodig moeten wachten. Daarom zijn we dringend op zoek naar artsen die met ons samen willen werken.” Zo staat er in het vakblad Medisch Contact een paginagrote advertentie waarin artsen worden opgeroepen om zich aan te sluiten.

Eeuwig dankbaar

De 38-jarige Eelco de Gooijer is een van de Nederlanders die dankzij een arts van de Levenseindekliniek zijn leven heeft kunnen beëindigen. Iets waar zijn moeder Monique die arts eeuwig dankbaar voor is. “Als je eenmaal geaccepteerd hebt dat je kind doodgaat, dan mag je je eigen bevoorrecht voelen dat het op deze manier gaat. Dan blijf je niet zitten met vragen. Ik weet tot  de laatste minuut, laatste seconde hoe zijn leven is geweest. Dat is voor mij heel voornaam.” Eelco leidde aan autisme en leidde aan ondraaglijk psychisch lijden. Iets waar hij ook op social media veel aandacht voor vroeg omdat er een groot taboe op rust. 

Werven van extra artsen

De Levenseindekliniek houdt zich bezig met complexe euthanasieverzoeken, zoals die van Eelco en van mensen met dementie. Maar ook niet-complexe verzoeken, zo’n 20% van alle aanvragen bij de Levenseindekliniek, komen bij de stichting terecht. Pleiter: “Vanuit ons Expertisecentrum Euthanasie steunen we behandelaars zoveel mogelijk, zodat zij zelf de hulpvraag van hun patiënt kunnen onderzoeken. Tegelijkertijd zetten we in op het werven van extra artsen, zodat we alle verzoeken die bij ons terecht komen in behandeling kunnen nemen.” 

'Een doodswens moet als optie worden meegenomen in de behandeling'

Als dat niet lukt, dreigen er lange wachttijden en dat moeten we volgens Pleiter niet willen. "Iedereen die ondraaglijk en uitzichtloos lijdt moet euthanasie kunnen krijgen als dat binnen de kaders van de wet past.” Daarvoor is het van belang dat bijvoorbeeld psychiaters een doodswens van hun patiënt ook serieuzer gaan nemen. “Sterven hoort bij het leven en een doodswens moet dus ook als optie worden meegenomen in de behandeling. We merken in de praktijk dat juist door het bespreekbaar te maken van een doodswens er een rust komt die weer mogelijkheden schept.” 

Door de mangel gehaald

De moeder van Eelco vult aan: "Het is niet zo dat die mensen allemaal perse dood willen, nee ze willen uit hun lijden verlost worden. Maar doordat al het andere is geprobeerd, blijft alleen de dood over. Daar wordt wel eens te makkelijk over heen gestapt. Denken ze van: Oh iemand wil dood, hupsakee. Dokter, spuitje, klaar. Nee. Het traject heeft ruim zeven maanden geduurd. Van begin tot eind. Dan word je door de mangel gehaald.” Voor Eelco is de aanvraag na dit proces gehonoreerd. 

Bij de Levenseindekliniek: 

• wordt in 31% van de hulpvragen euthanasie verleend;
• 17% van de patiënten overlijdt na het indienen van de hulpvraag (op een andere manier dan door euthanasie verleend door de SLK)
• 15% van de patiënten trekt het verzoek om de een of andere reden in
• 23% van de verzoeken wordt afgewezen omdat niet aan de wettelijke zorgvuldigheidseisen wordt voldaan
• 14% van de hulpvragen wordt om een andere reden afgesloten.