Het is een uniek onderzoek op het gebied van kanker en vindt plaats op Nederlandse bodem: sinds een jaar doen 24 ziekenhuizen in Nederland mee aan het DRUP-onderzoek. Uitbehandelde kankerpatiënten die eerst weinig tot geen vooruitzichten meer hadden, krijgen medicatie toegediend die eigenlijk bedoeld zijn voor andere soorten kanker. En dat levert iets op.

De tussenresultaten zijn namelijk positief: 38% van de eerste groep patiënten reageert goed op de behandeling.

DNA

Emile Voest is één van de hoofdonderzoekers van de DRUP-studie en is internist-oncoloog bij het Antoni van Leeuwenhoek. Het onderzoek is volgens hem baanbrekend en uniek omdat er nog nooit op zo een grote schaal onderzoek gedaan is op dit gebied. "Patiënten krijgen geneesmiddelen die zijn uitgevonden voor een ander type kanker, maar door DNA-fouten in hun tumor kunnen de medicijnen dus ook bij hen aanslaan". Doorgaans is het te duur om te onderzoeken of deze middelen ook effect hebben bij andere kankersoorten, door de samenwerking met ziekenhuizen en farmacie kan dit nu wel. 

Het DNA-onderzoek wordt gedaan door de Hartwig Medical Foundation. Onze verslaggever Maikel Coomans ging langs om te beschrijven hoe ze daar precies te werk gaan. 

Niets te verliezen 

Een van de 70 patiënten die meedoet aan dit onderzoek, is Nico van Leeuwen (63). Vorig jaar oktober kreeg hij te horen dat de chemo die hij kreeg voor een tumor op zijn lever, niet aansloeg. Toch gaf van Leeuwen het niet zomaar op. "Ik vroeg een second opinion aan bij het Antoni van Leeuwenhoek. Zij vertelde me over deze studie en na een intake kreeg ik te horen dat ik mee mocht doen." 

De behandeling, die hij sinds vorig jaar november krijgt, slaat aan: de tumor werd in eerste instantie kleiner en groeit nu ook niet meer. Van Leeuwen krijgt medicijnen die eigenlijk bedoeld zijn voor borstkanker. Van Leeuwen: "Dat is natuurlijk geweldig nieuws, maar ik ben ook heel erg voorzichtig. Als de medicijnen niet meer werken en de tumor doorgroeit, is het alsnog voorbij. Maar dan heb ik wel wat voor een ander kunnen doen en heb ik iets kunnen bijdragen aan de wetenschap. Dat voelt wel bevredigend."  

Het is nog niet duidelijk hoe het gisteravond uit de hand heeft kunnen lopen in Scheveningen. Honderden jongeren raakten in gevecht met elkaar en keerden zich tegen de politie toen die ingreep.

Statiegeld Nederland opent deze maand twee winkels waar mensen hun blikjes en flessen kunnen inleveren. De winkels moeten het makkelijker maken om de lege verpakkingen weg te brengen. Dat gaat met het huidige systeem in grote steden niet altijd goed.

Vooral in supermarkten staan nog lange wachtrijen voor statiegeldmachines. Dit zorgt soms voor irritaties tussen klanten en 'statiegeldverzamelaars'. De twee winkels in Rotterdam en Amsterdam moeten het begin zijn van een oplossing voor dit probleem. Maar hoe realistisch is die?

'Niet genoeg'

"Die twee statiegeldwinkels zijn een mooie service voor de supermarkten. Die worden zo ontlast. Maar verder lossen ze helemaal niks op van het probleem waar we nu mee zitten", zegt Dirk Groot, die met zijn stichting Zwerfinator zwerfafval probeert te verminderen. Hij vindt de nieuwe winkels een 'stap in de juiste richting', maar merkt op dat er nog veel moet gebeuren.

Volgens hem zijn er vooral in de grote steden te weinig inleverpunten. En dat is hét grote probleem. "Je kunt overal blikjes en flesjes kopen, maar je kunt ze bijna nergens inleveren. En voor een zo'n winkel ga je niet van Amsterdam-West naar het centrum lopen om je blikje in te leveren", denkt hij.

Geen innameplicht

Het kleine aantal innamepunten waar hij zo kritisch over is, zou vooral komen doordat er geen innameplicht is. Mensen zijn het namelijk niet verplicht om gebruikte blikjes, flesjes en kratten in te leveren. Het wordt niet gestimuleerd, zegt Groot.

"De verhouding tussen statiegeld en het product dat je koopt is helemaal zoek. Heel veel mensen vinden het gewoon niet de moeite waard." Juist doordat die stimulans uitblijft, wordt er weinig gedaan om meer innamepunten te creëren. En de drukte echt onder controle te krijgen.

'Hoe slechter ze het doen, hoe meer ze verdienen'

Bedrijven als Statiegeld Nederland maken winst op elk blikje en flesje dat niet wordt ingeleverd, legt Groot uit. "Ze doen niet meer dan nodig is. Ze verdienen er juist aan als er minder wordt ingeleverd."

"Al die miljoenen aan statiegeld die niet worden ingeleverd, dat blijft gewoon bij statiegeld Nederland", vervolgt hij. "Ze zeggen dat ze investeren in allerlei nieuwe innamepunten, verbetering van het systeem, enzovoort, maar daar zien we weinig van. Hoe slechter ze het doen, hoe beter ze verdienen."

Overlast en ongedierten

Een gevolg van dit systeem is dus dat de groep mensen die niet in een lange rij in de supermarkt wil staan, de statiegeldproducten in een normale prullenbak in huis of op straat gooit.

Bij dat laatste komen vervolgens 'verzamelaars' of 'jagers' kijken, die de afvalbakken op straat niet altijd even netjes achterlaten wanneer ze klaar zijn, volgens Groot. In grote steden zoals Rotterdam en Amsterdam zorgt dat voor overlast en soms ongedierten.

Wettelijk verplichten

Ook stevige hulp van de politiek om dit probleem op te lossen blijft uit, zegt Groot. Hij vindt dat er meer kan worden gedaan. "Een statiegeldplicht en innameplicht, dat kun je gewoon wettelijk afdwingen. In Duitsland doen ze dat ook. Daar hebben ze het zelfs op zuivelverpakkingen."

"Er worden steeds redenen verzonnen waarom het niet kan", gaat hij verder. "Maar dat is als je iets niet wil. Als je iets wel wil, dan zoek je naar oplossingen."

'Ze hebben de kennis niet'

Wat zouden de bedrijven zelf dan moeten doen om dit op te lossen? "Meer inleverpunten", herhaalt Groot. "Maar ook moet het statiegeldbedrag omhoog en moeten platte blikjes en flessen zonder etiket worden geaccepteerd. Die mag je nu niet inleveren."

Groot roept dit vanuit zijn expertise al langer, maar volgens hem is dit nog niet doorgevoerd omdat er vaak aan de verkeerde knoppen wordt gedraaid. "Ze hebben niet de kennis van de straat, maar alleen de kennis van kantoor."