In de schaduw van goud: Eelco Sintnicolaas

Trainen: dag na dag, week na week, jaar in jaar uit. Voor de glorie van de Olympische Spelen zetten atleten alles opzij. Met hun naasten als steun en toeverlaat. In EenVandaag een serie over zes Olympische medaille-kanshebbers en hun familie, die er altijd is: ‘In de schaduw van goud’.

Vandaag is het de beurt aan tienkamper Eelco Sintnicolaas. Als we hem moeten geloven, zijn tienkampers de meest collegiale sporters op de Olympische Spelen. Ze helpen elkaar, lenen elkaars spullen en brengen hele dagen in dezelfde kleedkamers door.

Twee dagen zitten ze op elkaars lip. Het eerste onderdeel, de 100 meter sprint, start vandaag om 14:30, Nederlandse tijd. In de nacht van donderdag op vrijdag zijn ze klaar, het laatste onderdeel is de 1500 meter om kwart voor 3 's nachts. Mentaal en fysiek is het slopend, omdat het letterlijk rennen en stilstaan is, twee dagen lang. 

Maar Eelco is goed in afzien. Tijdens de hordeloop in het Oostenrijkse Götzis afgelopen jaar stuitert er een horde in Eelco’s baan die hij niet meer kan ontwijken. Gehavend herkanst hij de race en kwalificeert zich voor Rio. 

Het zal in de familie zitten, want ook daar laten ze zich niet zomaar kisten. Zus Femke heeft MS, maar springt desondanks bij als assistent van Eelco. Als er een trainingsstage moet worden voorbereid, zoekt zij uit waar dat kan en regelt ze de tickets en het hotel. Ze doet zelfs weleens mee met de warming-up van Eelco, maar als hij ‘s middags een dutje doet, gaat zij ook even liggen.

De voorbereiding op de Spelen is voor Eelco niet optimaal geweest. Hij is nog herstellende van een enkeloperatie en een paar weken voor de Spelen kreeg last van een gekneusde rib. Tel daarbij op een reeks van blessures en het is duidelijk dat Eelco’s concurrenten fitter van start gaan. Toch ziet hij het zelf vooral positief. Hij maakt grote sprongen vooruit en heeft vertrouwen dat op de Spelen alles goedkomt.