Hoe voetbalclub Standard Luik het kampioenschap van 1982 kocht

België staat in brand door een groot matchfixingschandaal in het voetbal. Voetballers, trainers, zaakwaarnemers, bestuurders en zelfs scheidsrechters worden in verband gebracht met corruptie en het witwassen van geld. Het doet terugdenken aan 1982, toen de Zuiderburen ook in de ban waren van een groot matchfixingschandaal. Het Standard Luik van Eric Gerets, Arie Haan en Simon Tahamata kocht de landstitel.

Met nog één wedstrijd tegaan moeten Les Rouches thuis minimaal gelijkspelen tegen Waterschei om kampioen te worden. Niemand verwacht dat dit een probleem zal opleveren. De ploeg uit Genk bungelt namelijk in de middenmoot en heeft niets meer om voor te spelen.

Maar na elf jaar zonder titel slaat de stress in de week voor de wedstrijd toe bij het bestuur van Standard Luik, en met name bij trainer Raymond Goethals. Vijf dagen voor de kampioenswedstrijd roept hij zijn aanvoeder Eric Gerets (oud-speler en -trainer van PSV) bij zich. Hij weet dat Gerets bevriend is met Waterschei-speler Roland Janssen en vraagt hem of hij geen dealtje kan sluiten met hem. Gerets weigert in eerste instantie.

Bloednerveus

Maar de grillen van trainer Goethals worden die week erger en erger. Hij is zo nerveus dat zijn spelers geen fatsoenlijk woord meer met hem kunnen wisselen: "En dat was lastig om te zien, want we mochten de trainer allemaal heel graag," vertelde Gerets later in de Vlaamse documentaire "Gerechtigheid zal Geschieden".

Goethals blijft aandringen bij zijn captain om een deal met de aankomende tegenstander te sluiten: "Ik denk dat hij het mij die week wel honderd keer heeft gevraagd," aldus Gerets.  Uiteindelijk bezwijkt de bebaarde rechtsback onder de druk van zijn trainer: "om van het gesmeek af te zijn." Hij spreekt met Roland Janssen af dat Standard met twee doelpunten verschil zal winnen, in ruil voor een winstpremie van 30.000 Belgische Frank.

"Doe het niet!"

Het grootste gedeelte van de selectie staat achter de actie van Gerets, behalve Arie Haan: "Ik heb Eric nog gewaarschuwd: doe het niet. We hebben maar één puntje nodig, thuis. Dat komt echt wel goed," zo vertelt de Nederlander in de documentaire. Maar de afspraak is dan al gemaakt.

De spelers van Waterschei geloven hun oren niet. Het grote Standard Luik, dat de finale van de Europacup II heeft gehaald, wil hen betalen om ze te laten winnen. "We hoorden het vlak voor de training, we dachten alleen maar: Waarom zouden ze ons daar geld voor geven? Ik kan je vertellen.. het werd een hele leuke training," haalt Aimé Coenen herinneringen op.  

Volksfeest in Wallonië

De wedstrijd verloopt uieindelijk volgens het gewenste scenario. Standard Luik komt al vroeg op voorsprong. De spelers van Waterschei doen het rustig aan en laten zich uiteindelijk gewillig naar de slachtbank leiden. De wedstrijd eindigt in 3-1. Een waar volksfeest barst los in Wallonië.

Zaak-Guy Bellemans

De spelers van Standard Luik lijken er lange tijd mee weg te komen, maar dat is buiten onderzoeksrechter Guy Bellemans gerekend. Bijna twee jaar na het kampioenschap van Standard stuit hij tijdens een groot onderzoek naar zwart geld in het voetbal op de omkoopaffaire, tot zijn eigen verbazing.

Terwijl veel spelers van 'Les Rouges' op 28 februari 1984 aan het trainen zijn met het nationale team van Belgie voor de oefenwedstrijd tegen Duitsland, bestormen plots brigadiers van de opsporingsdienst het trainingsveld. Eric Gerets en zijn teamgenoten worden in de boeien geslagen en meegenomen.

"Verhoord als zware criminelen"

"We werden verhoord alsof we zware criminelen," zo memoreert Gerets aan die periode. De spelers van Standard en Waterschei horen in eerste instantie een eis van twee jaar schorsing tegen zich, aanvoerder Gerets moet zelfs drie jaar toekijken. Trainer Goethals mag helemaal nooit meer trainen. Allen gaan ze direct in beroep tegen de uitspraak.

De strafmaten worden verminderd, maar Eric Gerets zal uiteindelijk een jaar lang moeten toekijken. Zijn contract bij AC Milan wordt verscheurd. De andere spelers krijgen een half jaar schorsing aan de broek. Trainer Goethart moet twee jaar lang toekijken, maar komt daar op slinkse wijze onderuit. Hij gaat aan de slag bij Vitoria SC in Portugal als bediende, maar zou in de praktijk de rol van coach gaan vervullen.

In tegenstelling tot Gerets heeft Goethals de omkoping nooit toegegeven. Tot zijn dood in 2004 hield hij vol dat "er niets bijzonders was aan de wedstrijd Standard - Waterschei." De gekochte titel is Standard nooit afgenomen. Toen de zaak aan het licht kwam, was de omkopingsaffaire verjaard. En dus probeert de club dit seizoen niet voor de tiende, maar voor de elfde keer kampioen te worden.