De omstreden natuurgenezer Klaus Ross, die in het Duitse Bracht vooral Nederlandse kankerpatiënten behandelde met glucoseblokkers, had de officiële Duitse titel 'Heilpraktiker'. Maar hoeveel waarde moeten we aan zo’n titel hechten? 

Wat moet een alternatief genezer eigenlijk kunnen voor hij zich Heilpraktiker kan noemen? Vanavond in Eenvandaag een reportage vanuit Duitsland, het land waar mensen historisch gezien natuurgenezers een warm hart toe dragen.

Net over de Duitse grens spreken we Michael Relou, een Nederlander die ook de opleiding tot Heilpraktiker volgde en nu Duitsers en Nederlanders helpt bij ernstige hoofd- nek- en rugpijnen. Hij geeft inmiddels zelf les aan toekomstige Heilpraktikers. In die lessen gaat hij in op de menselijke anatomie en ziekteleer. Want bij ernstige ziektes, vertelt hij, moet een Heilpraktiker patiënten altijd doorverwijzen naar een arts.

Relou vindt dat Klaus Ross ver over de schreef is gegaan met zijn behandelingen en Heilpraktikers nu ten onrechte een slechte naam bezorgt. Ook met Cees Renckens, oud-voorzitter van de Vereniging tegen Kwakzalverij en gepromoveerd op dwaalsporen in de geneeskunde, bespreken we de Duitse praktijk. In hoeverre wijkt die af van de Nederlandse? Renckens legt ook uit waar patiënten op moeten letten als ze hun heil en hoop op genezing over de grens zoeken.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.