Een goed begin is…

Het zal U nauwelijks opgevallen zijn, maar het seizoen 2017/18 voor de NBA (National Basketball Association; zo ongeveer de best gestructureerde sportbond ter wereld) is afgelopen dinsdag van start gegaan.

Geruisloos? Lekker op het gemak?

Nou neen.

Sterspeler LeBron James had in de dagen voor de ceremoniële start nog even een paar stevige uitdrukkingen aan het adres van president Donald Trump laten vallen (“He’s a bum”) die niet helemaal prettig vielen in het Witte Huis, maar daar kwam ook nog de weigering van de spelers van de Golden State Warriors overheen om naar het Witte Huis te gaan om zich door Trump te laten fêteren, in een klein, bescheiden feestje dat Trumps voorganger Barack Obama ieder jaar tot een geestige voorstelling maakte.

Trump echter houdt niet van basketbal en, zo menen velen in de USA, ook niet van donkere mensen. Trump stuurde overigens, toen die hele situatie ging opspelen in begin oktober, al een bericht naar de Warriors dat “zij zeker niet zouden worden uitgenodigd”, De president wilde de basketbalspelers voor zijn, maar LeBron schakelde een versnelling door en zette Trump openlijk te kakken (excusez le mot).

Het is traditie dat de laatste kampioen het bal opent in een nieuw seizoen en zo geschiedde nu dus ook. De Warriors speelde thuis (ook dat hoort zo te zijn) en kregen hun kampioensringen op feestelijke wijze uitgereikt. Applaus was hun deel, maar tegenstander Houston Rockets was niet van plan om als lammeren gewillig mee te doen aan dit feestje. De Rockets wonnen met 1 punt verschil. Golden State baalde collectief; een nederlaag in zo’n ceremoniële wedstrijd is zeer ongepast en dat wisten alle betrokkenen.

Bij LeBron thuis in Cleveland was op diezelfde avond een andere topwedstrijd voorzien: Cleveland Cavaliers tegen de Boston Celtics. Twee topteams tegen elkaar waar men reikhalzend uitkeek naar het spel van de volgende sterspeler-met-sterspeler-salaris, Brandon Hayward van Boston. Deze blanke twee meterman verruilde Utah voor Boston (een soort De Graafschap voor Real Madrid) en mocht voortdurend lachend langs de bank rijden: 130 miljoen voor vier jaar. Met dat contract was hij de vierde bestbetaalde speler in de NBA.

Met dat soort zaken heeft het opperwezen weinig te maken, blijkt weleens.

Binnen de kortste tijd lag Hayward kermend van de pijn op de vloer en durfde niemand in de zaal zelfs maar te fluisteren. De struikelpartij waarin de Boston-speler zijn enkel brak zag er zo gruwelijk uit dat sommigen spontaan gingen huilen of onwel werden en een aantal spelers van de Celtics geheel spontaan in een meermannen teamgebed verzeilde op het speelveld nog wel. Boston verloor niet alleen de wedstrijd, maar ook zijn zojuist aangetrokken sterspelen-to-be. Zijn jaarsalaris van bijna 30 miljoen is wel gegarandeerd…

Twee avonden later openden de Brooklyn Nets en de Indiana Pacers. Op enig moment zweefde Nets-speler Jeremy Lin naar de vijandige basket, scoorde, maar kwam zo vreselijk verkeerd neer op zijn rechterknie dat mensen in de zaal een scheurend geluid hoorden.

Na ziekenhuisbezoek luidde ook hier de prognose: out for the season.

Lin, niet lang geleden het uithangbord voor Chinees basketbal en de NBA, had extreem hard getraind gedurende de afgelopen zomer om voor zijn ploeg een sterrenrol te kunnen gaan vervullen. Afgescheurde binnen- en buitenband…dank U zeer.

Jammer, maar hij zal pas in oktober 2018 weer aan de bak kunnen komen. Vooralsnog is het opereren en lang, heel erg lang revalideren. Ook zijn salaris van bijna 19 miljoen wordt doorbetaald.

Dat waren twee dure, a.s. topspelers die tijdens de eerste wedstrijd van hun resp. organisaties op een brancard naar het seizoen 2018/19 werden gedragen. Zelden was zoiets gebeurd. Was dit een slecht omen?

In de afdeling vreemde blessures was dit niet alles. Omdat alle rampspoeden in drieën plaatsvinden, was een kort bericht uit Chicago weg gevallen tegenover het geweld van Hayward op de eerste dinsdag van de competitie.

Op de laatste training van de Chicago Bulls kregen twee ploeggenoten, ja, dat staat er dus: ploeggenoten…Bobby Portis en Nikola Mirotic (Spaans international, geboren in Montenegro), enige serieus klinkende woorden.

Dat werd later geschreeuw, er werd met “f..k you” en erger gegooid en ineens haalde Portis vol uit in de richting van het hoofd van Mirotic…bammmm. Stilte en ontzetting bij de andere spelers. Hier sloeg de ene speler een andere speler, een ploeggenoot, iemand met wie hij de kleedkamer deelde, met een volle klap op het hoofd gewoon neer.

Mirotic, 2.06 meter groot, bleef groggy op de grond achter. Portis schreeuwde door en moest door andere ploeggenoten vastgehouden worden en tot kalmte worden gemaand. Een dag later werden de gebroken kaak van Mirotic plus wat andere onvolkomenheden in het gezicht van de Montenegrijn in een ziekenhuis behandeld. Ook hij staat voor langere tijd buitenspel, maar niet zo lang als de heren Hayward en Lin.

Een dag later kreeg Portis van de leiding van zijn club een berichtje thuis dat hij voor acht wedstrijden geschorst was, maar wel mocht hij blijven doortrainen met de ploeg. Of er doorbetaald wou worden, wist men nog niet.

De leiding van de Bulls liet weten dat Portis een over het algemeen aardige jongen was, maar in dit speciale geval zat er even een schroefje bij hem los. De schorsing leek uitermate redelijk.

Het een en ander hield wel in dat de Bulls twee zeer bruikbare spelers moesten missen bij minimaal hun eerste acht duels. Het eerste, tegen Toronto, ging inmiddels verloren.

Dus…voordat het eerste volle weekend in de NBA gespeeld is, liggen drie spelers er al uit: enkelbreuk, afgescheurde kniebanden, gebroken kaak, plus aangezichtsbeschadiging.

Tough luck kan en moet je zeggen.

De getroffen spelers waren allen de nieuwe aanjagers voor hun resp. ploegen. Er kunnen nieuwe draaiboeken geschreven worden en wellicht andere systemen ingestudeerd gaan worden.