DNA-verwantschapsonderzoek in oude zaak Heulmeisje

'It was a shock to be dead officially'... Vanavond het verhaal van twee meisjes die sinds 1976 ongewild met elkaar verbonden zijn: Monique, die als tiener van huis wegliep en een onbekend meisje, dat in datzelfde jaar bij De Heul in Maarsbergen werd vermoord. Het vermoorde meisje werd in 1986 geidentifeerd als de weggelopen Monique en begraven met haar naam. Dat bleek een foutje, want in 2006 dook Monique weer springlevend op. Maar 7 jaar later heeft zij haar identiteit nog niet terug en daarom stapt ze nu naar de rechter. 

Ondertussen is de moordzaak van het Heulmeisje weer heropend.  Want wie is dat onfortuinlijke meisje, dat al die jaren met de verkeerde naam op de begraafplaats in Maarn heeft gelegen? DNA-verwantschapsonderzoek, bewezen succesvol in de zaak Marianne Vaatstra, moet nu uitkomst gaan bieden.

Het Nederlandse coldcaseteam overlegt momenteel met de Duitse politie hoe dit onderzoek moet worden uitgevoerd. Ook al is de moord al 37 jaar geleden gepleegd, het coldcaseteam is niet van plan te stoppen voordat de identiteit van het meisje is gevonden. “Omdat ergens een vader, moeder, zus of broer dit kind moet missen”, aldus onderzoeksleider Wim Perlot vanavond in EenVandaag.  

Persoonsverwisseling

EenVandaag blikt terug met Monique Jacobse en haar zus Marion. Het vermoorde meisje wordt in 1986 begraven en ligt tot 2006 als Monique Jacobse op de begraafplaats in Maarn. In 2006 krijgt de zus van Monique Jacobse opeens een bericht van haar doodverklaarde zus. Monique blijkt nog te leven en in Duitsland te wonen, waar ze een gezin heeft gesticht. Ze wil graag haar identiteit terug, maar dat blijkt niet zo makkelijk. Ook al is ze springlevend, officieel is Monique Jacobse dood en kan ze zich niet verzekeren of een paspoort aanvragen onder haar eigen naam.

Begin deze maand stapt Monique naar de rechter. De uitspraak in deze opmerkelijke zaak is 22 mei. Over de zoektocht naar haar eigen identiteit zegt ze: “Ik voel een leegte en probeer nu alle puzzelstukjes weer bij elkaar te leggen, het weer terugkrijgen van mijn echte naam is daar onderdeel van." 

Mysterie

Wat overblijft is de vraag wie 'Het Heulmeisje' dan wel is. Haar lichaam ligt nog steeds in het graf in Maarn, bij paaltje G26. Na twee heropgravingen en nieuw technisch onderzoek is Wim Perlot als leider van het Cold Case-team nog steeds op zoek naar de identiteit van dit meisje. De dader zal niet meer bestraft kunnen worden. "Maar ergens leven nog ouders, broers of zussen die dit kind missen." Met EenVandaag-verslaggever Marc Schrikkema bezoekt Monique Jacobse voor het eerst het graf van het heulmeisje, dat daar twintig jaar met haar naam heeft gelegen.  

Eiffelmeisje

Een doorbraak komt recent als onderzoekers via een nieuwe methode ontdekken dat het heulmeisje uit Duitsland afkomstig is. Aardonderzoeker Laura Font Morales: “Op basis van wat iemand gegeten of gedronken heeft kun je zien waar iemand heeft gewoond. Zo was de verhouding tussen de bepaalde atomen in de tanden van het meisje extreem laag, waardoor wij uiteindelijk konden concluderen dat ze uit de Eiffel in Duitsland komt.”

DNA-onderzoek

Nu het gebied bekend is, zijn verdere DNA-onderzoeken mogelijk. Wim Perlot van het Cold Case-team: '”We bespreken nu of en hoe we een DNA-verwantschapsonderzoek kunnen uitvoeren, zoals we hebben gezien in de zaak van Marianne Vaatstra." Perlot werkt momenteel nauw samen zijn Duitse collega's.' Een speciale uitzending van de Duitse Opsporing Verzocht (AkteZeitenXY) leidde tot dertig nieuwe tips. 

Monique Jacobse heeft na haar verdwijning in 1976 alle banden verbroken, omdat ze dacht dat niemand haar zou missen. Ze zegt nooit geweten te hebben dat er een graf was met haar naam erop. Haar zus Marion: “Jarenlang trok ik een sprintje bij elke krullenbol die ik zag, omdat ik dacht dat het Monique was. Het is zo'n groot verdriet, een slijtageslag zoals steen langzaam in zand verandert.”

Op de vraag wat ze anders zou doen als ze de kans zou krijgen, zegt Monique Jacobs, bij het graf van het heulmeisje met wie ze ongewild zo verbonden is: "Ik denk dat ik nog steeds was weggegaan maar dat ik, nu ik weet hoezeer ik gemist ben, wel een briefje had neergelegd. Dat ik ok ben, maar dat ze me niet moeten gaan zoeken."