Digitale depressie

Jongeren van nu worden depressief door een internetverslaving. ‘t Stond deze week in de krant en het verbaast me niks. Jongeren zijn net als volwassenen en die zie ik om me heen ook niet lekker opknappen van de vele uren die ze achter hun computer doorbrengen.

Eens in de week moet ik voor m’n werk op een grote nieuwsredactie in Hilversum zijn. Een uitgestrekte werkvloer: zo ver je kunt kijken lange rijen bureaus, met lange rijen computerschermen er boven op. En daarachter zitten mensen die allemaal maar één ding doen: treurig op hun schermpje turen. ’t Ziet er uit als de bio-industrie van de journalistiek; iedereen opgehokt achter z’n eigen legbatterijtje. Als je langs loopt en goeiemorgen wenst fronzen ze hooguit korzelig hun wenkbrauwen: stoor mij niet!

Ik ben er al aan gewend; jaren geleden zat ik dagelijks tegenover een eindredacteur die z’n ogen ook niet van het computerscherm kon losscheuren en praktisch uitsluitend via het berichtensysteem van de computer communiceerde. De enige manier om met hem te praten was hem op te bellen, want de telefoon naast hem (ook zo’n dwingend apparaat) nam hij altijd wél op.

Nou is dat een afwijking die je bij journalisten (die van communicatie hun vak hebben gemaakt) dus wel vaker ziet, maar ook bij andere mensen speelt de computer een steeds grotere rol in het maken van gewone - of buitengewone - contacten. Gewoon kijken, praten, luisteren, aanraken, contact maken kortom, wordt steeds ongewoner: praktisch alle vormen van contact spelen zich tegenwoordig af op cyber-niveau.

Het ultieme uitvloeisel daarvan zag ik deze week in de vorm van een boekje: adviezen voor echtgenoten die hun partner verdenken van virtueel vreemdgaan. Ook de verboden liefde wordt namelijk steeds vaker via de computer geconsumeerd.

Hele hordes geheime minnaars en minnaressen dweilen broeierig over de digitale snelweg, terwijl de echtgenoten denken dat hun partners druk achter de pc zitten te werken. Ze chatten, mailen, daten vanuit hun huiselijke omgeving; allemaal onder het mom van dat rapport dat nu toch écht af moet, dus schat kruip jij er maar vast lekker in, ik kom straks.

Het boekje is geschreven door een vrouw die de virtuele slippertjes van haar man ontrafelde via de computer en aan andere bedrogen echtgenoten wil vertellen hoe haar dat is gelukt. De computer ingezet tegen de computer dus. Tips en trucs om de geheime bestanden van de echtgenoot ongezien te kunnen doorbladeren, om verborgen mailboxen te openen en sms-jes te onderscheppen, met als uiteindelijk doel de totale ontmaskering.

Tja. Ook bij overspel wordt dus niet meer gewoon gepraat, of aan kleding gesnuffeld. Er worden geen jaszakken meer leeg geklopt of ruzie gemaakt.

Partners gaan virtueel vreemd en echtgenoten bespioneren elkaar via speciale zoekprogramma’s en Spector Pro for Windows.

Wie kijkt er dan nog raar van op dat jongeren digitaal depressief worden.