De wereldscoop die mijn leven veranderde...

Ik werk nu al een half jaar bij EenVandaag maar een weblog heb ik nog altijd niet geschreven. Geen tijd, het kwam er niet van, blabla... belachelijk natuurlijk, gewoon doen... schrijven wat je meemaakt... En je maakt als flitsende verslaggever in den lande natuurlijk heel wat mee... Nou bij deze dan: weblog nummer 1.

Eerst even: Wie is nou (die) Wout van Erven? Tja, breek me de bek niet open... Nou, ik ben tv-maker, voorheen bij AT5, NOS, RTL, Net5 en SBS, nu bij EenVandaag. Bij AT5 kwam ik terecht toen ik als Amsterdamse correspondent voor het Algemeen Dagblad werkte. Ik beet me bijkans stuk op diepgravende stukken over stadsdeelpolitiek en hoofdstedelijke architectuur maar de artikelen haalden de krant vaak niet.

In het beste geval werden ze flink ingekort.. tja een Rotterdamse krant, die heeft natuurlijk weinig met 020! Logisch! Ik geloof dat het AD in Amsterdam liefst 200 abonnees had. Tja, dan is een brandje in de Poeldijkstraat in Rotterdam-West natuurlijk veel boeiender. Ik zie me nog 's morgens in mijn groene ochtendjas op de ruwe deurmat staan, benieuwd hoe mijn huzarenstukje nu weer in de krant was verschenen. Nou dat was vaak lachen geblazen of huilen.

Een keer wist ik een heuse primeur te bemachtigen. De gemeente Amsterdam had het plan opgevat de grachten wat te gaan opschonen. Bootjes zonder vergunning en kleine wrakjes dienden te verdwijnen en rond bruggen moesten her en der wat woonschepen worden verplaatst. Geen wereldschokkende gebeurtenis, beslist niet, maar best aardig al met al. Maar het liep allemaal anders, de dag van de primeur, werd ik al 's morgens rond zevenen door een bevriende verslaggever van Reuters uit bed gebeld: "Hello Wout, what a wonderful big story.. Amsterdam will never be the same again without all the livingboats in the grachten. I just translated the article and send it to London. It might be the coverstory in a lots of papers all over the world." Ik wist niet hoe snel ik mij naar de deurmat moest spoeden alwaar de wereldscoop mij al tegemoet brandde.

De Amsterdamse correspondent had het dus geflikt, de opening van de krant, het belangrijkste artikel, had hij geschreven. Een gevoel van trots met helaas een belangrijke maar... pfff.. want wat stond daar in chocolade letters: "Woonboot weg uit gracht." en in iets kleinere letters daaronder: "Het aanzicht van de pittoreske Amsterdamse grachten zal voorgoed verdwijnen." De inhoud klopte werkelijk van geen kant. Op de redactie hadden mijn bureaucollega's er een potje van gemaakt. De tekst leek van man tot man te zijn gegaan, iedereen had er iets bijverzonnen. Op het stadhuis van Amsterdam lachtte iedereen zich een kriek. Gelukkig nam men het mij niet al te zeer kwalijk. Achteraf kan ik er erg om lachen, destijds was ik minder blij.

Tja, dan wil je als 020-corerspondent van een 010-krant wel weg. En als AT5, de leukste zender van Nederland, dan een prachtige vacature heeft.. dan hoef je als tv-verslaafde natuurlijk niet te twijfelen. Nou AT5... laat ik daar in een later stadium maar eens een weblog aan wijden.. Vier jaar lang plezier bij een zender waar nog van alles kon. Met Ton van Royen, nu de man van maar destijds de absolute sterpresentator/verslaggever van het station. Een man met ongekende kwaliteiten die hij helaas verkwanselde.

Na AT5 volgden NOS-Jeugdjournaal (leuk integer programma met wel erg veel zeehondjes achter elkaar), Editie NL (spannend programma met wel erg veel onzin achter elkaar), Peking Express (rennen op drie continenten van 's morgens 6 tot 's nachts 1) en Hart van Nederland (slimgemaakte emotie-TV). Na het zoveelste 'laagdrempelige' item bij dit programma over een hond op een surfplank, nam ik de wijk naar een serieuzer medium: EenVandaag.

Ik werk er nu dus een half jaar. En... het bevalt goed, ik heb leuke collega's, een positieve groep, ik kan maken wat ik wil, alleen mag (en moet) het programma wat flitsender, prikkelender... opmerkelijker. Ik heb nog te vaak bij een reportage van EenVandaag: nou en... Volgende keer meer spraakmakend nieuws!

Graag uw reactie!