Televisiemakers van NPO 1 maken zich zorgen, omdat er niet genoeg jongeren kijken. Het percentage 50-plus-kijkers is hoog. Maar verjongen is niet alleen maar goed, vindt demograaf Jan Latten. Er is juist een nieuwe markt te ontdekken bij de 50-plussers.

De verjonging van de NPO zou ten koste kunnen gaan van hele bekende programma's zoals Radar, Opgelicht?! en Opsporing Verzocht. De NPO zou ook Andere Tijden willen schrappen. Kamerlid Lucille Werner van CDA en voormalig NPO-presentatrice heeft Kamervragen gesteld aan demissionair Minister Slob over Andere Tijden. Een groep historici heeft ook een brief geschreven naar de NPO over Andere Tijden.

NPO 1 heeft oudere kijkers

Netmanager Remko van Westerloo zegt in het AD dat het aantal 50-plussers dat naar NPO 1 kijkt van 70 naar 80 procent is gegaan in 10 jaar tijd. En dat klopt, zegt Sjoerd Pennekamp van Stichting Kijkonderzoek. "10 jaar geleden was 69 procent van de NPO 1-kijker boven de 50 jaar en in 2021 is dat 78 procent."

"Als we bijvoorbeeld kijken naar Radar, een programma dat in de discussie wordt genoemd, dan bereikt dat programma per uitzending gemiddeld zo'n 1,4 miljoen kijkers. Daarvan zijn er 244.000 jonger dan 50 jaar", zegt Pennekamp. "Opsporing Verzocht zit op ongeveer 80 procent 50-plus. In totaal was de gemiddelde leeftijd van televisiekijkers in 2011 48 jaar. In 2021 is dat 56 jaar. De gemiddelde leeftijd van NPO 1 is 60 jaar, bij RTL 4 is dat bijvoorbeeld 53 jaar."

We worden ouder

Dat de televisiekijker ouder wordt, is niet zo gek, zegt demograaf van het CBS Jan Latten. Want de bevolking is in het algemeen duidelijk aan het verschuiven naar een hogere leeftijd. "Als we iedereen boven de 50 nemen, dan zien we de afgelopen jaren een vergrijzing. 10 jaar geleden was 1 op de 3 boven de 50 en dat is inmiddels gestegen naar 40 procent."

Deze vergrijzing lijkt in lijn te zijn met de uitspraken van Van Westerloo over de vergrijzing van de televisiekijker. "Het is allebei een stijging van ongeveer een zevende", zegt Latten.

Lees ook

• 

  Mensen met een beperking nauwelijks te zien in de media: 'Een nieuwslezer of presentator zou de oplossing zijn'

  • 18-01-2020

Televisie is bezig met verjongen

"Kijkend naar de vergrijzing in Nederland, worden de 50-plussers een steeds belangrijkere groep in de samenleving", zegt Latten. Terwijl televisiemakers er juist op gericht zijn om een jonger publiek aan te trekken met hun programma's en meer content te maken voor jongeren.

"De een heeft door dat de 50-plussers een grotere groep worden, de ander niet." Ondernemers en marketeers zien heel goed dat ze zich moeten richten op 50-plussers, zegt Latten. "Zo worden er veel elektrische fietsen verkocht, heb je datingsites voor 50-plussers en is de SUV populair geworden door ouderen, vanwege de hoge instap. De markt heeft echt al door dat ze zich moeten richten op 50 en ouder."

Het leven stopt niet bij 50-plus

Omdat we ouder worden, krijgen we ook een samenleving waarin ouderen en jongeren meer van elkaar verschillen. "Wat ik zo belangrijk vind, is dat de 50 tot 100 jarigen allemaal uit hele verschillende periodes komen. Die zullen allemaal andere herinneringen hebben over wat ze hebben meegemaakt. We krijgen dus een heel divers publiek in de groep van 50- tot 100-jarigen", zegt demograaf Latten.

Waar televisiemakers nu de 50-plussers toch vaak op een grote hoop gooien, denkt Latten dat dat in de toekomst gaat veranderen. En dat moet ook, vindt hij. "50-plus is absoluut niet één groep. Mensen verhuizen, stoppen met werken, verliezen misschien een partner, gaan misschien weer opnieuw daten."

Lees ook

• 

  Reclame afschaffen bij de NPO kost maandelijks 80 cent per Nederlander

  • 22-01-2019

Nieuwe programma's voor ouderen

En dat gaat doorwerken in televisieland, zegt Latten. "Je krijgt bij ouderen heel veel niche-doelgroepen. Dus dan heb je straks niet alleen programma's voor 50-plussers, maar ook voor 75-plussers. Dat gaat de allernieuwste trend worden."

"Het is natuurlijk ook gek dat je allemaal verschillende televisieprogramma's hebt voor 0 tot 50 jaar, en dat 50 tot 100 jarigen allemaal naar hetzelfde moeten kijken."

Luisteren

Luister hier de Feit of fictie? terug in EenVandaag

Lithium, uranium en kobalt zijn onmisbaar voor batterijen, elektrische auto's en medisch apparatuur. Wereldwijd groeit de vraag naar kritieke grondstoffen en dus zoeken meer landen naar manieren om toegang ertoe te krijgen.

Voor veel producten die we dagelijks gebruiken, zijn kritieke grondstoffen nodig. En omdat ze nog meer nodig zullen zijn voor de energietransitie en defensie, groeit de vraag naar deze mineralen en metalen die verstopt zitten in de aardbodem hard.

'Van economisch of militair belang'

"Deze grondstoffen worden kritiek genoemd, omdat ze essentieel zijn voor het maken van producten die van economisch- of militaire belang zijn", vertelt strategisch adviseur bij het Den Haag Centrum voor Strategische Studies (HCSS), Jeff Amrish Ritoe.

"Dat is waarom Amerika, Europa en China de toegang tot deze grondstoffen willen veiligstellen. Ze weten dat kritieke grondstoffen heel belangrijk zijn voor hun industrieën en eindconsumenten", legt hij uit. Ritoe is een expert op het gebied van dit soort stoffen.

Lijsten van kritieke grondstoffen

De Europese Unie en Verenigde Staten hebben allebei apart een lijst opgesteld waarop 30 tot 40 grondstoffen staan die zij beschouwen als kritiek. Op de lijst van de Europese Unie staan bijvoorbeeld kobalt en nikkel.

Als er een risico is voor de toelevering van bepaalde grondstoffen, komen die op deze lijsten te staan, weet René Kleijn, hoogleraar industriële ecologie aan de Universiteit Leiden. "Als er bijvoorbeeld maar één land is wat ze produceert, of als er maar één raffinaderij in de wereld is, dan is een grondstof al snel kritiek."

Bekijk ook

• 

  Waarom een overeenkomst over grondstoffen voordelig is voor Oekraïne én de Verenigde Staten

  • 26-02-2025

Steeds meer belangrijke materialen

Kleijn merkt op dat de laatste tijd steeds meer materialen worden toegevoegd aan de lijst van kritieke grondstoffen. "Iedere paar jaar worden deze lijsten aangepast. Als je er langer over nadenkt, dan blijken best wel veel materialen dan toch ergens belangrijk te zijn in de economie."

En dat heeft bijvoorbeeld te maken met de energietransitie, weet de hoogleraar. "We gaan toe naar een systeem waarin we heel veel investeren in windmolens, elektrische auto's, etcetera."

Geopolitieke spanningen

"En kijk je naar hoe de wereld zich op geopolitiek vlak ontwikkelt, dan zie je ook dat er steeds meer zorgen zijn over de continue levering van die grondstoffen", gaat Kleijn verder.

"Door geopolitieke spanningen en handelsbarrières kan een partij besluiten om de handel in grondstoffen tijdelijk tegen te houden. Het wordt daarom steeds minder vanzelfsprekend dat je altijd maar kan beschikken over grondstoffen."

Wanneer raken kritieke grondstoffen op?

Recyclen niet aantrekkelijk

Daarbij is het ook belangrijk om te beseffen dat er niet een oneindige voorraad aan kritieke grondstoffen is. "In principe kun je kritieke grondstoffen niet kwijtraken, zoals je olie en gas kwijtraakt nadat je het verbrandt. Een metaal kun je telkens opnieuw voor een andere toepassing gebruiken. Maar de geconcentreerde voorraden in de grond, die raken op de lange termijn wel op", legt Kleijn uit.

De kritieke grondstoffen kunnen wel gerecycled worden en bij waardevolle materialen zoals koper gebeurt dat ook. "Maar bijvoorbeeld in je telefoon zitten veel verschillende stoffen, in kleine hoeveelheden. Economisch is het dan niet zo aantrekkelijk om die te recyclen."

Vervuilend en gevaarlijk

"Ook is het economisch niet aantrekkelijk, omdat grondstoffen op grote schaal worden gewonnen op plekken waar de neveneffecten op mens en milieu niet worden meegenomen", gaat Kleijn verder.

"Het is vervuilend en gevaarlijk om ze eruit te halen. Dat verklaart ook waarom we in Europa weinig mijnbouw hebben. Mijnen is een business, dus je doet het in principe op de plek waar het het goedkoopst is."

Zijn kritieke grondstoffen helemaal niet in Europese bodem aanwezig?

Vrije wereldmarkt en contracten

"Voor sommige materialen sluiten leveranciers en afnemers langetermijncontracten af. Voor ijzer bijvoorbeeld", legt Kleijn uit. "Maar andere, kleinere materialen, worden gewoon beschikbaar op de spotmarket. Als een afnemer bijvoorbeeld 100 kilo kobalt wil kopen, dan hangt daar gewoon een prijskaartje aan vast dat afhankelijk is van vraag en aanbod."

De contracten garanderen overigens ook niet met 100 procent zekerheid de toevoer van grondstoffen, zegt Kleijn. "Die contracten zijn geldig tot de kogels in het rondvliegen, laten we maar zeggen. Als er echt iets gebeurt, kan de situatie weer veranderen. Net zoals de EU een strategisch partnerschap over grondstoffen heeft met Oekraïne, maar de VS daar nu toch ook dwars doorheen lijkt te komen."

Conflicten over grondstoffen is niets nieuws

Conflicten waarin grondstoffen een rol spelen, zijn "zo oud als de weg naar Rome", zegt Ritoe. Hij noemt Operatie Barbarossa, de aanval van nazi-Duitsland op de Sovjet-Unie in 1941, die mede bedoeld was om genoeg grondstoffen veilig te stellen voor de verdere oorlogsvoering. "Een treffend voorbeeld, omdat de grondstoffen in Oekraïense bodem waar nu over wordt onderhandeld toen dus ook al onderdeel uitmaakten van een oorlog."

Ondanks dat er altijd conflicten zijn geweest rondom grondstoffen, bestond er de afgelopen decennia een zekere stabiliteit, legt Kleijn uit. "Lange tijd hadden de machtsblokken waarin de wereld is verdeeld er vrede mee dat er vrije handel in grondstoffen was. Er waren geschreven en ongeschreven afspraken dat iedereen grondstoffen kon kopen als ze dat wilden."

Klopt het dat de strijd om grondstoffen leidt tot 3 machtsblokken: Amerika, Rusland en China?

Geopolitieke ontwikkelingen wakkeren gevecht aan

"De stabiliteit die er lange tijd was, verdwijnt nu steeds meer," vervolgt Kleijn. "Dat besef drong door tijdens de coronapandemie, toen grondstoffen niet meer vanzelfsprekend geleverd konden worden. Daarna kwam de oorlog in Oekraïne, waardoor Europa zich realiseerde hoe afhankelijk het was van Russisch gas. En nu, met Trump aan de macht, wordt duidelijk dat het ieder voor zich is."

"Alle grote machtsblokken proberen grondstoffen veilig te stellen. De geopolitieke ontwikkelingen wakkert het gevecht over de grondstoffen aan", denkt hij. "Wat er op dit moment gebeurt, is dat de drie machtsblokken Europa, Amerika en China allemaal zoveel mogelijk hun vlag proberen te planten om kritieke grondstoffen voor zichzelf veilig te stellen", vult Ritoe aan. "Of dat nu is voor de eigen industrie, eigen consumenten, veiligheid of duurzaamheid."

Europa en Rusland

Europa is hierin geen uitzondering. In de zogenoemde Critical Raw Materials Act heeft de EU vastgelegd dat 15 procent van de kritieke grondstoffen uit Europese bodem zou moeten komen. De rest probeert ze te krijgen uit andere landen. Zo heeft het deals gesloten met Chili, Namibië en Australië. "En voordat Rusland Oekraïne binnenviel, sloot de EU ook een partnerschap met Oekraïne over grondstoffen", weet Kleijn. "Die overeenkomst is vergelijkbaar met de deal die de VS nu maken: wij steunen jullie, en in ruil daarvoor zijn wij jullie preferred customer voor de levering van grondstoffen."

Rusland speelt een iets andere rol in de strijd om grondstoffen, zegt Ritoe. "Net als Europa, Amerika en China wil het toegang tot grondstoffen, maar het is vooral een producent in plaats van afnemer. Rusland heeft namelijk een kleinere interne markt, dus het aantal consumenten is kleiner."

Bekijk ook

• 

  Zeldzame grondstoffen uit Europese bodem halen? Ook in Nederland kan dat, met lithium: 'Mogelijk genoeg voor alle elektrische auto's'

  • 28-03-2023

China als leider

China is op dit moment de grootste leverancier wat betreft kritieke grondstoffen. "Het is niet zo dat China extreem veel grondstoffen in de eigen grond heeft", vervolgt Kleijn. "Een deel van de grondstoffen komt bijvoorbeeld uit Myanmar, maar het is China die het mijnen daar coördineert."

"En ook Amerikanen verschepen grondstoffen die gewonnen zijn naar China", gaat hij verder. "Dit doen ze omdat ze daar de industrie hebben om grondstoffen te verwerken tot materialen waar je wat mee kan. China heeft dus bedacht dat ze leidend wil zijn in de grondstoffenketen, en heeft hier veel in geïnvesteerd."

'Ze hebben bijna niemand nodig'

"Zij zitten eigenlijk in de hele keten", vult Ritoe aan over de rol van China. "Ze hebben belangen in de mijnbouw, zijn de grootste verwerker van de grondstoffen die daar gewonnen worden, en hebben fabrieken waar de verwerkte grondstoffen worden gebruikt om componenten en onderdelen te maken voor eindproducten."

Neem als voorbeeld batterijen: "China houdt zich bezig met het mijnen van lithium en kobalt, verwerkt die grondstoffen tot bruikbare chemische materialen, maakt daar vervolgens in eigen fabrieken componenten voor batterijen van, en uiteindelijk ook batterijcellen, baterrijpacks en elektrische auto's. Op de grondstofproducerende landen na, hebben ze daar eigenlijk niemand bij nodig", vertelt Ritoe.

'Iedereen haalt alles uit de kast'

"Tot nu toe is de strijd om grondstoffen gelukkig nog niet uitgelopen op een gewapend conflict", zegt Ritoe, "maar het gaat wel drukker worden. Iedereen haalt alles uit de kast om partijen aan zich te binden. Waarbij de Chinezen het snelst en efficiënt opereren, omdat ze duidelijk zijn in wat ze te bieden hebben."

"China biedt goedkope leningen aan en grote afnamecontracten. Daarbovenop brengt het land technologie en expertise met zich mee en bouwt het fabrieken in landen die rijk zijn aan grondstoffen. Hiermee krijgen die landen de kans om meer waarde in eigen land toe te voegen. Dat is natuurlijk veel aantrekkelijker dan zaken doen met 27 lidstaten, waar iedere lidstaat iets anders aanbiedt."

Achterstand inhalen

Europa kan de achterstand op China nog wel inhalen, denkt hij. "Maar dan moet er wel snel een duidelijk verhaal zijn. De Europese Commissie heeft net een Clean Industrial Deal - de opvolger van de Green Deal - gepubliceerd, een plan om de Europese industrie te verduurzamen en minder afhankelijk te maken van fossiele brandstoffen.

"Maar ik zou daaraan willen toevoegen dat de focus niet alleen moet liggen op de toegang tot grondstoffen, maar ook tegelijkertijd op het snel opzetten van een eigen verwerkingsindustrie, zodat grondstoffen niet altijd eerst langs China hoeven", zegt Ritoe tot slot.

Bekijk ook

• 

  Hoe nieuwe lithiummijn in Servië Europa kan helpen los te komen van China: 'Potentie om grote reserve te brengen'

  • 27-08-2024

Als je jonger bent dan 18, mag je geen alchohol drinken. Een 0.0-biertje mag in principe wel. Maar is dat ook wenselijk? Nee, vinden ouders Pauline en Esther. "Je laat ze wennen aan de smaak van alcohol. Dat is niet oké."

Twee dochters heeft Pauline uit Haarlem: een van 15 en een van 18 jaar. De oudste is inmiddels dus op een leeftijd dat ze mag drinken. De jongste niet. "Die moet er ook niets van hebben, gelukkig."

Groepsdruk

Dat is ondanks haar 15 jaar niet vanzelfsprekend, benadrukt Pauline, die als jeugdagent werkt en regelmatig jongeren tegenkomt die veel te veel drinken. Met soms vervelende gevolgen.

"Mijn dochter heeft ook wel vriendinnen gehad die veel dronken, vapeten, blowden. Daar hebben we toen wel gesprekken over gevoerd, over hoe om te gaan met groepsdruk en zo."

'Voor volwassenen wel goed'

"Ik ben wel bang geweest dat ze zou gaan meedoen om aardig gevonden te worden. Want dat is waar het volgens mij vaak fout gaat. Tot nu toe laat ze zich daar niet door leiden, zo lijkt het in elk geval. Ik ben blij dat ze sterk in haar schoenen staat."

Alcohol drinken onder de 18 jaar is dus echt niet de bedoeling, wat Pauline betreft. Maar ook 0.0-bier of -wijn vindt ze een slecht idee, ondanks dat daar geen alcohol inzit. "Terwijl ik het voor volwassenen juist een heel goed alternatief vind."

Onbekende frisdrank

0.0-bieren en -wijnen lijken qua smaak te veel op de alcoholhoudende varianten, vindt de moeder van twee. "Als ze daar veel van drinken, wennen ze aan de smaak."

En dat vindt ze onverstandig. "De stap naar 'gewoon' bier of wijn, of andere alcoholische dranken is dan zoveel makkelijker gemaakt." Pauline biedt haar dochter liever een lekkere frisdrank aan, zoals gemberbier. "Of iets onbekenders, zodat ze toch iets nieuws kan proberen."

Drempelverlagend

"Alcoholvrij bier of wijn is inderdaad een goede vervanger voor alcoholhoudende dranken. Als je volwassen bent", zegt ook projectleider NIX18 Wilke Heijnen van het Trimbos-instituut, dat zich onder andere bezighoudt met onderzoek naar alcohol- en drugsgebruik.

"Als je daardoor minder alcohol gaat drinken, is dat hartstikke goed. Maar voor kinderen is het zeker af te raden. Het werkt drempelverlagend. Jongeren maken kennis met de smaak van alcohol, met het merk, het gevoel van een biertje in de hand."

'Je leert ze dat het erbij hoort'

Esther Ekkel uit Oss, die werkt bij een gemeente waar jongeren relatief vroeg drinken, is het daar helemaal mee eens. Naast een zoon van 19 heeft ze heeft een minderjarige dochter. "Door ze 0.0 te laten drinken, leer je ze dat bier en wijn erbij horen. Ze wennen eraan, al voordat ze werkelijk alcohol mogen drinken. Dat vind ik geen goede zaak."

Al knijpt ze tijdens feestelijke gelegenheden zoals kerst en oud en nieuw weleens een oogje dicht. "Dan komen er bijvoorbeeld bubbels zonder alchohol op tafel. Maar als mijn dochter vervolgens vraagt of ze een Radler mag, dan krijgt ze toch echt een nee. Ook als 'ie 0.0 is." Dat lijkt naar haar idee toch te veel op bier.

Bekijk ook

• 

  Dry January? Dry Year: Birgitte stopte na een maand proberen helemaal met drinken van alcohol

  • 05-01-2025

Elke keer afwegen

Maar waar ligt dan de grens? Welke dranken verbied je wel en welke niet? Het zijn vragen waar Esther ook nog niet helemaal over uit is. "Moeilijk. Het is elke keer afwegen. Een mocktail (een alcoholvrije cocktail, red.) is toch vooral sap met een smaakje. Dat komt niet in de buurt van de smaak van alchohol. Ik vind dat echt iets anders dan 0.0-bier of -wijn."

Tijdens een strandvakantie heeft haar dochter weleens een mocktail gedronken, vertelt Esther. "Maar dat gebeurt niet hier aan de keukentafel. Ze vraagt er hier ook niet om. Ze had er afgelopen december een in haar kerstpakket, maar die staat hier nog steeds in de kast."

'Niet aan mij'

Voorkomen dat er toch gedronken wordt, kun je niet. Maar loslasten moet je toch, concludeert Esther. En daar is moeder Pauline het mee eens. Ondanks dat ze het thuis verbiedt, denkt ze dat haar dochter op andere manieren soms wel in aanraking komt met 0.0-dranken.

"Bijvoorbeeld op feestjes waar ouders geen alcohol willen aanbieden, maar wel alcoholvrij. Ik zou dat zelf niet doen als er minderjarigen komen, maar het is natuurlijk niet aan mij om daarover te beslissen. Toch hoop ik dat mijn dochter het dan niet drinkt."