De jeugdzorg

Het onderwerp dat mij sinds mijn aantreden als Tweede Kamerlid voor GroenLinks het meest heeft gegrepen, is zonder twijfel de jeugdzorg. Een wereld waar veel verbogen leed zich rauw manifesteert. Waar professionals veel verborgen leed genezen. Maar ook een wereld die verknipt is. Waar nog te veel misgaat.

Na het zoveelste (spoed)debat over wachtlijsten in de jeugdzorg, het zoveelste dramatische mediabericht en het zoveelste wanhopige mailtje in mijn inbox werd overduidelijk dat meer nodig was dan enkel brandjes blussen op deelterreinen van de jeugdzorg. Voor de structurele problemen in de jeugdzorg was grof geschut nodig. En als je het over grof geschut hebt in de Tweede Kamer dan kom je vrij snel uit bij de moeder der onderzoeken: het parlementair onderzoek.

Helaas was een meerderheid hiervoor nog ver te zoeken. Minister Rouvoet verzette zich. De coalitiepartijen waren niet geïnteresseerd en ook de oppositie lag verdeeld. Dat vroeg om creatief politiek bedrijven. Ik besloot een artikel voor de krant te schrijven met een pleidooi voor een parlementair onderzoek. En ook hier besloot ik na wat wikken en wegen grof geschut in te zetten: Rita Verdonk. Naast de nodige en te verwachtte kritiek, lukte het ons om de nodige aandacht en discussie te krijgen.

Samen zijn we goed voor 8 zetels dus er was nog een lange weg te gaan. Het bleef onrustig in jeugdzorgland en na nog meer debatten over wachtlijsten zonder resultaat werden oppositiepartijen steeds onrustiger en ongeduldiger. Ik besloot opnieuw een artikel voor de krant te schrijven met opnieuw een pleidooi voor een parlementair onderzoek. Dit keer benaderde ik de voltallige oppositie en warempel, behalve de SGP, ondertekende iedereen het stuk.

Ai, ai, ai dat maakte het niet alleen de minister moeilijk, maar ook de coalitiepartijen, die elk hun verkiezingsprogramma openden met een paragraaf over kind en gezin, kwamen in een lastig parket te zitten. Ik had nog maar één coalitiepartij nodig voor een meerderheid. Wie zou het verlossende woord geven? In een opmerkelijke wending van het debat was het nieuwe woordvoerder op de jeugdzorg en voorzitter van het parlementair onderzoek naar voorgaande onderwijsvernieuwingen Jeroen Dijsselbloem die het verlossende woord sprak.

Mijn hoogtepunt van 2009 is zonder enige vorm van twijfel de meerderheid voor een parlementair onderzoek naar de jeugdzorg. We gaan er voor ouders, kinderen en professionals in de jeugdzorg iets moois van maken.