De honderdste Tour de France

Zaterdag start de honderdste Tour de France. In alle opzichten een memorabele ronde. Zal de vreugde van honderd jaar de Ronde van Frankrijk lichtelijk overschaduwd worden door dopingperikelen? 

Nee, er is ook plek voor ouderwetse tourpassie, zeggen oud-renners en wielercommentatoren. Peter Winnen, voormalig profwielrenner, Gio Lippens, wielerverslaggever en Theo de Rooij, oud-ploegleider en -directeur van de Raboploeg blikken terug op honderd jaar Tour en vertellen wat ze verwachten van de komende wielerronde. Zal die dopingvrij zijn?

Winnen, Lippens en de Rooij figureren alledrie prominent in het boek van wielerjournaliste Rose Mentink met 100 opmerkelijke wielerverhalen van Nederlanders in de Tour. 

De Rooij: Anita en de val

Voor Theo de Rooij is er de afgelopen maanden veel gebeurd. Eerst was er de langlopende zaak over het ontslag van Michael Rasmussen in de Tour van 2007. Vervolgens bleek uit onderzoek van NRC Handelsblad dat de leiding van de voormalige Rabobankploeg een bloedmachine had aangeschaft, waarmee renners positieve dopingcontroles konden vermijden. De Rooij heeft onder ede verklaard dat hij nooit weet had van dopinggebruik binnen de Raboploeg. 

Met dit in het achterhoofd zou je verwachten dat de oud-directeur een dubbel gevoel heeft over de honderdste Tour de France. Maar ook hij koestert veel mooie herinneringen. Eén daarvan is de etappeoverwinning op de Champs Élysées van Eric Vanderaerden, voormalig Belgisch profwielrenner, in de Tour van 1984. De Rooij en Vanderaerden waren ploeggenoten bij Panasonic in 1984.

De etappeoverwinning van Vanderaerden was extra bijzonder, omdat hij die dagen ervoor een aantal keer flink was gevallen. “Hij viel omdat hij naar een ploeggenoot had geroepen dat hij diens vriendin, Anita, had zien staan langs de route. Anita was bloedmooi en vaak gespreksonderwerp van de jongens. Dat hij zijn concentratie door haar verloor, viel en totaal ingepakt die Tour uitreed, maar alsnog de laatste etappe won, daar hebben we achteraf hartelijk om gelachen.” (Zie ook het filmpje aan het einde van dit artikel)

Winnen: “Doping heeft ook bepaalde aantrekkingskracht”

Vanderaerden is niet de enige die in die honderd jaar Tour een keer gebroken over de finish reed. Voor Peter Winnen had de streep in 1981 niet tien meter verder moeten liggen. "Dan was ik dood neergevallen." Toch is deze overwinning voor hem een bijzonder Tourmoment, mede omdat het de eerste Ronde van Frankrijk was waar Winnen aan meedeed.

Deze honderdste ronde had een hoogtepunt moeten worden vol van dit soort herinneringen, maar deze Tour zal vooral herinnerd worden als de eerste na talloze dopingaffaires en gevallen helden als Lance Armstrong. De vraag is of renners deze Tour wel schoon rijden en of de wielersport een deuk op heeft gelopen. Winnen denkt dat de komende Tour de France niet geheel dopingvrij is. “Er zijn altijd renners die proberen te frauderen, al wordt het ze steeds lastiger gemaakt.” Winnen gelooft dat doping een bepaalde aantrekkingskracht heeft en dat mensen misschien juist sneller zullen kijken. “Het levert spanning op, omdat het zo onzichtbaar is. Je weet niet wat de renner gedaan heeft.

Gio Lippens denkt ook dat veel tourliefhebbers blijven kijken en dat dopingschandes daar weinig aan veranderen. “Mensen blijven naar de Ronde van Frankrijk komen en kijken. Ze willen een renner zien die iets bijzonders presteert.” Ook geeft Lippens aan dat mensen die zich bedrogen voelen en daarom niet meer zouden kijken, “boter op hun hoofd hebben.” “We wisten toch allemaal dat er iets aan de hand was, we konden het alleen niet hard krijgen. De Tour zal dáárom geen deuk oplopen.”

De Rooij denkt dat er één ding wezenlijk is veranderd. "Renners die vermoeden dat andere renners hun beroep in gevaar brengen zullen dit minder goed accepteren en daartegen in opstand komen. Bovendien is het onzin dat je de Tour niet op een bruine boterham zou kunnen winnen."

Bekijk hieronder het tourmoment van Theo de Rooij: