Vanaf een conventie tegen clusterbommen in Oslo of tijdens overleg in Algerije, minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen houdt z’n ‘followers’ via microblog Twitter trouw op de hoogte van zijn bezigheden. ‘Tweets’ ofwel berichten als ‘Speech voor morgen in New York herschreven, overleg met kamer over suriname voorbereid en stapel brieven aan kamer goedgekeurd’ of ‘Zo we zijn het eens. Na de nodige verhitte koppen nu dan toch de felicitaties voor het franse voorzitterschap. En op weg naar de pers’ geven een bijzondere inkijk in de bezigheden van de minister.

Wat is Twitter eigenlijk? In een eerder blogposting gaf collega Joost Blokzijl de volgende uitleg, die ik vanwege z’n duidelijkheid maar even schaamteloos van ‘m steel:

'Twitter is eigenlijk een langzame vorm van groepschatten, en wordt ook wel omschreven als micro-bloggen. Gebruikers vertellen wat ze doen, waar ze zijn, waar ze aan denken, en wat ze zien. Vanaf een computer, of met een mobiele telefoon via SMS. Wie geabonneerd is op andermans Twitter kan deze berichten ('Tweets') volgen en daar ook weer op reageren. Vooral voor nieuws is Twitter bij uitstek een goede tool. 'Breaking news' verspreidt zich op geen medium sneller dan op Twitter.' En in het geval van de aanslagen in Mumbai hebben we zelf als EénVandaag ook een berichtpagina ingericht, deels gebaseerd op berichtgeving via Twitter.

Maar niet alleen Breaking News dus. Sterker nog, juist het persoonlijke contact maakt het medium zo leuk. En verslavend. Door korte berichtjes kun je bijvoorbeeld eenvoudig op de hoogte blijven van de bezigheden van mensen in je beroepsgroep, wat allerlei nieuwe vormen van samenwerking tot gevolg heeft. En soms is het gewoon leuk om bij wijze van mini-soap te volgen waariemand mee bezig is. Wat opvalt op Twitter is de opbouwende, positieve toon. Kom je ergens niet uit, of heb je juist een oplossing gevonden? Je kunt het delen op Twitter, en je krijgt vrijwel altijd respons.

Inmiddels is Twitter ontdekt door allerhande prominenten als acteur Stephen Fry, ‘president-elect’ Barack Obama, die het medium veelvuldig inzette voor z’n verkiezingscampagne, en basketballer Shaquille O’Neal. En natuurlijk onze eigen minister Verhagen.

Verhagen is een van die bewindsvoerder die nieuwe wegen zoeken om te informeren en contact te zoeken met het publiek. Zoals staatssecretaris van Europese Zaken Frans Timmermans, die momenteel geldt als trouw blogger. Of toenmalig minister van Financien Gerrit Zalm, die bij voorkeur communiceerde via z’n weblog op de website van het ministerie van Financien.

Twitter lijkt zicht hiervoor beter te lenen dan een weblog. Een blog wordt in de politiek toch meestal ingezet om middels een afgerond verhaal de lezer te overtuigen van het standpunt van de schrijvende bewindvoerder. En uiteraard kun je reageren, maar op je reactie komt zelden respons.

Nu wil ik niet zeggen dat Twitter niet ook ingezet wordt om een bepaalde boodschap of standpunt uit te dragen, maar de werking is directer. De telegramstijl van 140 tekens biedt geen ruimte voor uitgebreide uitweidingen en betogen. De twitteraar beperkt zich doorgaans tot eenvoudige berichtjes over z’n directe bezigheden. En in het geval van Verhagen worden reacties vaak beloond met een reactie terug.

En Verhagen trakteert z’n ‘followers’ met korte anekdotes, stuurt foto’s vanaf conferenties en is zeer trouw in het posten. Zelfs als hij midden in de nacht doodmoe thuis komt neemt hij nog even de moeite om te laten weten dat hij nog even twee uur lang dossiers moet doornemen, voordat hij van z’n welverdiende nachtrust kan genieten. En vier uur later volgt alweer het bericht vanaf de ontbijttafel.

Verhagen is inmiddels dusdanig enthousiast over het medium dat hij zelfs een aantal twitteraars op de koffie heeft gevraagd om zich buiten cyberspace met hen te onderhouden. Zelf zegt hij op het weblog Frankwatching: “Natuurlijk kan ik in 140 tekens of minder niet het buitenlands beleid uitleggen. Maar ik kan wel een indruk geven waarmee ik me bezig houdt, wat er uit het buitenland op ons afkomt, en wat de dilemma’s zijn waar we als Nederland mee worstelen.”

Op dit moment heeft minister Verhagen een kleine 1400 ‘followers’ en volgt hij zelf 55 mensen. En daar schuilt tegelijkertijd een nadeel in. Door z’n relatieve kleinschaligheid is het nu nog de moeite waard om in direct contact te komen met je ‘followers’. Zodra dat er tienduizenden of meer worden, wordt dat lastig of zelfs onmogelijk. Maar dan nog blijft het interessant om te blijven volgen waar de minister uithangt en waar hij mee bezig is. Zolang hij Twitter maar niet gaat gebruiken als een soort prikbord waar hij politieke medelingen op doet. Maar gezien z’n enthousiasme en z’n inzicht in de filosofie van het medium ben ik daar niet zo bang voor.

En nog even ongegeneerd reclame maken: Ook EénVandaag heeft een Twitteraccount. Zo blijf je via Twitter op de hoogte van de inhoud van de uitzending en ben je direct op de hoogte van uitslagen van ons Opiniepanel, de laatste weblogs en andere ontwikkelingen op de website.

En hieronder de laatste twitterposts van minister Verhagen:

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.