Zelf vliegen ze sinds het uitbreken van de oorlog niet meer: Oekraïense stewardessen. Ze zetten zich nu in voor het afsluiten van het Oekraïense luchtruim voor Russische vliegtuigen. Ze maakten een video waarin ze smeken om een no-flyzone.
De Oekraïense president Zelensky smeekt er al ruim een week om: een no-flyzone boven Oekraïne. De NAVO vreest voor verdere escalatie en is niet van zins dit af te dwingen. Met een toenemende intensiteit van bombardementen neemt de roep om een no-flyzone in Oekraïne wel toe.
Aan de grond houden
Olena is 22 jaar en werkte tot vorige maand nog als stewardess bij de Oekraïense luchtvaartmaatschappij Sky Up. Als één van de eersten merkte zij dat er iets ergs stond te gebeuren want 1 dag voor de Russische invasie stonden de toestellen van de meeste luchtvaartmaatschappijen in Oekraïne aan de grond.
De leasemaatschappijen haalden ze terug. Inmiddels staat het leven van Olena net zoals dat van miljoenen Oekraïners op zijn kop. Haar baan haar leven, haar huis haar land. Alles veranderde. Haar droom om stewardess te worden en de wereld te zien leek opeens weer ver weg in een onzekere toekomst.
Camouflagenetten maken
Na de invasie vertrok zij uit Kiev waar ze vlakbij de luchthaven woonde naar haar familie in Lutsk in de buurt van Lviv. Sinds die tijd zit ze met haar ouders, haar oma, twee broers haar vriend en haar beste vriendin in de schuilkelder van het huis van haar ouders. Eén van naar broers is opgeroepen voor de burgerdefensie. Hij is ergens in Oekraïne gestationeerd maar ook de familie mag niet weten waar. Net zoals alle Oekraïners is Olena strijdbaar.
Van haar werk als stewardess hoog in de lucht was het voor Olena nu opeens handarbeid: Van alle alles stof die ze konden maakten Olena en haar vriendinnen camouflagenetten, bedoeld om luchtdoelen zoals technische installaties en andere kwetsbare doelen te verbergen. Iedereen helpt mee de mensen koken voor elkaar en ieder wil graag iets doen om niet dagenlang in een schuilkelder alleen af te wachten.
'Hoop is alles wat we hebben'
Maar Olena wilde meer doen. Ze riep al haar collega's op om een noodkreet aan het Westen te laten horen: Stop de bombardementen en sluit ons luchtruim af! "We zijn standvastig en ik wil niet vluchten ik blijf hier tot het eind", zegt ze vastberaden.
"Iedereen begrijpt dat het een moeilijke beslissing is zo'n no-flyzone, maar op een gegeven moment houden de mensen het niet meer vol. We hebben nu nog internet en TV en er is saamhorigheid. Maar als dat wegvalt, dan vrees ik dat de hoop instort. En hoop is alles wat we nu hebben."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.