In Marrakesh gaat het leven na de aardbeving zo goed mogelijk door. De schade is minder dan op omringende plekken, maar de beving is er wel degelijk gevoeld en dat zit in de hoofden van mensen. Cantal, Hassan en Fatima vertellen over hun dagen.
"Het was een circus van chaos", vertelt Cantal Bakker over het moment vlak na de aardbeving afgelopen vrijdagavond. Ze verhuurt nu 8 jaar fietsen in het centrum van Marrakesh. In de eeuwenoude stad gaat het leven inmiddels verder.
'Gewoon aan het werk'
"De dag na de aardbeving hadden we een fietstocht voor zestig mensen op de agenda staan", vertelt Cantal. Haar personeel komt voornamelijk uit de beschadigde oude binnenstad.
"Die tocht ging natuurlijk niet door, maar mijn Marokkaanse personeel kwam gewoon werken. Ze stonden hier gewoon 's ochtends om negen uur. Ze hadden bij elkaar gecontroleerd of alles goed was en gingen toen weer door. De mentaliteit is gewoon: we gaan naar werk", vervolgt ze. "Het Marokkaanse volk is erg veerkrachtig, dat is Marokkaanse maatschappij."
Meteen spullen inzamelen
In de medina, de oude stad binnen Marrakesh, rijden ondertussen brommers met hoge snelheid tussen de auto's, ezels en toeristen. Bij de winkel van Cantal sleutelt een man ongestoord aan de versnelling van een fiets die gedoneerd is vanuit Nederland.
"Hier valt de schade nog wel mee", vertelt Cantal. "Maar die dorpen in de bergen zijn zo enorm zwaar getroffen. En dat mensen dan gelijk zelf spullen inzamelen en dat naar de bergdorpen brengen: dat emotioneert me echt."
Ziekenhuis ligt vol
Nu hulpdiensten en reddingswerkers de weg richting de dorpen in het afgelegen aardbevingsgebied weten te vinden, zoeken de inwoners van Marrakesh naar een manier om weer door te gaan met hun leven.
Maar Hassan Mohach, die als verpleegkundige in het lokale ziekenhuis werkt, ziet de gevolgen van de aardbeving nog ieder momentL "De eerste en de tweede verdieping liggen helemaal vol met slachtoffers. Het is erg zwaar. We hebben voldoende medicijnen, maar de chirurgen zijn zo druk dat ze soms klein materiaal missen. Gelukkig kunnen we het van omliggende klinieken en apotheken krijgen."
Psychische schade
"Er was hier een vrouw die vier van haar zeven kinderen is verloren", vertelt Hassan met gedempte stem. Hij wil niet dat andere bezoekers van het ziekenhuis hem horen. "Al haar zoons zijn gestorven. Ze heeft nu nog drie dochters over."
De vrouw raakt zelf niet lichamelijk gewond, maar volgens de verpleegkundige is ze 'mentaal gebroken'. "De medewerkers hier zijn nu niet alleen verpleegkundigen of doktoren, we zijn nu ook psychologen."
Bloed doneren
Voor het ziekenhuis staat Fatima Sarmi. Ze komt uit Nederland, maar woont inmiddels al 30 jaar in Marrakesh. "Ik kom om bloed te doneren voor de slachtoffers die het nodig hebben", vertelt ze. "Als je die beelden ziet, dat is gewoon niet te beschrijven."
Met Fatima en haar familie gaat alles goed. Juist daarom wil ze nu helpen: "Marrakesh is mijn stad en het doet pijn om de schade te zien. Maar in de dorpen in het Atlasgebergte is het pas echt erg. Dat zijn de mensen die ik wil helpen."
Ook nog andere problemen
De telefoon van verpleegkundige Hassan rinkelt de hele tijd. Hij besluit om op te nemen: het is zijn eigen familie, met de vraag of hij weer snel terug naar binnen in het ziekenhuis wil komen.
"De moeder van een schoonzus is net overleden en ik moet verder", legt hij uit. "Ze overleed niet door de aardbeving, maar aan iets anders. Dat gaat natuurlijk ook gewoon door. De aardbeving komt daar bovenop."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.