Ze voelde zich in het nauw gedreven en zat klem. Haar onbeschrijflijk nare jeugd vol misbruik had haar al de nodige trauma's gebracht. Maar nu leek de geschiedenis zich te herhalen. Haar dochter werd misbruikt door een man die ze vertrouwde. Toen sloegen de stoppen door. "Het enige dat ik kon denken was: hij gaat eraan"
Willeke Meijer had nooit gedacht dat ze er toe in staat was. Toch gebeurde het. In 1991 vermoordde ze de man die haar dochter van bijna twaalf misbruikte. "Als je dusdanig in een hoek wordt gedrukt, dat je geen kant meer op kan, dan doe je dingen waarvan je nooit had gedacht dat je ze zou doen. Dan is iedereen in staat een moord te plegen", zegt Willeke.
Weinig moord door vrouwen
Twee vrouwen staan deze week terecht voor het geven van een opdracht tot moord. Een vrouw van 33 gaf inlichtingen over het beoogde slachtoffer en een oudere vrouw pinde en gaf 1100 euro aan de man die de moord zou plegen. Die heeft dat uiteindelijk niet gedaan en wordt nu vervolgd voor oplichting. Het is een opmerkelijke zaak, ook omdat vrouwen niet vaak terecht staan voor moord, of het plannen van een moord.
Voor Willeke speelden haar persoonlijke omstandigheden een grote rol. Het misbruik van haar dochter was de druppel die de emmer deed overlopen. "Het enige dat ik kon denken over de dader was: hij gaat eraan. Het is afgelopen. Ze moeten nu van mijn kinderen afblijven." De man in kwestie was de derde die haar dochter misbruikte. "In mijn jeugd ben ik zelf ook door pedofielen misbruikt. Dat zit zo in je. Op een gegeven moment is de emmer vol."
'Ik zat in een roes'
De dag nadat haar dochter over het misbruik vertelde ging Willeke tot actie over. "Vanaf dat moment zat ik in een roes. De ochtend daarna ook nog. Ik ben naar zijn huis gegaan, heb hem geconfronteerd en hij gaf toe." Willeke ging koken en stopte 'allerlei soorten pillen' in het eten. "Toen hij sliep heb ik hem met negentien messteken om het leven gebracht."
De roes waarin ze zat, verdween daarna niet. "Ik ging weg en voelde helemaal niks. Mijn gevoel kwam pas dagen daarna." Langzaamaan besefte ze wat ze had gedaan. Vanaf toen wachtte ze op haar arrestatie. "Ik dacht: ze gaan me pakken, maar dat gebeurde heel lang niet. Toen ik uiteindelijk dagen achter elkaar dezelfde auto voor de deur stond, wist ik dat het zover was."
Spijt van de gevolgen
In 1991 werd Willeke veroordeeld tot een jarenlange gevangenisstraf. Van de moord heeft ze geen spijt, maar wel van de gevolgen die deze voor haar heeft gehad. Door haar gevangenisstraf belandden haar dochters in de jeugdzorg. Uiteindelijk raakte Willeke ze helemaal kwijt. Hoewel ze al lang vrij is, heeft ze daardoor toch levenslang. "De trauma's uit mijn jeugd zijn nog elke dag in mij aanwezig."
Over haar levensverhaal verscheen een boek, 'Mijn jeugd vermoord'. Ze vindt het belangrijk haar verhaal te vertellen en heeft dan ook een missie. "Ik wil dat kindermisbruik stopt", vertelt ze. "Ik wil dat men het op tijd herkent. Ook daarom geef ik lezingen over mijn ervaringen." Voor de rest van haar leven ziet ze zichzelf niet als 'moordenaar'. "Dat ben ik niet. Ik ben een moeder die in het nauw gedreven werd."
Van alle levensdelicten in Nederland wordt een tiende gepleegd door een vrouw. "Tweederde van de vrouwen die doden, doen dat in gezinsverband", vertelt Marieke Liem. Zij is criminoloog en forensisch psycholoog aan de Universiteit Leiden. "Denk daarbij bijvoorbeeld aan kinder- of ouderdoding, of het doden van een partner."
Dat vrouwen minder vaak doden dan mannen komt door verschillende factoren. "Socialisatie speelt een sterke rol. Vrouwen lossen over het algemeen conflicten op een niet-gewelddadige manier op. Dat wordt ze ook aangeleerd tijdens de kindertijd." Vrouwen richten hun agressie vaker op zichzelf dan mannen. "Dan kan je denken aan automutilatie of aan suïcide", vertelt Liem.
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.