Franklin was er met zijn overleden vriend Bert bij toen Oranje in 1988 won: 'Ik hoor zijn stem rond dit EK'

Morgen start voor Nederland het EK in Duitsland, het land waar Oranje in 1988 de Europese titel won. Franklin was met vrienden bij de historische finale. Zijn beste maatje Bert, inmiddels overleden, legde alles vast. "Hij liep de hele dag met die camera."

Franklin Zwiers stapte in 1988 samen met zijn vrienden Hans, Peter en Bert op de bonnefooi in de auto. Ze besloten op het laatste moment een poging te doen om de EK-finale bij te wonen. 36 jaar later heeft Franklin nog steeds mooie herinneringen aan deze voetbaltrip. Af en toe kijkt hij hem zelfs terug, want wijlen vriend Bert legde de hele reis vast met zijn camera.

'We moesten het meevieren'

Toen Oranje de halve finale van West-Duitsland had gewonnen was het voor de Amsterdamse vriendengroep duidelijk: we moeten ernaartoe. "Dat moesten we wel echt meevieren", blikt Franklin terug. Het doel was om de finale in München bij te wonen.

Maar hoe kom je aan kaartjes als half Nederland hetzelfde idee lijkt te hebben? Gelukkig had Franklin een connectie in de voetbalwereld: "Mijn toenmalige schoonvader, die bij de KNVB en Ajax wel een bekende man was, was ook in chef d'équipe bij het Nederlands elftal. Dus die zat dicht bij het vuur."

10 uur doorrijden

"Wij hebben toen natuurlijk gewoon opportunistisch gevraagd naar wat zou kunnen eventueel." Maar een duidelijk antwoord kregen ze niet meteen. "Het was niet direct van: 'Ja, dat regel ik.' Meer van: 'Dat gaan we wel zien.' Dus we gingen op de bonnefooi. Broodjes klaarmaken en dan de hele nacht doorrijden", herinnert Franklin zich. Maar de rit bleek in eerste instantie nog best een uitdaging voor hem.

"Ik had er een hekel aan dat er gerookt werd in de auto", vertelt hij. "Maar dat was voor Hans tegen dovemansoren gericht, want die rookte echt best wel een sigaretje. Dus op een gegeven moment kregen we geen lucht meer in de auto. Ik zei: 'Jongens, laten we dan om het uurtje even stoppen en een rookpauze nemen. Als je niet rijdt, een biertje." De reis duurde hierdoor meer dan 10 uur. "Maar we hebben genoten."

Zelfs kaartjes te veel

Eenmaal aangekomen in München wisten de vier vrienden via de connecties van Franklins schoonvader tóch nog aan kaartjes voor de EK-finale te komen. Ze hadden er zelfs twee te veel. Die tickets verkochten ze uiteindelijk voor 60 Duitse mark aan twee jongens die ook dolgraag bij de wedstrijd wilden zijn.

Een prikkie voor een EK-finale, ook in die tijd. "Daar hadden we natuurlijk goud van kunnen maken, maar dat hebben we niet gedaan", vertelt Franklin. "Want wij kregen die kaarten ook weer via een relatie. En dat riekt dan weer naar geld verdienen aan andermans ellende natuurlijk."

De 'drie ogen' van Bert

Met de kaartjes op zak kon het toeleven naar de finale écht beginnen. Franklin wordt emotioneel als hij terugdenkt aan de dag van de wedstrijd. "Bert was helemaal in het oranje gekleed. Hij liep de hele dag met die camera." Waar Bert ging, ging zijn camera, vertelt zijn beste maatje. "Vandaar dat hij de bijnaam 'Drie ogen' had: zijn camera was zijn derde oog."

Het filmen ging ook door in het Olympiastadion in München, herinnert Franklin zich nog. "En het is ook ongelooflijk hoe hij overal naar binnen kon lopen. Dat kan nu niet meer. Maar die camera die bepaalde waar Bert naartoe ging. Hij had eigenlijk wel een talent voor reality-tv", lacht hij.

'Ik hoor zijn stem'

"Maar uiteindelijk zijn het natuurlijk historische beelden voor ons", vertelt Franklin, die al die jaren later ontzettend dankbaar is voor de video's. De herinneringen kunnen de vrienden alleen helaas niet meer delen: Bert overleed een paar jaar geleden aan kanker. "Hij heeft een hele zware strijd moeten uitvechten. Nu zijn er gelukkig wel ontwikkelingen en is er meer preventief onderzoek, maar voor Bert was het te laat."

"Iedereen gaat te jong als diegene je aan het hart gaat", zegt Franklin tot slot over het overlijden van zijn goede vriend. Hij vindt het jammer dat ze dit EK niet samen naar de wedstrijden kunnen kijken. "Maar iemand is pas echt dood als je het niet meer over hem of haar hebt. En zijn stem hoor ik nu helemaal rondom dit EK."