Door de coronacrisis moet oud-rector Sandra naar de voedselbank: 'Ik heb altijd gezegd dat ik liever gras vreet dan dat ik dit moet doen'

"Schrik niet, ik ben 16 jaar rector geweest op de middelbare school", vertelt Sandra geëmotioneerd. Nu loopt ze bij de voedselbank. Door de coronacrisis liepen haar opdrachten terug en een buffer had ze niet. "Dit is echt mensonterend."

De drempel om wekelijks haar pakket op te halen bij de voedselbank is hoog. "Vreselijk, ik heb altijd gezegd dat ik liever gras vreet dan dat ik dit moet doen", zegt ze huilend. 'Sandra' wil niet met haar echte naam op internet om haar verdere carrière niet te schaden, maar wil haar verhaal wel vertellen. Want zegt ze: "Ik ben de schaamte voorbij."

Geen opdrachten meer

Na haar baan als rector werkte ze als interim-manager, maar door corona droogden haar opdrachten op. Er was plots geen werk meer en ze ging pijlsnel door haar buffers heen. "Ik ben met heel wat Nederlanders onderuit gegleden, met ontzettend veel schaamte erbij."

Tot overmaat van ramp werd Sandra ook nog eens ziek tijdens de crisis. "Ik ben opgenomen geweest in de kliniek, ik had medicijnvergiftiging, dus ik heb in heel zwaar weer gezeten."

Boodschappen doen bij de voedselbank

Sandra haalt nu boodschappen bij de wekelijkse uitdeeldag van de voedselbank in de Utrechtse nieuwbouwwijk Leidsche Rijn. Sabit Balwant-Gir is daar al 15 jaar de coördinator. De Utrechtse ziet bij een intake de ouders vaak huilend hun verhaal doen. "Als kinderen hun ouders gaan troosten dan is voor mij het einde zoek. Dan denk ik: wat gebeurt hier nou eigenlijk?"

Balwant-Gir ziet door corona een compleet nieuwe doelgroep ontstaan. "Nu heb je de zzp-ers die komen in grote getale, horeca, autorij-instructeurs, mensen die in het onderwijs werken. Mensen die goed zijn opgeleid en die altijd keihard hebben gewerkt. Maar op een gegeven moment is je buffer op. Na maart is je buffer op, en in september is het gewoon klaar."

Schuldsanering

Sandra heeft een koophuis van 400.000 euro en is alleenstaande moeder met 3 kinderen. Ze kan maar moeilijk rondkomen. "Het wordt nijpend op een gegeven moment."

Voor de oud-rector is de nood heel erg hoog: eind januari moet ze aan werk zijn. "Dan loopt mijn ziektewet af. Ze kunnen ze mij afkeuren voor werk maar dat wil ik zelf niet. Het is een dubbeltje op zijn kant. Ik zit in een schuldsaneringstraject. De gemeente heeft de belasting die ik nog terug moest betalen voor mij betaald, ik betaal nu de gemeente in stapjes af. Dat is eigenlijk veel te veel voor mij."

Steun voor de voedselbank

Ondanks corona is de voedselbank in Leidsche Rijn geen dag dicht geweest. Voor 150 gezinnen staat vandaag weer voor een dag of drie eten klaar, onder een afdak naast de brandweerkazerne. Medewerkers en cliënten lopen er met een mondkapje op en zetten de kratten op een tafel zodat de mensen het kunnen overladen in tassen.

Coördinator Sabit Balwant-Gir, die vorig jaar een lintje kreeg voor haar vrijwilligerswerk bij de voedselbank, ziet dat corona ook iets positiefs heeft gebracht: "15 jaar loop ik al te verkondigen dat we voor elkaar moeten zorgen en dát heeft corona wel voor elkaar gekregen. Mensen zijn ons massaal gaan ondersteunen. Dus dat is de andere kant. Wij zijn massaal saamhorig geworden. En dat is geweldig. Daar heb ik echt geen woorden voor."

Mensonterend

Sandra loopt intussen samen met een vriendin met de tassen met boodschappen de poort van de voedselbank uit. Alleen komen naar de voedselbank vindt ze té moelijk. "Dit is voor mij altijd een heel beladen dag. Als je echt een vette carrière hebt gehad, dan is dit echt mensonterend."

"Ik vind ook eigenlijk dat het niet moet kunnen in Nederland. Je weet niet wat het met je doet, als je er staat aan die tafel. Je hebt geen keuze meer: het wordt voor je bepaald wat er in je mond gaat. Ik ben m'n auto ook kwijt. Dus je wereld wordt wel heel klein."