Deze kinderen mogen waarschijnlijk blijven door het ruimhartigere kinderpardon

Na een week vol hoogoplopende spanningen binnen het kabinet is de crisis eindelijk bezworen: er komt een ruimhartig pardon voor een grote groep uitgeprocedeerde asielkinderen.

Het gaat in totaal om een groep van 700 kinderen die nu nog op een verblijfsvergunning wachten. Al deze aanvragen zullen opnieuw worden beoordeeld. De verwachting is dat het grootste deel van hen mag blijven.

Kinderpardon verdwijnt na eenmalige uitzondering

Volgens ingewijden gaat het om zeker negentig procent van de gevallen. Met deze eenmalige uitzondering moet het kinderpardon hierna voorgoed verdwijnen.

Omdat de ouders dan ook niet meer kunnen worden uitgezet, zal het totaal uitkomen op 1.300 kinderen en volwassenen. Een eerder gemaakte afspraak om niet 500, maar 750 erkende vluchtelingen op te nemen via de UNHCR, wordt teruggedraaid.

Tussen hoop en vrees

Vanochtend vroeg verzamelde een aantal van de kinderen waar het om gaat zich in Den Haag om het debat over het kinderpardon in de Tweede Kamer bij te wonen. Onder hen de 16-jarige Zahraa en haar broertje Mohammed uit Irak.

Zij leven al elf jaar lang tussen hoop en vrees. "Het eerste verzoek is al heel lang geleden afgewezen. Elke keer heb je weer hoop. Het ging niet goed met mij. Ik sliep niet goed en had veel stress. We hebben 11 jaar lang in angst geleefd", vertelt Zahraa.

Maar ook nu er een compromis op tafel ligt durven de broer en zus nog niet de vlag uit te hangen. "We weten nu ook nog niet zeker of we mogen blijven. We juichen pas als we een brief hebben van de IND. Als dat zo is dan zullen we zo opgelucht zijn. Dan leven we eindelijk zoals de rest. Dan kan ik alles doen."

'Lange wachten is schadelijk'

Het lange wachten is schadelijk voor kinderen. Dat blijkt uit een rapport dat hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder schreef samen met andere wetenschappers. De kinderen die jarenlang in onzekerheid hebben geleefd ervaren een zeer stressvol bestaan. "Ik ben bij kinderen in Den Haag geweest die 's nachts niet durven te slapen, omdat ze continu vrezen dat ze opgehaald worden. De spanning op die gezichten en de spanning in hun ogen die je ziet. Dat heeft een negatief effect op de vitale hersenfuncties", vertelt Scherder.

Het is goed nieuws dat de onzekerheid voor veel van deze kinderen ten einde is. De kinderen zullen ook psychisch het één en ander moeten gaan verwerken de komende tijd. "Ze hebben een tik opgelopen. Als zometeen de toekomst komt en je weet dat je zeker bent hier, dan kun je je pas gaan ontwikkelen. Er komt opeens een perspectief. Perspectief zorgt in ons brein voor beloning. Dat kan zorgen voor verdere groei."

'Je hart huilt'

CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg noemde het rapport van Scherder en zijn collega's als één van de argumenten om haar visie op het kinderpardon te veranderen. Scherder ziet het huidige akkoord als de beste stap naar aanleiding van zijn rapport. Toch maakt hij zich nog veel zorgen om de kinderen die op dit moment buiten deze regeling vallen en om de kinderen die in de toekomst naar Nederland komen. "Er komen nieuwe kinderen, die gaan zich hier ook wortelen. Daar moeten we ons ook voor in blijven zetten."

Scherder vindt het afschuwelijk dat er vorige week nog kinderen zijn weggestuurd. Hij zet alles op alles om deze kinderen terug te halen naar ons land. "Je hart huilt nog harder als je ziet wat deze kinderen hebben meegemaakt en toch nog zijn weggestuurd. Het is toch niet zo dat die kinderen die situatie wel aan kunnen?"

Procedure versnellen

De coalitiepartijen willen de procedure bij binnenkomst versnellen, zodat het niet mogelijk is om eindeloos te procederen. Het is volgens Scherder van belang dat er snel uitsluitsel komt voor kinderen om de psychische schade enigszins te kunnen beperken. "Na een jaar begint de hechting dusdanige vormen aan te nemen dat je je kunt vragen of het nog humaan is om iemand weg te sturen."

"De schade die wij in ons rapport hebben beschreven geldt ook voor de kinderen die zich hier straks melden." Scherder zegt zich samen met de andere wetenschappers in te blijven zetten om aan te tonen dat het niet humaan is om kinderen weg te sturen die zich hier al enige tijd hebben geworteld.