radio LIVE tv LIVE
meer NPO start
EenVandaag Opiniepanel

Helft werknemers ligt weleens wakker vanwege werk: 'Voelt als falen als je niet kan meekomen'

Helft werknemers ligt weleens wakker vanwege werk: 'Voelt als falen als je niet kan meekomen'
Bron: ANP

'Ja' zeggen op een verzoekje waar je eigenlijk geen tijd voor hebt, mails lezen op een vrije dag of 's nachts piekeren in bed: de helft van mensen in loondienst gaat gebukt onder werkstress.

Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder ruim 6.700 werknemers in loondienst uit het Opiniepanel. Werknemers vinden het belangrijk om goed hun grenzen te bewaken, maar in de praktijk blijkt dat vaak lastig. 6 op de 10 (59 procent) vinden van zichzelf dat ze te snel instemmen met verzoekjes van collega's of klanten. En ongeveer net zoveel werknemers (62 procent) lezen elke week wel eens een werkbericht in hun vrije tijd.

Hoe ervaren werknemers stress in hun baan?

Ten koste van privé

Daarnaast geeft een derde (33 procent) aan het belangrijk te vinden om op werkgebied te presteren, óók als dat ten koste gaat van de balans tussen werk en privé. Zij laten weten vanuit betrokkenheid vaak 'een stapje extra' te doen, terwijl het eigenlijk te veel energie kost.

"Goed zijn in je werk wordt als noodzakelijk gezien om te 'slagen' in het leven. Het voelt als falen als je niet kan meekomen", geeft een panellid aan.

Mate van werkstress in dagelijkse werkzaamheden

Weinig tijd en personeel

De helft (51 procent) van de werknemers heeft met redelijk wat tot veel stress te maken in de dagelijkse werkzaamheden. Ongeveer 1 op de 9 (11 procent) ervaart de gemiddelde werkstress als hoog.

Zaken als personeelstekort, een (te) hoge werkdruk en weinig tijd om taken goed uit te kunnen voeren dragen daar het vaakst aan bij. Maar ook een grote hoeveelheid werkmailtjes en overleggen spelen vaak mee.

Oorzaken van werkstress

Meeste werkstress onder millennials

De leeftijdsgroep die het vaakst met hoge werkstress te maken heeft, ligt tussen de 25 en 34 jaar (19 procent). Zij beginnen vaak net aan hun carrière, of combineren hun werkende leven met het opvoeden van jonge kinderen.

Voor deze groep geldt prestatiedruk (43 procent) als de belangrijkste oorzaak van werkstress. "Ik moet groeien en mezelf bewijzen om hogerop te kunnen komen, mijn contract loopt aan het eind van het jaar af", licht een jongere uit het panel toe.

Bekijk ook

Niet op tijd aan de bel trekken

Een groot deel van werknemers die hoge werkstress ervaart, is om die reden ook terughoudend om aan de bel te trekken wanneer zij tegen hun grenzen aan lopen. Bijna de helft (46 procent) van hen geeft dit (bijna) nooit aan bij hun werkgever of leidinggevende.

Ongeveer de helft van deze groep is bang dat hun werkgever daardoor zou gaan twijfelen over hun kwaliteiten (55 procent), of wil anderen niet tot last zijn (48 procent). Bijna een kwart (23 procent) vreest voor hun baanzekerheid als zij hun werkstress aankaarten.

Tv-presentatie over werkstress.

'Weinig concrete oplossingen'

Daarnaast voelt ook een meerderheid van werknemers met hoge werkstress (63 procent) weinig ruimte bij hun werkgever om stress aan te kaarten. Wanneer zij dat wel doen, ervaart 13 procent de reactie van hun werkgever als positief.

Voor een groter deel (28 procent) was die reactie voornamelijk negatief. Deze groep geeft bijvoorbeeld aan dat hun werkgever op het moment zelf wel 'begrip toont' of zegt dat zij 'het even rustig aan moeten doen', maar er 'weinig concreets' met de klachten gedaan wordt.

Bekijk ook

Doet werkgever genoeg?

Van de totale groep werknemers in het onderzoek, vindt een derde (36 procent) dat hun werkgever op dit moment voldoende doet om burn-outklachten te voorkomen. Als voorbeelden noemen zij bijvoorbeeld extra vakantie-uren, cursus- of coachingmogelijkheden en regelmatige voortgangsgesprekken.

Voor ruim 4 op de 10 zijn de inspanningen van hun werkgever onvoldoende. Zij zien vooral kortetermijnoplossingen. Terwijl volgens hen de oorzaken van de hoge werkdruk, zoals 'weinig personeel' en 'onrealistische verwachtingen', niet worden aangepakt.

'Hoort erbij'

Hoewel het velen van hen 's nachts wakker houdt, vinden veel werknemers (57 procent) stress ook bij hun werk horen. Ruim de helft (59 procent) geeft zelf aan een zekere mate van stress in het werk juist prettig te vinden.

"Ik vind mijn werk leuker als de druk hoog ligt, dan wanneer er weinig activiteit is. De uitdaging maakt het leuk. Maar continu stress is nooit goed", zegt iemand.

info

Over dit onderzoek

Het onderzoek is gehouden tussen 21 en 24 april 2024. In totaal deden 6.742 mensen mee, die werkzaam zijn in loondienst. Het onderzoek is na weging representatief voor zes variabelen, namelijk: leeftijd, geslacht, opleiding, burgerlijke staat, spreiding over het land en politieke voorkeur, gemeten naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2023.

'Communicatie is toverwoord'

Om niet in de gevarenzone te komen, doen werknemers van alles. Bijvoorbeeld door 'regelmatig te sporten', 'op tijd pauze te nemen', of 'buiten werktijd de telefoon weg te leggen'. Een groot deel (58 procent) stelt dan ook dat het voorkomen van burn-outklachten net zo goed de verantwoordelijkheid is van de werknemer als de werkgever.

Verder zien werknemers 'communicatie als het toverwoord'. Zij nemen zich voor vaker te praten met hun leidinggevende en collega's, en ook vaker 'nee te verkopen', ook als het misschien negatieve consequenties met zich meebrengt. "Beter dat dan een burn-out", aldus een panellid.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Door nieuwe regels Songfestival zijn Palestijnse én Pride-vlaggen straks verboden op podium: 'De EBU is bang'

Door nieuwe regels Songfestival zijn Palestijnse én Pride-vlaggen straks verboden op podium: 'De EBU is bang'
Songfestival-winnaar Nemo stond vorig jaar met de non-binaire vlag op het podium
Bron: Sarah Louise Bennett/EBU

De Palestijnse vlag of een regenboogvlag op het podium van het Eurovisie Songfestival? Dat is deze editie niet toegestaan: artiesten mogen alleen nog hun eigen vlag laten zien om 'politieke statements' te voorkomen. "De EBU is een bange organisatie."

De European Broadcasting Union (EBU) heeft het nieuwe vlaggenprotocol zelf niet bekendgemaakt, maar bevestigde wel berichten van de Deense omroep DR hierover. Hans Laroes, die jarenlang betrokken was bij de EBU als adviseur, vindt het een 'nogal onhandig' van de media-organisatie.

Vlag om identiteit te laten zien

De laatste jaren waren op het podium en in de green rooms - waar deelnemers wachten op de uitslag - nog verschillende vlaggen te zien, waaronder de Palestijnse vlag en de regenboogvlag. En op het podium nam zanger Nemo, die uiteindelijk won voor Zwitserland, vorig jaar de non-binaire vlag mee. Vlaggen zijn dan ook echt onderdeel van het Songfestival, zegt Laroes.

"Het hele Songfestival is erop gericht om mensen en landen en allerlei bevolkingsgroepen met elkaar te verbinden op een vrolijke manier. En dus ook mensen van allerlei identiteiten", legt hij uit. "En ik denk dat daarbij hoort dat die mensen ook hun identiteit laten zien. Dat kan via de vlag van je land, via de regenboogvlag en ook via een vlag waarin je Palestina steunt."

Bekijk ook

'Tegen geest van Songfestival'

Door het besluit van de EBU om alleen nationale vlaggen toe te staan op het podium kunnen deelnemende artiesten hun identiteit straks mogelijk niet volledig uiten. En dat vindt Laroes geen goede zaak: "Het is eigenlijk tegen de geest van het Songfestival in."

Hoe de organisator van het liedjesfestijn precies tot zo'n besluit komt, blijft volgens hem gissen. In principe wordt de uiteindelijke beslissing gemaakt door de producer van het Songfestival in overleg met het gastland, dit jaar dus Zwitserland. Maar de omroepen van andere deelnemende landen hebben volgens hem ook zeker invloed.

Onder hoge druk besloten?

Het zou dus zeker kunnen dat landen in dit geval invloed hebben uitgeoefend op de organisatie, zegt Laroes. "Er zijn ongetwijfeld een aantal omroepen die alvast bezwaar zijn gaan maken of bang zijn geworden." En dan gaan ze onder oplopende druk met elkaar appen, bellen en vergaderen, weet de voormalig EBU-adviseur.

"Het is op dit soort momenten een beetje een bange organisatie", gaat hij verder. "Dus omdat die verschillende standpunten van landen en omroepen eigenlijk boven die hele besluitvorming hangen, wordt er geprobeerd het allemaal zo rustig mogelijk te houden en ieder gedoe waar iemand boos van kan worden te vermijden. Dan ga je dus beslissen om geen vlaggen toe te laten."

'Niet nagedacht over regenboogvlag'

Het 'vlaggenverbod' is volgens Laroes vooral bedoeld om de Palestijnse vlag te weren van het podium. Dat daarmee bijvoorbeeld ook Pride-vlaggen in de ban worden gedaan, heeft de organisatie van tevoren misschien niet helemaal doorgehad, denkt hij.

"Ik denk dat ze vooral geen Palestijnse vlaggen willen laten zien en dat ze toen geaccepteerd hebben dat dan ook andere vlaggen als de regenboogvlag niet meer getoond worden", zegt hij. "Terwijl ik denk dat je daarmee juist een heleboel artiesten - en een heleboel mensen thuis - in hun hart raakt, en dat je daarmee dus ook je eigen Songfestival in het hart raakt."

Bekijk ook

Andere manieren zoeken

Overigens verwacht Laroes niet dat de deelnemende zangers zich ook helemaal aan de nieuwe regels gaan houden. "Ik denk dat redelijk wat artiesten op zoek gaan naar manieren om toch iets te laten zien." Als voorbeeld noemt hij Madonna, die in 2019 op het Songfestival in Israël een gastoptreden gaf en toen ook een statement maakte met de Palestijnse én Israëlische vlag.

Het zal hem niet verbazen als meer artiesten op zoek gaan naar manieren om standpunt over de situatie in Israël en de Palestijnse gebieden te laten blijken. "En eigenlijk wordt dat ook uitgelokt door de EBU. Het is dan ook een wedstrijdje van: wie is nu het slimst."

'Onverstandig en niet sympathiek'

In een poging om mogelijk gedoe rond de Palestijnse vlag te voorkomen, veroorzaakt de EBU met deze nieuwe regels juist méér gedoe, constateert Laroes. Het protocol rond de vlagen krijgt nu namelijk heel veel aandacht, ziet hij gebeuren.

En daar zit ook veel negatieve aandacht bij: zo noemde lbhti-belangenverenging COC Nederland het besluit van de EBU afgelopen weekend 'volstrekt belachelijk'. Laroes snapt de verontwaardiging over het vlaggenverbod. "Ik vind het echt een onverstandige en onaardige, niet sympathieke en niet empathische beslissing."

Bekijk ook

AVROTROS 'snapt besluit'

AVROTROS, die namens Nederland meedoet aan het Songfestival, liet eerder in een schriftelijke verklaring weten dat het de nieuwe regels rond vlaggen op het podium snapt. "Het Eurovisie Songfestival is een niet-politiek event en in dat kader begrijpen we deze beslissing."

"Het gaat enkel om de officiële momenten dat het duidelijk moet zijn om welk land het gaat", verduidelijkt de omroep over het doel van het protocol. "Op alle andere momenten staat het ons vrij om te communiceren wat we willen."

Claude zonder Congolese vlag

De omroep voegt daaraan toe dat het het jammer vindt 'dat ook symbolen die verbonden zijn aan inclusiviteit en vrijheid van expressie, zoals de regenboogvlag, nu onderdeel zijn geworden van deze maatregel'. AVROTROS erkent dat een regenboogvlag geen politiek statement is, 'maar het gaat er bij de EBU om dat er één lijn wordt getrokken'.

Zanger Claude doet over 3 weken namens Nederland mee aan het Songfestival. Hij komt uit de Democratische Republiek Congo, maar mag de vlag van zijn geboorteland straks dus ook niet laten zien op het podium en in de green room. Het publiek in de zaal mag wel met elk soort vlag zwaaien, zolang die volgens de Zwitserse wet toegestaan is.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Ook interessant