'Ja' zeggen op een verzoekje waar je eigenlijk geen tijd voor hebt, mails lezen op een vrije dag of 's nachts piekeren in bed: de helft van mensen in loondienst gaat gebukt onder werkstress.

Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder ruim 6.700 werknemers in loondienst uit het Opiniepanel. Werknemers vinden het belangrijk om goed hun grenzen te bewaken, maar in de praktijk blijkt dat vaak lastig. 6 op de 10 (59 procent) vinden van zichzelf dat ze te snel instemmen met verzoekjes van collega's of klanten. En ongeveer net zoveel werknemers (62 procent) lezen elke week wel eens een werkbericht in hun vrije tijd.

Ten koste van privé

Daarnaast geeft een derde (33 procent) aan het belangrijk te vinden om op werkgebied te presteren, óók als dat ten koste gaat van de balans tussen werk en privé. Zij laten weten vanuit betrokkenheid vaak 'een stapje extra' te doen, terwijl het eigenlijk te veel energie kost.

"Goed zijn in je werk wordt als noodzakelijk gezien om te 'slagen' in het leven. Het voelt als falen als je niet kan meekomen", geeft een panellid aan.

Weinig tijd en personeel

De helft (51 procent) van de werknemers heeft met redelijk wat tot veel stress te maken in de dagelijkse werkzaamheden. Ongeveer 1 op de 9 (11 procent) ervaart de gemiddelde werkstress als hoog.

Zaken als personeelstekort, een (te) hoge werkdruk en weinig tijd om taken goed uit te kunnen voeren dragen daar het vaakst aan bij. Maar ook een grote hoeveelheid werkmailtjes en overleggen spelen vaak mee.

Meeste werkstress onder millennials

De leeftijdsgroep die het vaakst met hoge werkstress te maken heeft, ligt tussen de 25 en 34 jaar (19 procent). Zij beginnen vaak net aan hun carrière, of combineren hun werkende leven met het opvoeden van jonge kinderen.

Voor deze groep geldt prestatiedruk (43 procent) als de belangrijkste oorzaak van werkstress. "Ik moet groeien en mezelf bewijzen om hogerop te kunnen komen, mijn contract loopt aan het eind van het jaar af", licht een jongere uit het panel toe.

Niet op tijd aan de bel trekken

Een groot deel van werknemers die hoge werkstress ervaart, is om die reden ook terughoudend om aan de bel te trekken wanneer zij tegen hun grenzen aan lopen. Bijna de helft (46 procent) van hen geeft dit (bijna) nooit aan bij hun werkgever of leidinggevende.

Ongeveer de helft van deze groep is bang dat hun werkgever daardoor zou gaan twijfelen over hun kwaliteiten (55 procent), of wil anderen niet tot last zijn (48 procent). Bijna een kwart (23 procent) vreest voor hun baanzekerheid als zij hun werkstress aankaarten.

'Weinig concrete oplossingen'

Daarnaast voelt ook een meerderheid van werknemers met hoge werkstress (63 procent) weinig ruimte bij hun werkgever om stress aan te kaarten. Wanneer zij dat wel doen, ervaart 13 procent de reactie van hun werkgever als positief.

Voor een groter deel (28 procent) was die reactie voornamelijk negatief. Deze groep geeft bijvoorbeeld aan dat hun werkgever op het moment zelf wel 'begrip toont' of zegt dat zij 'het even rustig aan moeten doen', maar er 'weinig concreets' met de klachten gedaan wordt.

Doet werkgever genoeg?

Van de totale groep werknemers in het onderzoek, vindt een derde (36 procent) dat hun werkgever op dit moment voldoende doet om burn-outklachten te voorkomen. Als voorbeelden noemen zij bijvoorbeeld extra vakantie-uren, cursus- of coachingmogelijkheden en regelmatige voortgangsgesprekken.

Voor ruim 4 op de 10 zijn de inspanningen van hun werkgever onvoldoende. Zij zien vooral kortetermijnoplossingen. Terwijl volgens hen de oorzaken van de hoge werkdruk, zoals 'weinig personeel' en 'onrealistische verwachtingen', niet worden aangepakt.

'Hoort erbij'

Hoewel het velen van hen 's nachts wakker houdt, vinden veel werknemers (57 procent) stress ook bij hun werk horen. Ruim de helft (59 procent) geeft zelf aan een zekere mate van stress in het werk juist prettig te vinden.

"Ik vind mijn werk leuker als de druk hoog ligt, dan wanneer er weinig activiteit is. De uitdaging maakt het leuk. Maar continu stress is nooit goed", zegt iemand.

'Communicatie is toverwoord'

Om niet in de gevarenzone te komen, doen werknemers van alles. Bijvoorbeeld door 'regelmatig te sporten', 'op tijd pauze te nemen', of 'buiten werktijd de telefoon weg te leggen'. Een groot deel (58 procent) stelt dan ook dat het voorkomen van burn-outklachten net zo goed de verantwoordelijkheid is van de werknemer als de werkgever.

Verder zien werknemers 'communicatie als het toverwoord'. Zij nemen zich voor vaker te praten met hun leidinggevende en collega's, en ook vaker 'nee te verkopen', ook als het misschien negatieve consequenties met zich meebrengt. "Beter dat dan een burn-out", aldus een panellid.

De instorting van de Wilhelminatoren in Valkenburg roept veel vragen op. Want hoewel de oorzaak nog onduidelijk is, wil de burgemeester van Valkenburg dat er nu al wordt gekeken naar hoe we in Nederland omgaan met rijksmonumenten.

"Wat hier gebeurt kan dus eigenlijk op elke plek en met elk rijksmonument in dit land gebeuren", zegt burgemeester Daan Prevoo, een dag nadat de Wilhelminatoren zondagochtend plotseling instortte.

Op alles voorbereid, behalve dit

Ook al had de burgemeester geen aanwijzing dat er iets mis was.

"Het was als donderslag bij heldere hemel. Als burgemeester word je op alles voorbereid. Van een grote brand in een bejaardentehuis tot overstromingen. Maar als iemand zou vertellen: 'we gaan nu oefenen met een toren die instort'. Dan zou ik zeggen: 'zijn er andere ideeën op?'"

Beter toezicht

Het had niet mogen gebeuren, gaat de burgemeester. "Ik weet dat toezicht op een rijksmonument niet hip en sexy is als bestuurder. Maar hebben hier wel een taak en zorgplicht."

Volgens de burgemeester is het dan ook de vraag of we momenteel voldoen aan dat toezicht? "Als wij iets over het hoofd hebben gezien of steken hebben laten vallen, dan zijn we daar ook transparant in. Want we moeten hier van leren", voegt Prevoo toe.

Niet meer stabiel of veilig

Ik weet niet precies of er achterstallig onderhoud was bij de Wilhelminatoren in Valkenburg", zegt Eefje van Duin van de Federatie Instandhouding Monumenten (FIM).

Maar er zijn inderdaad monumenten die er in het algemeen niet al te best bij staan, gaat ze verder. "Als je het onderhoud blijft uitstellen en wind en water binnen blijft komen, dan komt er een moment dat ze ook niet meer stabiel of veilig zijn."

Meer onderhoud nodig

Staat het er dan allemaal slecht bij? Dat valt volgens Van Duin dan wel weer mee.

"In de algemene zin staat een hele grote groep er goed bij, maar we moeten wel wat doen aan de monumenten die meer onderhoud nodig hebben." Zo noemt ze als voorbeeld de Westerkerk in Amsterdam die in 3 jaar tijd 14 centimeter is weggezakt. "In alle soorten monumenten kunnen deze problemen voorkomen."

Kostbaar

Dat de eigenaren compleet zelf opdraaien voor de kosten, is volgens Van Duin niet mogelijk want veel van hen hebben geen inkomsten. "Zo heb je ook kerken die nauwelijks inkomsten hebben. Zeker met het teruglopende aantal kerkgangers." Het is dan lastig om de financiering voor het opknappen rond te krijgen.

En er zijn volgens haar ook hele unieke en grote gebouwen met veel details en hoge daken die kostbaar zijn om te onderhouden. "Op het moment dat jij een museum bent of een dierentuin, die inkomsten staan niet in verhouding tot de grote van de restauratieopgave. Een groot deel van het percentage moeten ze dan zelf ophoesten."

Nederlands erfgoed

En zo zijn er nog meerdere voorbeelden waar de kosten van onderhoud niet opwegen tegen de inkomsten.

"Bijvoorbeeld een voormalige watertoren, die wij nog steeds heel belangrijk vinden voor het aangezicht van het dorp, voor het verhaal van Nederland. Maar dan zullen we ook met elkaar moeten vinden dat er financiering moet komen om dat in stand te houden", legt Van Duin uit.

Slopen of nieuwbouw?

Minder monumenten of slopen en nieuwbouw, is dat dan geen optie? "Wij vinden met elkaar dat monumenten belangrijk zijn. Monumenten hechten ons aan het gebied."

"De overheid moet daarvoor zijn verantwoordelijkheid nemen en ervoor zorgen dat er voldoende middelen zijn om het monument in stand te houden."

'Monumenten zijn ervoor altijd'

Van Duin gaat verder: "Als wij naar de Waddeneilanden gaan en in zo'n leuk authentiek dorpje komen. Dan zeggen we: 'goh, wat is dat mooi'. Nog los van het feit dat iets slopen en vervolgens iets bouwen ook geld kost, kan je niet zomaar je verleden, je geschiedenis, je verhalen uitvegen die tastbaar zijn in de gebouwen in onze omgeving. Dat kan natuurlijk niet."

"Monumenteneigenaren komen en gaan, maar de monumenten zouden er in principe voor altijd moeten zijn", sluit Van Duin af.

Vanaf morgen zijn koning Willem-Alexander en koningin Máxima voor een driedaags staatsbezoek in Kenia. Maar door grootschalige protesten en de inzet van politiegeweld tegen demonstranten, komt het bezoek nu op een gevoelig moment.

De onrust in het land begon afgelopen zomer. Toen kwamen jongeren massaal in opstand tegen een nieuwe belastingwet. Uiteindelijk greep de politie in en werden de protesten hard neergeslagen. Het leidde tot honderden gewonden en er vielen ook doden. De woede onder de jonge demonstranten richt zich vooral tot de president van Kenia: William Ruto.

Corruptie en machtsmisbruik

De huidige president is dan ook zeker niet onomstreden. Zo is hij al eerder aangeklaagd door het Internationaal Strafhof in Den Haag (ICC). Volgens de aanklager maakte Ruto zich schuldig aan het gebruik van excessief geweld rond de verkiezingen in 2007 en 2008.

Daarnaast zou hij zich ook schuldig maken aan het in stand houden van corruptie en machtsmisbruik in het land. Volgens mensenrechtenorganisaties zijn enkele tientallen demonstranten gedood en worden er sindsdien ook tientallen mensen vermist die zouden zijn ontvoerd.

Geen handig moment

Afrika-correspondent Joost Bastmeijer vertelt dat er in Kenia met gemengde gevoelens wordt gekeken naar de komst van het koninklijk paar morgen. Dat heeft volgens hem alles te maken met de onrust en kosten.

"Veel mensen zitten niet echt te wachten op een koningspaar dat langskomt. Dat kost alleen maar belastinggeld, dat ook naar andere zaken kan gaan", vertelt Bastmeijer. "Zo'n staatsbezoek is ongelofelijk duur. En die mensenrechtenschendingen gebeuren nog steeds, er worden ook nog steeds mensen ontvoerd die kritisch zijn op de overheid." In Kenia vragen de inwoners zich volgens de correspondent af of in het huidige politieke klimaat verstandig is dat het koningspaar langskomt.

Vooral jongeren zijn kritisch

Volgens Bastmeijer is de kritiek er vooral onder de jongeren. "Zij zeggen van: 'ja, maar wacht even, we hebben een corrupte regering, onze mensenrechten worden geschonden. En als nu een koninklijk paar deze kant opkomt, dan legitimeer je eigenlijk wat de regering met ons doet en hoe zij ons land leiden'."

Het geluid onder jongeren is dat het überhaupt niet verstandig is om naar Kenia af te reizen, gaat de correspondent verder. Volgens hen steun je daarmee indirect de regering onder het bewind van Ruto.

Hoge belastingen en geen banen

Maar waar komt die boosheid onder Keniaanse jongeren dan vandaan? Bastmeijer ziet dat er in het land veel jongeren zijn die goed geschoold zijn en vervolgens op zoek zijn naar een baan. "Maar vervolgens komen ze erachter dat er geen banen zijn. Dus dat is een groot probleem. Daardoor hebben ze het gevoel dat de overheid er niet genoeg voor hen is", schetst hij.

Dat in combinatie met een corrupte overheid, stoot volgens hem tegen het zere been van deze generatie. "Ze zien dat de president zichzelf verrijkt en uitgaven doet aan dingen die helemaal niet nodig zijn. Tegelijkertijd zien ze dat de president de belastingen omhoog wil gooien om de staatsschuld af te lossen", legt de correspondent uit. "Deze jongeren zijn heel erg boos over het feit dat hun land slecht bestuurd wordt en dat er zo weinig kansen voor hen zijn."

Koning in gesprek met jongeren

Wordt er dan helemaal niets gedaan met de kritiek van deze jongeren tijdens het staatsbezoek? "Jawel", antwoordt Bastmeijer. In het eerste programma-onderdeel voor het staatsbezoek is namelijk opgenomen dat Willem-Alexander in gesprek gaat met die jongeren.

"Daarmee laat hij dus wel zien dat hij dat belangrijk vindt", zegt de correspondent. "De jongeren zijn geselecteerd door de Nederlandse ambassade hier in Nairobi. En daar zullen ze het dan wel gaan hebben over mensenrechtenschendingen en over hoe de jongeren aankijken tegen hoe ze worden behandeld door de president en zijn regering."

Wel of niet demonstreren?

Of er nog gedemonstreerd gaat worden als het koninklijk paar op bezoek komt, is nog even onduidelijk, gaat Bastmeijer verder. "Ik verwacht de komende dagen dat er heel veel politie op de been zal zijn. En dat als er een protest komt, dat we daar eigenlijk helemaal niet zoveel van gaan merken."

"Maar", voegt de correspondent er gelijk aan toe. "Ik denk dat er ook een hele hoop jongeren zijn die wel zoiets hebben van: 'ja, er zitten hier nu allemaal Nederlandse journalisten bij elkaar. De hele wereld weet dat de Nederlandse koning hier is. Dus als we ons willen laten horen is dit een heel goed moment om te demonstreren.' Dus wie weet dat er wat gaat gebeuren."