1 op de 3 mensen die online kleding kopen, zou een stuk minder bestellen als hij of zij zelf zou moeten betalen voor het retourneren van artikelen. Vooral jongeren (42 procent) geven aan daar gevoelig voor te zijn.

Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder ruim 16.000 leden van het Opiniepanel, die aangeven weleens online kleding te kopen. Nederland is het land met het een-na-hoogste aantal kledingretours in Europa. De meeste webwinkels rekenen op dit moment (nog) geen kosten aan de klant om kleding te retourneren.

Bijna altijd iets terugsturen

Een derde (32 procent) van de online shoppers geeft aan bij bijna elke bestelling minstens één artikel retour te sturen. Onder jongeren tussen de 18 en 35 jaar (42 procent) en vrouwen (42 procent) is het deel dat meestal iets terugstuurt nog groter.

Dat terugsturen valt deels te verklaren doordat shoppers de maten soms lastig in kunnen schatten. 1 op de 5 (22 procent) bestelt daarom meestal meerdere maten tegelijk. "De maattabellen kloppen niet altijd en ik wil niet dubbel bestellen", zegt een panellid.

Minder bestellen door retourkosten

Het bestellen en retourneren van extra kledingstukken is aantrekkelijk voor online shoppers, omdat het de klant meestal geen extra kosten oplevert. 4 op de 10 (40 procent) geven aan dit altijd te checken voor het bestellen. Van de panelleden die recent een artikel retourneerden, geven 7 op de 10 (70 procent) aan dat dat gratis was.

Als klanten wél moeten betalen om artikelen te retourneren, verwacht een derde (32 procent) van de online shoppers een stuk minder online kleding te gaan bestellen. Vooral jongeren zijn daar gevoelig voor: van hen geeft 42 procent aan hun online koopgedrag dan terug te schroeven. "Als ik niet zeker weet of iets gaat passen en er zijn retourkosten, ga ik liever naar een fysieke winkel", laat een jongere uit het panel weten.

Verplicht betalen

Volgens sommigen zouden verplichte kosten een goede reden zijn om webshops wettelijk te verplichten retourkosten neer te leggen bij de consument. 4 op de 10 (38 procent) online shoppers zijn voor dat idee, om consumenten zo 'bewuster te laten bestellen'. "Al dat heen en weer sturen is een grote belasting voor het milieu, en vaak wordt het daarna vernietigd", zegt een panellid.

Een groter deel (49 procent) zou dat plan niet zien zitten. Zij laten die afweging liever bij de webshops of zien een gratis retouroptie als 'onderdeel van de service'. Ook is de gratis retouroptie voor hen een vorm van consumentenbescherming: "Als een product niet voldoet aan de eisen, moet je het kosteloos kunnen retourneren."

Meer betaalde retourzendingen

Hoewel de meeste webshops (nog) geen retourkosten rekenen, neemt het aantal winkels dat dat doet wel toe. Bij 2 op de 5 Europese retourzendingen draait de klant in ieder geval voor een deel van de retourkosten op. Dat percentage is gestegen.

In het begin van dit jaar rekende 31 procent van de Europese webwinkels kosten. Nu laat 41 procent de klant betalen om een product terug te sturen. Dat blijkt uit cijfers van verzendplatform Sendcloud, op basis van 25.000 webwinkels in Europa.

Ook grote spelers rekenen kosten

"In het begin moesten vooral kleine webwinkels wel een gratis retourmogelijkheid aanbieden, anders kon je niet concurreren met de grotere", zegt Bas Smulders van Sendcloud.

"Maar nu zie je dat verschillende grote spelers kosten in rekening brengen bij de klant voor het retour sturen van een pakket. Dit omdat het toch wel erg duur is. Nu kunnen kleine webwinkels dus volgen, en dat zie je."

'Denk na voordat je iets bestelt'

Ook Danae Cosijn, die een webshop voor tutu's runt, rekent retourkosten. "Dat is een bewuste keuze. Ik vind dat mensen moeten nadenken voordat ze iets bestellen", zegt ze.

Daarnaast spelen de kosten mee. "Ik probeer de kleding zo goedkoop mogelijk aan te bieden. Het is voor mij als kleine webshop heel duur om een product retour te ontvangen. Ik betaal een deel van de retourkosten, de controle en de verwerking."

Minder pakketjes retour

Cosijns beleid werpt z'n vruchten af. Als mensen een product van haar kopen via haar eigen webshop, krijgt ze slechts een op de twintig pakketjes retour. "Dat is vaak omdat de kleur dan net niet goed is overgekomen op de foto", vertelt de webwinkeleigenaar.

Dat is anders als ze haar producten aanbiedt via grote verkoopplatforms zoals Bol.com, waarbij het retour sturen gratis moet zijn. "Dan zie je al snel dat je zeven of acht van de tien rokjes terugkrijgt en vaak zonder reden."

De dupe van grote platforms

Cosijn merkt dat mensen meer producten bestellen als retour zenden ze niks kost. "Dan houden ze er eentje en komt de rest terug." Dat vindt ze frusterend. "Als kleine webwinkel ben je eigenlijk de dupe van het gunstige retourbeleid van grote verkoopplatforms."

Ze baalt dat ze niet zelf kan bepalen of ze kosten in rekening brengt voor retourzendingen via de grote verkoopplatforms zoals Bol.com, toch is ze er wel van afhankelijk. "Je moet wel, als je je product aan de man wil brengen."

Uit een inventarisatie van EenVandaag blijkt dat aanhoudende protesten er vaak toe leiden dat de geplande opvangplekken voor asielzoekers tijdelijk of definitief worden geschrapt.

Door deze aanhoudende en succesvolle protesten raakt het Centraal Opvang Asielzoekers (COA) steeds verder af van het doel van 101.000 opvangplekken. Dit zijn het aantal plekken dat de spreidingswet voorschrijft en moet voor 1 juli worden behaald.

Ophef om azc

In zeker veertien gemeenten, die samen goed zijn voor de opvang van bijna 3.000 vluchtelingen, is de afgelopen maanden een tijdelijke of definitieve streep gezet door de plannen voor een asielzoekerscentrum.

Deze inventarisatie is gedaan op basis van berichtgeving van de afgelopen maanden over opvang die geannuleerd is. Er is gekeken naar de protesten en de daaropvolgende reactie vanuit het gemeentebestuur.

Zoeken naar nieuwe opvanglocaties

Het werkelijke aantal kan nog hoger liggen, omdat ook veel gemeenten waar protest is geweest nog geen besluit hebben genomen. Zoals bijvoorbeeld in de gemeente Maashorst, waar een informatieavond over drie mogelijke opvanglocaties uit de hand liep. De avond werd beëindigd met charges van de mobiele eenheid.

De locatie in Maashorst moest in totaal 750 asielzoekers opvangen. Of dit plan kan worden doorgezet is nu nog maar de vraag. Uit de inventarisatie van EenVandaag blijkt dat er de komende weken op nog meer plekken wordt gesproken over nieuwe opvanglocaties.

Geen azc na protesten

In sommige gevallen zegt de gemeente zelf dat ze de beoogde locatie voor een azc annuleren vanwege de protesten. Dit was bijvoorbeeld het geval in de gemeente Sint Michelsgestel.

"Na de maatschappelijke en politieke onrust die is ontstaan in de gemeente, is de primaire inzet van het college gericht op nazorg en depolarisering", schrijft de gemeente op hun website.

'We zijn niet gezwicht'

In andere gevallen zijn er wel protesten geweest, maar ontkennen raadsleden daar aan toe te hebben gegeven. Zo kondigde de gemeente Hardenberg in maart aan te kijken naar zeven potentiële locaties voor een nieuwe opvang. Na dit bericht volgde er twee informatieavonden en protest.

Daarna maakte de coalitie bekend de zoektocht naar een locatie te staken. Raadslid Simone Hof (Christenunie) zei toen tegenover RTV Oost: "We zijn niet gezwicht voor de druk van een luidruchtige groep tegenstanders." Zij wijst juist naar het wankelende beleid van asielminister Marjolein Faber. Ook blijkt dat stikstof besluitvorming in de weg zit, of als argument wordt gebruikt om een azc niet te gaan bouwen.

Weinig draagvlak

Verschillende gemeenten geven na het schrappen van een locatie wel aan verder te zoeken naar een andere locatie. Dat moet ook volgens de spreidingswet. Toch hebben ze nog weinig tijd om dit voor 1 juli te regelen, omdat ze vaak al veel locaties in beeld hebben gehad.

In de gemeente Dinkelland is de beoogde locatie van de baan, maar zegt de gemeente wel verder te zoeken naar een andere locatie. CDA-raadslid Marc Smelink hoopt dat dat voor 1 juli nog lukt, maar merkt ook weinig draagvlak. Het helpt volgens hem niet mee dat Faber geen regie pakt op de spreidingswet.

Asielminister Faber moet regie pakken

Op vragen - die EenVandaag eerder aan de asielminister stelde - over de consequenties die het heeft als gemeenten geen opvang regelen, zegt Faber dat op 1 juli opnieuw te bekijken.

"Maar als de landelijke overheid geen regie pakt dan staan we als gemeente tegenover de inwoner, terwijl we daar juist naast willen staan", reageerde Smelink toen.

Een derde van 55-plussers vindt hun woning te groot voor wat ze nodig hebben. Veel van hen willen wel ruimte maken voor jonge huizenzoekers, maar doorstromen blijkt lastig: 30 procent zoekt al ruim 2 jaar naar een geschikte woning.

Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder bijna 30.000 leden van het Opiniepanel. Onder alle ondervraagde 55-plussers zoekt 15 procent op dit moment naar een toekomstbestendige woning, en wil nog eens 27 procent dat op termijn gaan doen. Onder de 55-plussers die op dit moment te groot wonen, is dat aandeel nog groter.

'Gezinnen kunnen ruimte beter gebruiken'

Een derde (33 procent) van alle 55-plussers in het onderzoek laat weten op dit moment meer woonruimte in gebruik te hebben dan nodig. Voor de meesten van hen gaat dat om een woning van 100 vierkante meter of groter. Sommigen willen graag naar een woning met minder trappen, minder tijd kwijt zijn aan de schoonmaak, of ruimte bieden aan jonge huizenzoekers.

"Ik ben alleenstaand in een eengezinswoning, het onderhoud wordt me een beetje te veel", vertelt een gepensioneerde deelnemer. "Er zijn gezinnen die de ruimte veel beter kunnen gebruiken."

Jongeren komen ruimte tekort

Die opvatting kunnen veel jongeren beamen. Waar 55-plussers vaker woonoppervlakte over hebben, moet een vijfde (21 procent) van 18- tot en met 34-jarigen het doen met een woning die te klein is voor hun situatie. Van hen woont 40 procent momenteel in een woning van minder dan 50 vierkante meter.

"We willen eigenlijk kinderen, maar stellen dat al jaren uit omdat we geen geschikte woning kunnen vinden", laat een jongere in zo'n woning weten. "Ik ben bang dat het voor ons al te laat is tegen de tijd dat de woningmarkt weer hersteld is."

Zoektocht naar woning

Een flinke groep van 55-plussers met een te grote woning is best bereid om plaats te maken voor woningzoekende jongeren en daarbij ruimte in te leveren.

Een derde van hen (34 procent) is op dit moment al op zoek naar een woning die beter geschikt is om op latere leeftijd in te wonen. Nog eens 40 procent zou dat op termijn willen.

Minder woning, hogere huur

Toch is het voor een ruime meerderheid (85 procent) van de 55-plussers die nu op zoek zijn, lastig om iets te vinden. 30 procent geeft aan al minstens 2 jaar bezig te zijn met het vinden van de juiste woning. Zij zien weinig geschikte opties en lange wachttijden in de sociale huur, maar zouden er vaak ook financieel flink op achteruit gaan.

"Ik wil graag kleiner wonen, maar kan alleen een appartement krijgen van 1.500 euro", laat iemand weten. "Dan zou ik een tuin én ruimte inleveren voor ruim 500 euro per maand meer."

Niet iedereen wil verhuizen

Bovendien zou ongeveer een vijfde (21 procent) van 55-plussers ondanks een te grote woning helemaal niet willen verhuizen. Voor sommigen is hun woning al voldoende geschikt om ook later nog te kunnen wonen.

Anderen hebben daarvoor aanpassingen laten doen, zoals het plaatsen van een traplift of het bouwen van een badkamer op de begane verdieping om langer in hun huis te kunnen blijven.

Gehecht aan woning

Daarnaast spelen er, ook onder ouderen die hun huidige woning eigenlijk te groot vinden, sentimentele redenen mee om niet weg te willen.

Bijvoorbeeld omdat ze gehecht zijn aan hun huis of niet weg willen uit hun sociale omgeving. "Een fijne buurt en een riant huis, daar kan geen appartement tegenop", besluit een deelnemer.