September 2009 doe ik een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur omdat ik van de Inspectie voor de Gezondheidszorg wil weten hoeveel klachten er bij hen zijn binnengekomen over baby- en moedersterfte. 

Ik heb voor EenVandaag een aantal reportages gemaakt waaruit blijkt dat er in ons land meer baby’s overlijden tijdens en vlak na de geboorte dan in ieder ander land in Europa. Vooral kinderen die geboren worden in een achterstandswijk lopen meer risico. Ik wil uitzoeken waarom dit sterftecijfer zo hoog is? Ligt het aan de thuisbevalling? Gaat er iets mis in de ziekenhuizen, bijvoorbeeld omdat er niet 24 uur per dag een team specialisten klaar staat voor bevallende moeders? 

Of maken verloskundigen en specialisten teveel ruzie met elkaar om professioneel te kunnen overdragen?  

Het is het niet mijn bedoeling om exacte namen van patiënten of artsen te achterhalen, ik wil kijken of ik een patroon kan ontdekken als je alle inspectierapporten naast elkaar legt. 

Na wat heen en weer geschrijf meldt de inspectie mij dat ze de gevraagde documenten gaan leveren, geanonimiseerd maar toch.  Vol verwachting wacht ik op mijn informatie...

Helaas gaat het anders; vier ziekenhuizen, de Vereniging voor Gynaecologie, de Vereniging van Ziekenhuizen en de Organisatie van Verloskundigen maken bezwaar tegen het openbaar maken van de documenten.

Ik raak verstrikt in een web van juridische correspondentie en rechtszaken waar ik me moet verantwoorden omdat:  ‘EenVandaag op ‘slinkse’ wijze persoonsgegevens van rouwende ouders zou proberen te achterhalen’ Ik leg de rechter uit dat dit NOOIT onze bedoeling is geweest en dat we gewoon ons werk doen, door uit te zoeken wat er aan de hand is met de babysterfte in ons land. 

De ziekenhuizen huren een hotshot advocaat in die alles doet om het proces zoveel mogelijk te frustreren en vertragen. Het wordt 2011, 2012 en dan opeens is er begin dit jaar post. Een week nadat bekend is geworden dat de babysterfte in ziekenhuizen is gedaald laat de advocaat weten dat ze geen bezwaar meer maken tegen het openbaar maken van de documenten. 

 Een paar dagen later ontvang ik een dikke envelop, met daarin een stapel totaal onleesbare A4-tjes:

September 2009 doe ik een beroep op de Wet Openbaarheid Bestuur omdat ik van de Inspectie voor de Gezondheidszorg wil weten hoeveel klachten er bij hen zijn binnengekomen over baby- en moedersterfte. 

Zoals aangekondigd zijn alle namen weggelakt maar ook alle andere informatie over wat er is gebeurd is verdwenen.  

Ik voel me gefrustreerd: drie-en-een-half jaar later ben ik de trotse bezitter van een waardeloze stapel papier, hebben alle advocaten, juridisch medewerkers en het personeel van de rechtbank duizenden euro’s gekost en weet ik nog steeds niet welke klachten rond babysterfte er binnen zijn gekomen bij de inspectie. 

Een pleister op de wonde is dat inmiddels de babysterfte in ons land gedaald is, hoewel eigenlijk niet helemaal duidelijk is waarom. 

Download

Download

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.