Wie denkt Hagoort wel niet dat hij is?

Onze eigen –hoogste- baas is als een bakker die een groot bord voor de deur heeft staan met de mededeling dat zijn brood oud en beschimmeld smaakt. ‘Nouja, voor veel mensen dan’, wil hij wel toelichten als je binnen stapt. Hij kijkt met een schuin oog naar zijn vrouw, die het échte werk doet en met liefde de broodjes dagelijks bakt. Ze staat er verloren bij. ‘Maar ik ga nu mijn best doen om ook diegenen die liever niet naar een bakker gaan, bij mij binnen te lokken’, aldus de bakker met een grote glimlach.

Echt een geslaagde PR-campagne, denk je hoofdschuddend als je de winkel uitloopt. Mensen weer je winkel in lokken door publiekelijk te verkondigen dat je onder de maat presteert. Fijn huwelijk ook, waar de een over de straat roept dat de broodjes die de ander bakt beschimmeld zijn. Waarom niet eerst eens even samen bedenken hoe het beter zou kunnen, als je écht denkt dat het zo slecht gaat...?

Ik heb het over Henk Hagoort, de nieuwe baas van de Nederlandse Publieke Omroep. Hij laat geen gelegenheid voorbij gaan om zijn eigen programma’s en het liefst de drie actualiteitenrubrieken EénVandaag, NOVA en Netwerk in de beklaagdenbank te zetten. ‘Als kijkers voortdurend het gevoel hebben dat ze zich moeten schamen voor wat ze denken, doen we journalistiek iets niet goed’, aldus Hagoort . Hij constateert dat bijna 30 procent ‘ buitenstaanders’ kijken naar programma’s als ‘Hart van Nederland’ (SBS6) en ‘De Wereld draait Door’ (een publiek programma...!), maar niet naar actualiteitenprogramma’s op Nederland 1, 2 en 3. Op de redacties werken volgens Hagoort weinig mensen uit die groep en 'De Telegraaf is er niet de meest gelezen krant'. Het gaat Hagoort vooral om de toon. ‘De ondertoon in de actualiteitenrubrieken is te vaak ‘Wilders en Verdonk-stemmers zijn fout.’

Het is niet de eerste keer dat Hagoort zo uithaalt naar zijn eigen mensen. Bij voorgaande keren heb ik me afzijdig gehouden in de discussie omdat ik het niet chiq vind je eigen baas af te vallen. Dit soort discussies ga je onderling aan, met elkaar. Je treedt vervolgens als één man naar buiten. Dan vind ik nog steeds. Maar als je eigen baas consequent de pers opzoekt om vervolgens over onze hoofden heen de discussie aan te gaan, dan is er iets mis. Tenslotte worden wij, als programmamakers, erop aangesproken. Dan mag je ook je eigen verhaal houden.

Hagoort hanteert het principe dat je de waarheid gerust aan de kant mag schuiven als je een goed verhaal wil vertellen –een verhaal dat ik onder de noemer 'borrelpraat' wil scharen. De mooie vertelling bij de openhaard van de heer Hagoort wordt hinderlijk onderbroken als ik de kijkcijfers even aanhaal: zo is Nederland 1, als we naar de afgelopen twee jaar kijken, van alle netten marktleider. In september scoorde Nederland 1 een marktaandeel van 18,5 procent, gevolgd door RTL 4 (13 procent) en SBS6 (11 procent). We laten de commerciële omroepen ver achter ons. Dan doe je toch iets goed als Publieke Omroep, ook bij de onderbuiken.

Dan de actualiteitenrubrieken. EénVandaag is de best bekeken actualiteitenrubriek van de publieke omroep, met een gemiddeld marktaandeel over de afgelopen maanden van 25 procent. Hart van Nederland scoort ook, met een marktaandeel van 27 procent over de maand september. Netwerk en NOVA zitten op 12 en 17 procent marktaandeel in september. Deze programma’s trekken verschillende types kijkers, waarbij de ene zich meer tot Hart van Nederland voelt aangetrokken en de ander liever NOVA aanzet. Prima. We gaan ook niet allemaal naar dezelfde bakker of dezelfde kapper. Dat betekent ook dat Hart van Nederland niet ineens op NOVA hoeft te lijken of NOVA ineens een soort Hart van Nederland moet gaan worden. Waarom?

Geregeld hebben wij hier bij EénVandaag kijkcijfergoeroe René van Dammen over de vloer. Om te kijken hoe we het doen en wat we het béter kunnen doen. Nu is het opvallend dat juist EénVandaag de meest diverse kijkersgroepen bedient, OOK de Wilders- en Verdonkstemmers, OOK de GroenLinks-stemmers, OOK de VVD-stemmers, OOK de CDA-stemmers en ga zo maar door. EénVandaag bedient al met al een veel bredere groep in de samenleving dan bijvoorbeeld Hart van Nederland. Wij vervullen onze publieke taak naar behoren. Die 30 procent ‘buitenstaanders’...die kijken ook naar ons. We zijn het voorbeeld waar Henk Hagoort naar toe wil. Het bizarre is dat de heer Hagoort ons en onze collega-rubrieken desondanks publiekelijk neerzet als een soort wereldvreemde figuren, die als in de nieuwslezer in de film ‘Goodbye Lenin’ ongeacht alle veranderingen om hem heen (om te beginnen: de muur die is gevallen) de multiculturele heilstaat predikt.

Wat betreft de toonzetting in onze rubriek, die anti-Wilders zou zijn, het volgende:

•EénVandaag heeft Verdonk uitgeroepen tot politicus van het jaar na een peiling onder het EenVandaag Opiniepanel.

•We lieten drie (welbespraakte) Wilders-stemmers succesvol in debat gaan met Doekle Terpstra, vertolker van de multiculti-beweging die op wil staan tegen de ‘verWildering van de samenleving’

•We maakten een portret van Wilders, hij was onze keukentafelgast, we interviewden hem meerdere malen en ga zo maar door. Er is een overvloed aan verhalen over en bijna zelfs door Wilders (als stagair-verslaggever), maar dat werd helaas afgeblazen omdat een van de geïnterviewde partijen –uitgezocht door Wilders zelf- niet wilde meewerken.

Verdonk- en Wildersaanhanger komen ruimschoots aan hun trekken bij EénVandaag. En: De Telegraaf is bij ons op de redactie de krant die altijd als eerste ‘gekaapt’ wordt. Je moet er altijd snel bij zijn anders is een collega je voor. En hoezo werken hier alleen maar journalisten die ‘niet uit de groep buitenstaanders’ komen? Hoe komt de heer Hagoort aan al die kennis? Waarom komt u gewoon niet een keer met ons praten?

Onze site (pageviews: 2 miljoen per maand) is wat mij betreft een schoolvoorbeeld van een aantrekkelijke nieuwssite, met participerende journalistiek hoog in het vaandel. We nodigen mensen uit mee te discussiëren over onderwerpen op ons (goedlopende) forum. We vragen mensen met nieuwstips te komen. We schrijven als journalisten, zoals ondergetekende, weblogs om een inkijk te geven achter de schermen. Daarmee stellen we onszelf ook kwetsbaar op. Want natuurlijk kan het altijd beter. En de kijker is degene die daar een grote invloed op heeft en ook moet hebben. Dat wil niet zeggen dat wij niet onze eigen kwaliteitsstandaard mogen hebben van waar een goede actualiteitenrubriek volgens ons aan moet voldoen. We volgen niet blind elk onderbuikgevoel, zoals Hagoort graag zou willen.

Met zijn aanhoudende campagne tegen zijn eigen programma’s wil de heer Hagoort klaarblijkelijk alleen zijn eigen vooroordeel en dat van een deel van het publiek (helaas) bevestigd zien. De journalistiek schiet er niets mee op. GeenStijl, eat you heart out.