Werkstraf in naam van de Heer

Het begon allemaal met een DVD die op een goede ochtend bij ons op de redactie lag. Op het bureau van de hoofdredacteur. Met een begeleidend briefje -anoniem natuurlijk. Of we maar eens goed naar de beelden wilden kijken. Het zou zeker interessant zijn. Zelfs namen en telefoonnummer werden genoemd.

Interessant was het zeker, hoewel de twee uur aan opnames pas echt belangwekkend werden toen bleek dat we hier te maken hadden met een

evangelische voorganger, vader en zoon Allart. Of moet ik zeggen: pastor Allart, voor zijn goedgelovige kerkgangers die in hem de ‘gekozene’ en ‘gezalfde des Heren’ zagen.

‘Heilig! Heilig! Heilig is de Heer! riep Allart uit tijdens kerkdiensten, gedreven door zo’n extatisch geluksgevoel dat je wel meer bij bepaalde gedreven gelovigen ziet. Zijn reputatie steeg tot zulke hoogtes dat zelfs Hennie Huisman voor zijn EO-programma 'Henny zoekt God' met hem ging bidden (zie foto).

Vijf jaar geleden maakten collega Mark Belinfante en ik naar aanleiding van de DVD een verhaal over deze Amsterdamse Berea-kerk, waar geestelijk leider Allart en zoon Robert-Jan hun heilzame, als ik mag toevoegen: materiële, licht lieten schijnen.

Ze bleken al een tijd bezig om rijke leden van de kerkgemeenschap over te halen te investeren in een risicovol beleggingsproject. Nogal ongewoon voor een evangelische voorganger, zou je zeggen. Hoewel het allemaal voor de goede zaak was natuurlijk. Arme Afrikanen konden zo huizen bouwen en overbruggingskredieten aanvragen. Dat ik het nogal ingewikkelde relaas over dit project evenmin kon volgen als de rijke

Berea-leden bleek duidelijk uit de DVD.

Website over beleggingsproject vader en zoon Allart, destijds (inmiddels verwijderd)

Vader en zoon Allart moeten continu vragen beantwoorden over de uitwerking van het project, dat volgens kenners 'amateuristisch' van opzet is. Ze halen er zelfs een

Afrikaanse ex-bankier voor naar Nederland, Chris Naidoo, die samen met

vader en zoon komt uitleggen voor welke goede zaak dit geld eigenlijk

bedoeld is. Het zou gaan naar de 'Hope of Afrika Foundation'. Vader en zoon sluisden dit geld door naar Afrika via hun eigen stichting, Kingdom Financial Services.

Beleggers worden torenhoge rentes in het vooruitzicht gesteld, oplopend

tot 24 procent per jaar. De beelden op de DVD blijken afkomstig van het

videoteam van Berea, dat vaak opnames maakte van kerkdiensten, maar ook

van dit soort inspirerende bijeenkomsten.

Vader Rob Allart raakt bij een grote groep kerkleden zo langzamerhand in diskrediet. Een van hen vindt het duidelijk tijd dat de pers zich met de zaak moet gaan bemoeien en brengt wat DVD's rond in Hilversum. In onze uitzending eind 2005 laten we de beelden van de DVD zien. Twee voormalig Berea-leden vertellen over hun ervaringen met de voorganger, zijn voorliefde voor het grote geld en andere gedragingen die niet stroken met de Tien Geboden. Allart zelf krijgen we niet te spreken, maar de zoektocht naar hem levert spraakmakende televisie op.

Dat het niet om kinderachtige bedragen ging, werd al snel duidelijk. Maar liefst 5,2 miljoen euro was afgetroggeld van kerkgangers. Een aantal beleggers kreeg wel zijn geld terug, maar 23 beleggers hadden nog zo'n negen ton tegoed. De FIOD

had er ook een hele kluif aan de zaak rond te krijgen.

De grote vraag bleef: waar zijn al die tonnen gebleven? Tijdens de inhoudelijke behandeling van de rechtszaak bleek al dat zoon Robert-Jan als 27-jarige bijzondere uitgaven had gedaan, zoals de aanschaf van een huis van 7 ton en dure juwelen.

De Hope of Afrika Foundation bestaat nog steeds. Chris Naidoo zwaait er nog steeds de scepter. Zou daar ooit geld voor arme Afrikanen aangekomen zijn? En in hoeverre is deze liefdadigheidsinstelling zuiver op de graat?

Hoe dan ook, ruim vijf jaar later is de spreekwoordelijke Dag der Oordeels aangebroken voor vader en zoon Allart. Eind november werden de heren door de rechtbank in Zutphen bij verstek veroordeeld tot werkstraffen van respectievelijk 192 en 156 uur én zes maanden voorwaardelijke celstraf. Daarnaast moeten ze de gedupeerden 235.000 euro schadevergoeding betalen.

Niet om het een of ander, maar ik zou ze wel graag zien schoffelen in hun oranje tenues tijdens de uitvoer van hun werkstraf. ‘Heilig! Heilig! Heilig!’