We werken steeds langer door. Om je baan al die tijd leuk en interessant te houden, zijn collega's belangrijk, maar óók of je binnen de organisatie je taken kunt herverdelen. Wisselen van baan is ook een optie. Dat laatste deden Gerald en Loucky.

Loucky de Keizer (61) werkt tegenwoordig als klachtenfunctionaris in het Langeland Ziekenhuis in Zoetermeer. Het bevalt haar goed, maar niet omdat ze het al heel haar leven doet. Ze maakte namelijk op latere leeftijd nog een carrièreswitch.

Carrièreswitch op je 57ste

Loucky veranderde van baan toen ze 57 jaar oud was, nu 4 jaar geleden. Niet helemaal uit eigen vrije wil, maar omdat na een reorganisatie veel collega's vertrokken met wie ze een goeie band had. En omdat er 'geen klik' was tussen haar en de nieuwe leidinggevende.

"Onze organisatie werd overgenomen door een Frans bedrijf en die vaarden een veel conservatievere koers", vertelt ze. "Als artsenbezoeker in de farmaceutische industrie had ik altijd veel vrijheid en autonomie. Nu wilde de manager opeens 2 keer per maand bij mijn werkgesprekken zijn."

Nieuwe opleiding

Uiteindelijk werd Loucky's jaarcontract niet verlengd en vertrok ze. Toen kwam de vraag: wat nu? Ze solliciteerde op allerlei vacatures voor artsenbezoekers en kwam steeds tot de laatste ronde. "Maar dan werd een ander gekozen."

"Op een gegeven moment had ik wel door dat het niet veel zin had om op die banen te blijven solliciteren", blikt ze terug. Een vriendin die klachtenfunctionaris in een ziekenhuis is, vroeg of dat niet iets voor Loucky was. Zo begon een periode van onderzoek en opleiding, die uiteindelijk leidde tot een switch.

Heftige burn-out

Ook voor Gerald Kersjes (62) liep het na zijn 50ste allemaal een beetje anders dan hij had verwacht. Hij werkte op dat moment al 25 jaar in de IT bij een groot agrarisch bedrijf. Daarvoor was Gerald niet opgeleid - hij is naar de landbouwhogeschool gegaan - maar hij kon het, en rolde er zo geleidelijk in.

Op zijn 54ste kreeg hij een heftige burn-out. Al die jaren werd het werk steeds technischer, de organisatie steeds groter en het aantal collega's zo talrijk, dat Gerald lang niet iedereen meer kende. Het stond zo langzamerhand allemaal ver van zijn hart, legt hij uit.

'Gevoel dat ik van betekenis ben'

Gerald krabbelde op uit zijn burn-out en probeerde, onder meer door een lange wandeltocht te maken, uit te zoeken wat hij zou gaan doen. Het werd het onderwijs. Gerald volgt een 2-jarige lerarenopleiding met stage en staat inmiddels alweer een paar jaar voor de klas als docent aardrijkskunde en biologie.

"Het is erg leuk, maar pittig", zegt hij. "Fulltime lesgeven doe ik niet. Maar ik heb er heel veel plezier in en ik heb het gevoel dat ik van betekenis ben. Met mijn werk in ICT had ik niet het idee dat ik een rimpeling in de vijver kon brengen, nu heb ik dat wel."

Bij huidige werkgever blijven?

Voor Loucky en Gerald pakte hun carrièreswitch goed uit. Maar laat in je loopbaan wisselen van baan is niet voor iedereen weggelegd en het is ook niet altijd zaligmakend, weet Luc Dorenbosch, onderzoeker op het gebied van werk en zelfbenoemd 'baaningenieur'.

Mensen die geen overstap durven te maken, kunnen volgens hem ook inzetten op het zogenaamde jobcrafting. Dan probeer je bij je huidige werkgever de taken zo her te verdelen zodat je uiteindelijk het werk doet dat het beste bij jouw kwaliteiten past.

'Iedereen ontwikkelt zich anders'

"Kijken waar je in je baan naartoe bent gegroeid is belangrijk", legt Dorenbosch uit. "Daar zie je wat echt de kern is van waar je goed en ervaren in bent. Dat is belangrijk voor de derde fase van je carrière."

"Twee mensen die beginnen op dezelfde functie doen na een tijdje niet precies hetzelfde. Iedereen ontwikkelt zich en legt de nadruk op iets ander. Het is van belang dat te volgen", benadrukt hij. "Ook daar heb je je collega's bij nodig, want als jij graag bepaalde taken wil afstoten, dan komen die bij de ander."

De druk van China op Taiwan wordt steeds groter. Met grootschalige militaire oefeningen rondom het eiland groeit de vrees voor een invasie. Gaat China nu echt proberen Taiwan zich opnieuw toe te eigenen? "Dit moeten we zien als het nieuwe normaal."

'Eenheid van kabinetsbeleid': voor en tijdens het Kamerdebat over de lintjesaffaire gaat het er veel over. Meerdere politici vinden dat minister Marjolein Faber aan deze eenheid morrelt. Maar wat betekent het precies? "Ze moeten met één mond spreken."

Afgelopen weekend werd duidelijk dat minister Marjolein Faber van de Asiel en Migratie weigert te tekenen voor koninklijke onderscheidingen voor vrijwilligers die zich hebben ingezet voor vluchtelingen en asielzoekers. Als oplossing zullen premier Dick Schoof en minister van Binnenlandse Zaken Judith Uitermark hun handtekening zetten. Maar volgens critici staat de 'eenheid van kabinetsbeleid' hierdoor op het spel.

Met één mond spreken

Het kabinet moet met één mond spreken, legt politiek commentator Joost Vullings uit. Dat is volgens hem een van de kernwaarden van het Nederlands staatsbestel. "Je moet het eigenlijk zo voor je zien: je mag als minister best je eigen mening hebben, maar die bespreek je dan alleen in de ministerraad met alle ministers achter gesloten deuren."

"Maar als er dan uiteindelijk een besluit wordt genomen, dan sta je daar met z'n allen achter en draag je dat ook uit", gaat hij verder. "Want anders heb je als kabinet natuurlijk buitengewoon weinig gezag als vervolgens iedere minister alsnog zijn eigen mening gaat geven. En dat is dus hier het geval."

Niet de eerste keer

Toch is het niet voor het eerst dat een minister uitspreekt dat hij of zij het niet eens is met de rest van het kabinet. Zo keerde Mona Keijzer, toen nog staatssecretaris van Economische Zaken, zich in 2021 tegen een in de ministerraad genomen besluit over het coronatoegangsbewijs. Zij stapte uiteindelijk niet zelf op, maar werd ontslagen door toenmalig premier Mark Rutte: een uitzonderlijk besluit.

Het Kamerdebat vandaag gaat dan ook niet alleen om een eventueel excuses van minister Faber, maar ook om leiderschap van premier Schoof, vertelt Vullings. "Het is de bedoeling dat hij tegen zijn minister zegt: 'Luister, wij willen dat deze lintjes worden uitgedeeld aan die mensen. En we willen ook dat iedereen dat uitdraagt en er niet één iemand zegt het er niet mee eens te zijn.'"

'Kabinet is als voetbalteam'

Partijleider Mirjam Bikker van de ChristenUnie vergelijkt het kabinet met een voetbalteam. "Als je gaat spelen in verschillende stijlen, wordt het geen wedstrijd. En een belangrijke regel is: het kabinet regeert, en gaat als het goed is aan de slag met wetsvoorstellen, en de Kamer controleert."

"Maar als de ene minister zegt 'ik vind het een goede wet' en de andere 'ik vind het een slechte wet', dan kan de Kamer dat niet meer controleren", benadrukt ze over het belang van 'eenheid van kabinetsbeleid'. "Wat je persoonlijk op een verjaardag vindt, is tot daaraan toe. Maar als minister spreek je dezelfde woorden als je collega's, want je bent het met elkaar eens."

'Niet alleen excuses, ook tekenen'

Ook GroenLinks-PvdA-leider Frans Timmermans is niet te spreken over de huidige situatie. Volgens hem is eenheid juist nu nodig. "Kijk eens in wat voor tijd we leven: op 2 uur vliegen is er een oorlog gaande, vandaag kondigt Trump handelsmaatregelen aan die Nederland hard kunnen raken", somt hij op. "Dan moet je een eensgezind landsbestuur hebben en dat hebben we niet, ze maken alleen maar ruzie."

Het is volgens hem dan ook belangrijk dat Faber niet alleen haar excuses aanbiedt, maar ook zelf de aanvragen voor de lintjes ondertekent. "Dat moet ze beloven, want dat is dan eenheid van kabinetsbeleid. En dat ze iedere volgende aanvraag - die ongetwijfeld zal komen - ook zal tekenen. Daarmee herstel je het vertrouwen in het decoratiestelsel."

Herhaling voorkomen

Chris Stoffer van de SGP sluit zich hierbij aan en benadrukt hoe belangrijk die eenheid is. "Het is altijd zo geweest en zie in wat voor rommeltje we nu terechtkomen." Daarom vindt hij het ook belangrijk dat premier Schoof uiteindelijk toch aanwezig is bij het Kamerdebat. "Het gaat nu over het hele kabinet", zegt Stoffer. "Hij moet ingrijpen en zorgen dat het niet nog een keer gebeurt."

Ook Vullings ziet dat alle ogen nu op de premier gericht zijn, zegt de politiek commentator tot slot. "Vijf lintjes zijn misschien een kleine kwestie, maar als je nu niet optreedt, dan kan het nog een keer gebeuren."