Usha's broer werd doodgestoken door een minderjarige buurjongen: 'Je hoeft maar iets te zeggen en ze grijpen een mes'

Precies een jaar geleden werd Genesh Parohi (38) doodgestoken. De verdachte, een 17-jarige buurjongen, wilde 'alleen dreigen en niet 'prikken''. "De woordkeuze alleen al. Mijn broer is geen band die je lek prikt", zegt Genesh' zus Usha.

Op 8 augustus komt er plotseling een einde aan het leven van Genesh, vader van twee jonge kinderen, voor zijn ouderlijk huis in Den Haag. "Hij was een nakomertje, hij was 8,5 jaar jonger", vertelt Usha. "Hij was het meest levendige kind in huis, altijd aanwezig."

Woordenwisseling

Genesh is in 2019 een van de vele slachtoffers van een steeds groter wordende groep minderjarige verdachten van messteekincidenten. Op 8 augustus belde Usha even naar haar ouders, zoals ze altijd deed als ze onderweg is naar haar werk. "Op het moment dat ik mijn moeder belde, was mijn broertje bij hen op visite." Haar moeder vertelde haar dat vader en zoon aan het kibbelen waren in de tuin. "Mijn moeder zei tegen mij: 'Zoals gewoonlijk hebben ze even lekker een woordenwisseling.'"

Terwijl ze aan de telefoon hangt met haar moeder, mengt de minderjarige overbuurjongen van Usha's ouders zich in de discussie. "Ineens stond hij daar", vertelt ze. Haar moeder hangt op en gaat naar buiten. De jongen raakt in conflict met Genesh. "Mijn moeder heeft de verdachte een paar keer gevraagd of hij wilde weggaan en zich er niet mee wilde bemoeien."

Genesh was mijn babybroertje. Hij was het meest levendige kind in huis, hij was altijd aanwezig.

Levensgevaarlijk gewond

Terwijl Usha niemand uit het gezin meer te pakken krijgt, voltrekt zich een drama voor het huis van haar ouders. De 17-jarige overbuurjongen blijkt er niet van gediend dat Genesh zijn gedrag corrigeert. Hij slaat Genesh, die volgens zijn zus niet terugslaat. "Vervolgens is de buurjongen naar binnen gerend, pakte hij een mes, is weer naar buiten gerend en heeft mijn broertje geraakt."

Genesh raakt levensgevaarlijk gewond. Usha krijgt haar vader uiteindelijk 'in shock' aan de telefoon. "Hij was helemaal in paniek en zei: 'Er is gestoken.'" Genesh vecht op de stoep voor zijn ouderlijk huis voor zijn leven. Op straat wordt hij nog geopereerd, maar uiteindelijk sterft hij in het ziekenhuis.

Bron: Familie Parohi

'Mijn broer is geen fietsband'

De minderjarige verdachte wordt vrijwel direct gearresteerd. In de strafzaak gaf hij aan dat hij Genesh alleen bang wilde maken. "Het was niet zijn bedoeling om hem te prikken", vertelt Usha. "Dat is wat hij zei, zo omschrijft hij het ook: 'prikken'. Mijn broer is geen fietsband, een band die je lek prikt. Maar het is wel gebeurd. De woordkeuze alleen al."

Usha heeft zorgen over de vele steekpartijen met minderjarigen die de laatste tijd in het nieuws zijn. "Zo'n persoon heeft gewoon geen idee wat hij aanricht. Dat besef is er niet, wat de gevolgen zijn voor het slachtoffer en de nabestaanden." Door wat er met Genesh gebeurde, weet ze dat het iedereen kan overkomen. "Het is in een fractie van 3 of 4 minuten gebeurd, het gaat zo snel. Je hoeft maar iets tegen iemand te zeggen en ze trekken een mes. Dat vind ik zorgwekkend."

'Het is niet aan mij om hem te straffen'

Usha denkt niet dat de verdachte beseft wat hij heeft gedaan. "Ik denk ook niet dat hij dat doorheeft, ook niet tijdens het proces", vertelt ze. "Eigenlijk wil ik daar ook niet over nadenken, over wat de dader denkt en wat hij voelt. Dat heb ik losgelaten."

De jongen is veroordeeld tot 21 maanden en een PIJ-maatregel, jeugd-TBS. "Ik was tevreden. Het was het maximale wat hij kon krijgen." Tijdens de zaak maakt Usha gebruik van haar spreekrecht en vertelt ze de dader dat ze hem heeft vergeven. "Het is niet aan mij om hem te straffen. Hij moet ermee leven."

'Wij hebben levenslang'

De berichtgeving over de gewelddadige dood van haar broertje kreeg veel aandacht. Er circuleerden tegenstrijdige verhalen in de media. "Het was op de radio, het was op de televisie. Ik heb het zelf toen niet gelezen, dat kwam echt later pas." Usha kan de berichten maar moeilijk terugkijken.

Ook voor haar ouders is het enorm zwaar. "Zij zijn voor de rest van hun leven getekend. Het zijn twee mensen die eigenlijk van hun oude dag aan het genieten waren" vertelt Usha. "En dan gebeurt er dit. Ik denk dat dit het ergste is wat je kan gebeuren, je kind overleven. Het traumatische daarbij is dat het voor hun huis is gebeurd, hun woning", zegt ze. Voor de familie wordt niets meer hetzelfde. "Wij hebben levenslang. Wij krijgen onze jongen niet meer terug."