Durf jij nog te vertellen over je verre vliegvakantie? Wekken je veganistische eetgewoontes woede bij je omgeving op? Of lig je 's nachts wakker van alle klimaatproblemen? Dan heb je misschien last van klimaatpaniek.

Het klimaat zorgt voor polarisatie in de samenleving en is een ongezellig onderwerp op feesten en partijen. Anabella Meijer schreef daarom het boek Eerste Hulp bij Klimaatverandering. Volgens haar belanden steeds meer vriendschappen en relaties door de klimaatverandering in zwaar weer. "Een gesprek kan tegenwoordig snel uit de bocht vliegen. Het is de olifant in de kamer op feestjes en bijna net zo heftig als de Zwarte Pieten-discussie. En dat kan veel stress geven."

Bron: Anabella Meijer

'Een bitterbal eten als vegetariër? Ja, dat mag!'

Klimaatpsycholoog Jeanine Pothuizen ziet dat we tegenwoordig haarscherp op elkaar letten. "We oordelen makkelijk over anderen, zien inconsequenties bij hen en dat ontslaat onszelf van de verantwoordelijkheid om er zelf over na te denken en iets te doen." Jeanine is al jarenlang bitterbal-vegetariër. "Ik ben er echt heel vaak door anderen op gewezen en op aangesproken hoe ik een bitterbal kan eten als vegetariër". Het is makkelijker om de ander te veroordelen dan om zelf het vraagstuk en de zorgen aan te kijken.

De angst voor het 'morele oordeel' is de laatste jaren groter geworden, ziet ook klimaatpsycholoog Manu Busschots. "Ik hoor soms van mensen dat ze in gezelschap wel eens vlees bestellen om te voorkomen dat anderen denken dat ze geen vlees mogen eten. Ook zeggen mensen soms dat ze vegetariër zijn omdat ze de smaak van vlees niet lekker vinden in plaats van eerlijk te zeggen dat het een klimaatvriendelijke keus is, want dat levert ongemak aan tafel op." Manu en Jeanine zetten de kennis die ze over de klimaatpsychologie hebben opgedaan in als gespreksleiders en klimaatcoach bij de workshops van KlimaatGesprekken.

'Met een stap buiten de deur veroorzaak je al klimaatverandering'

Behalve de stress die het klimaat als gespreksonderwerp oplevert is er natuurlijk ook nog de angst voor de daadwerkelijke klimaatverandering. Zelf had Annabella Meijer lange tijd last van klimaatpaniek. "Je zet een stap buiten de deur en je veroorzaakt kinderarbeid, kanker en klimaatverandering. Wat kun je er nou als individu echt aan doen? Erover praten is een begin, maar dan wel op zo'n manier dat we elkaar niet de stuipen op het lijf jagen."

"Zelf pakte ik mijn angsten aan door na te gaan wat me echt gelukkig maakt, en verrassend genoeg bleken dat allemaal dingen te zijn die ook nog eens goed zijn voor onze planeet. Vriendschappen, wandelen, mediteren en plantaardig eten: ik viel er dertien kilo door af en heb me nog nooit zo goed gevoeld."

Bron: EenVandaag

Geniet van je guilty pleasures

Meer mededogen, dat is wat Pothuizen als beste 'medicijn' tegen klimaatpaniek ziet. "Wees mild en sta jezelf en de ander 'guilty pleasures' toe. De tieners die na de klimaatdemonstratie bij de MacDonalds gingen eten werden uitgemaakt voor hypocrieten.

"Door zo op elkaar te reageren belemmeren we het echte gesprek, namelijk waarom maak je je zorgen, wie kan daaraan wat doen, wat zou je daar zelf in kunnen doen en hoe kunnen we elkaar hierin helpen?"

Zodra een onderwerp ongemakkelijk is, zetten wij als mens bepaalde beschermingsmechanismen in. We willen geen ongemak, dus helpen we onszelf door bijvoorbeeld te vergelijken met een ander (die handelt ook klimaatonvriendelijk), door anderen de schuld te geven (politiek of industrie moet eerst iets doen) of door geruststellende gedachten (de techniek zal het wel oplossen). "Juist door je eigen zorgen te erkennen, is het makkelijker om iets te gaan doen. Iedereen is anders, heeft vrije keuze en verandert in zijn eigen tempo." Pothuizen's eigen 'guilty pleasure' is lang douchen en in bad gaan. "Ben ik daardoor inconsequent of hypocriet? Ik vind van niet. Ambivalentie is menselijk. Natuurlijk goed om bewust van te zijn, maar niets om elkaar op te veroordelen."

Van een kroontjespen naar een balpen en van een krijtbord naar een digibord: er is door de jaren heen veel veranderd in het onderwijs. Dat is nu nog te zien in het Onderwijsmuseum in Dordrecht, maar niet lang meer. Vanwege bezuinigingen moet het sluiten.

Wat voor de een gewoon was in het klaslokaal, was 20 jaar daarvoor en 20 jaar daarna heel anders. Een collectie die die veranderingen weergeeft, is te vinden in het Onderwijsmuseum. Maar gisteren maakte het museum in een persbericht bekend dat het vanwege geldproblemen moet sluiten.

Onderwijsgeschiedenis van Nederland

"In het Nationaal Onderwijsmuseum laten we de enorm rijke onderwijsgeschiedenis van Nederland zien", vertelt rondleider en educator Juultje.

"En dat doen we aan de hand van een toonaangevende en omvangrijke collectie. Allemaal onderwijsobjecten die het onderwijserfgoed laten zien."

Maatschappelijke vragen

Zelf is ze vooral enthousiast over het 'droogzwemapparaat': een soort houten stellage waarop kinderen vroeger op school leerden zwemmen. Juultje: "Dit vind ik een mooi object om te laten zien dat discussies die we vandaag de dag voeren in de maatschappij, dat het onderwijs daar ook mee te maken heeft. En dat daar vaak al oplossingen op zijn gevonden. Of dat nu goede oplossingen zijn of niet."

Zo wordt met dit object de discussie over schoolzwemmen weergegeven, vertelt de rondleider. "Wie is ervoor verantwoordelijk dat de kinderen kunnen zwemmen? Wie gaat daarvoor betalen? Dit is een van de oplossingen die in het verleden is bedacht als het gaat om die maatschappelijke vragen."

'Buitengewoon belangrijk'

Maar de manier waarop deze collectie tentoongesteld is, is binnenkort dus verleden tijd. Al is er bij voorzitter van de Raad van Toezicht van het museum Peter Vrancken nog een klein beetje hoop. "We hebben gisteren het persbericht de deur uit gedaan. Iets waarvan je hoopt het nooit te hoeven doen. Met een kleine hoop dat door de reuring die we organiseren het museum alsnog gered kan worden", vertelt hij.

Want volgens Vrancken is het museum niet alleen leuk om te bezoeken, maar ook 'buitengewoon belangrijk'. "Het is een van de belangrijkste onderwijscollecties in Europa. We lenen ook veel uit aan het buitenland. Die collectie gaat terug tot eind 19de eeuw, dus die herbergt al onze innovaties en methodes in het onderwijs. En de verschillen met het heden."

Te weinig geld

Dat het museum de deuren moet sluiten, is niet geheel verbazingwekkend. Het ging op financieel gebied al een tijdje niet heel goed. Vrancken legt uit: "We waren al jaren met zowel de minister als met de wethouder in Dordrecht in gesprek. We kregen echt structureel veel te weinig bekostigd, want alle kostenstijgingen worden niet in de subsidies doorberekend waardoor we eigenlijk steeds meer achteruit gingen."

"Toen eerst de gemeente Dordrecht, door de bezuinigingen die zij opgelegd krijgen van het Rijk, en vlak daarna ook de minister van Onderwijs zei: 'We gaan de subsidie stoppen', ja dan verdwijnt driekwart van je basisfinanciering. Dan heb je eigenlijk geen toekomst meer."

Lot van de collectie

Voor de voorzitter is nu een van de grote vragen wat er gaat gebeuren met de collectie. "We hebben in mei een gesprek met het ministerie van Onderwijs en ook nog een keertje met de gemeente. En dan is dit een van de vragen die we met hen gaan bekijken."

De collectie in een opslagbox stoppen, ziet hij in ieder geval niet zitten. "Dan is het ook niet meer open voor publiek. En is het ook niet meer open voor de wetenschappers die regelmatig bij ons aan de deur staan en vragen of ze een deel van de collectie kunnen gebruiken voor onderzoek. Dus eigenlijk willen we 'm niet opslaan, dat hoort niet bij een collectie", zegt Vrancken resoluut.

'Eeuwig sund'

Het sluiten van het museum is ook het publiek niet ontgaan. Mensen die nog een laatste kijkje willen nemen, pakken nu hun kans. En voor oudere bezoekers brengt dat ook herinneringen van hun eigen schooltijd met zich mee. "Vooral de letterplankjes en de platen", herinnert een bezoekster zich uit haar jeugd.

Zij vindt het jammer dat het museum binnenkort zal sluiten. "Het is eeuwig sund", zegt ze op z'n Brabants. Eeuwig zonde.

Reacties op sluiting

Die reactie herkennen Juultje en Vrancken allebei. "Dit zijn gewoon prachtige voorbeelden die niet verloren mogen gaan", zegt de rondleider.

Vrancken sluit af: "Als je kijkt naar de hartverwarmende reacties die we uit verschillende organisaties krijgen en ook met name van de mensen uit het onderwijs die zeggen: 'Dit kan niet, dit mag niet', dan doet dit niet alleen iedereen pijn, maar betekent dit voor iedereen ook een groot verlies." Wanneer het museum precies zal sluiten, is nog niet bekend.

In een nieuwe ontwikkeling rondom de handelsoorlog tussen China en de VS, richten Chinese TikTokkers zich op Amerikaanse consumenten. In filmpjes 'ontmaskeren' zij westerse luxemerken zoals Hermès. Deze zouden namelijk uit China komen en niet uit Europa.

De makers van de video's roepen anderen op om de luxeproducten direct van Chinese leveranciers te kopen, want dat zou goedkoper zijn. Consumenten zouden zo geen last hebben van de importheffingen én nog steeds een rasechte tas van een westers modehuis zoals Hermès of Louis Vuitton kunnen kopen. Maar klopt dat wel?

Verwarring over merken

Volgens het modehuis Hermès zelf niet. Zij houden vol dat hun handtassen, die tienduizenden euro's kosten, in Frankrijk worden gemaakt. Econoom Cor Molenaar beaamt dit. "Ik heb Hermès zo goed mogelijk onderzocht en volgens mij wordt die inderdaad in Frankrijk gemaakt", vertelt hij.

"Maar er zijn ook fabrieken die de Hermès naam met een bepaalde aanvulling gebruiken waardoor het lijkt alsof het in China wordt gemaakt. Maar dat zijn niet de originele tassen. Dat zijn gewoon producten die dezelfde naam dragen." En dat schept dus - ook in het geval van de TikTok-filmpjes - verwarring, weet de econoom.

Laatste fase bepaald

Los van die verwarring en replica's die op de markt verschijnen, is het ook bekend dat een deel van westerse producten - van de Amerikaanse iPhone tot aan de Duitse BMW en Franse Louis Vuitton - daadwerkelijk in China wordt gemaakt. Soms zelfs voor 90 procent. Hoe zit dat dan?

"Dat is altijd een moeilijk punt", antwoordt Molenaar. "Kijk, de onderdelen zijn vaak gemaakt in China, maar het merk, of laten we zeggen de laatste fase in zo'n productieproces, die bepaalt vaak waar het is gemaakt. Dus met andere woorden, als een half product in Amerika aankomt en hij verder wordt afgemaakt in Amerika, dan is het 'Made in America' en niet 'Made in China'."

Duits product, Chinese onderdelen

En dat geldt ook voor Europese producten, benadrukt de econoom. Veel van de onderdelen die nodig zijn voor automerken zoals BMW en Mercedes worden vanuit de hele wereld aangevoerd.

"Alleen dat assembleren tot het eindproduct, dat is dus heel bepalend. Vandaar dat een BMW nog steeds een Duits product is, terwijl er onderdelen in zitten die uit China en ook uit Nederland komen."

'Afmaken in land van herkomst nodig'

"Het kan dus best zijn dat 90 procent in het buitenland wordt gemaakt en de andere 10 procent in Frankrijk, waarbij ze de laatste stiksels en modificaties aanbrengen voordat het in de winkels terechtkomt", merkt Molenaar weer op over de kleding en accessoires van de Franse modehuizen als Hermès en Louis Vuitton.

En dat laatste, het product 'afmaken' in het land van herkomst, is nodig. "Want die zien er dan wel op toe dat het eindproduct aan alle standaarden voldoet", zegt de econoom tot slot.