Rick Baars woonde 13 jaar met veel plezier in een zorginstelling in Woerden toen hij, tegen zijn zin, moest verhuizen. De instelling kon niet meer voor alle bewoners zorg garanderen. GroenLinks wil betere bescherming tegen gedwongen verhuizingen.

"Het was een grote schok. Ik kon het eerst niet geloven en dacht dat het wel goed zou komen. Later toen het dus echt bleek door te gaan, dacht ik: 'Gatver, nu moet ik mijn vrienden in de steek laten, kan ik helemaal opnieuw beginnen'", zegt Rick Baars (34). Dertien jaar lang woonde Rick in een zorginstelling in Woerden, toen de aankondiging van de verhuizing hem rauw op het dak viel. Een half jaar lang had hij er last van. "Ik werd snel boos, lag wakker in bed."

Geen hulp voor beademing

Baars is meervoudig gehandicapt. Na elke zin neemt hij middels een slang bij zijn mond snel een teug zuurstof uit de tank die op zijn rolstoel is gemonteerd. Een week na zijn geboorte kreeg hij hersenvliesontsteking, waarna de problemen begonnen. Zijn kleine hersenen raakten knel, waardoor veel functies uitvielen. Tot zijn vijfde kon hij lopen. De rolstoel waarin hij terecht kwam, kon hij tot zijn achttiende met zijn handen besturen totdat die te veel vergroeiden. Sindsdien gebruikt hij zijn kin.

"Het is gewoon mismanagement dat ik weg moest uit Woerden", stelt Baars resoluut. Er was niet genoeg gekwalificeerd personeel om te helpen bij de beademing. Of dat personeel er niet was wegens een gebrek aan geld, of een gebrek aan de wil om het regelen, weet hij nog altijd niet.

Gemis van vrienden en familie

Baars startte een petitie tegen de sluiting van zijn woonvorm. Hij haalde 1100 handtekeningen op, met als resultaat dat de locatie niet in zijn geheel gesloten werd; er moesten 7 mensen verhuizen. Baars was een van hen. In Katwijk is de zorg wel heel goed. En het uitzicht ook, voegt hij er grappend aan toe. Vanuit zijn kamer heeft hij zeezicht.

Hij mist zijn vrienden in Woerden nog elke dag. Met twee van hen ging hij altijd voetbal kijken, met een andere speelde hij op de playstation. Zijn zus is juist vlakbij Woerden gaan wonen om dichtbij hem te kunnen zijn. Die moet nu alsnog 50 minuten rijden. Zijn ouders wonen in Limburg, die komen eens per twee weken.

Lees ook

Betere bescherming woonplaats

GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld vindt het schrijnend dat bewoners van zorginstellingen gedwongen kunnen worden om te verhuizen. Dat komt doordat deze mensen onder de Wet Langdurige Zorg (WLZ) vallen. Die regelt het recht op goede zorg, maar in de wet is niet vastgelegd dat er recht is op een vaste woonplaats. "Huurders hebben recht op huurbescherming, maar mensen in een instelling hebben geen woonbescherming."

Westerveld heeft een motie ingediend waarin ze VVD-minister voor Medische Zorg Tamara van Ark vraagt te onderzoeken op welke manier de woonplaats van mensen in een instelling beter kan worden beschermd. "Ik heb bewust om een onderzoek gevraagd, omdat wonen en zorg nu gescheiden zijn. Als je dat in de wet wil veranderen is dat iets heel groots. Maar je kunt in ieder geval beginnen met mensen inspraak te geven in waar ze willen wonen."

He belang van gelukkig zijn

Rick Baars is blij met het initiatief van GroenLinks. Hij heeft er zelf niets meer aan, maar hoopt dat het voor anderen geregeld wordt. Het moet een prioriteit worden om mensen te laten wonen waar ze willen. Financiële beperkingen zouden er niet toe moeten doen. "Misschien moet er dan maar een extra potje voor de zorg komen. Een gelukkig mens is toch veel belangrijker dan andere dingen."

Over de motie wordt dinsdag gestemd. Het is nog onduidelijk of er een Kamermeerderheid voor is.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.