"Dit is het leukste wat er is", roept Ria Bremer in een montageruimte in het pand van omroep AVROTROS. De journaliste en presentatrice is net 79 geworden. Ze werd bekend met 'Stuif es in' en het medische tv-programma 'Vinger aan de pols', dat ze twintig jaar maakte en presenteerde. Rustig aan doen kan ze niet. Nu is ze een driedelige serie 'Hoe bevalt Nederland?' aan het maken, die Is vanaf 5 september te zien op televisie.
Vijfendertig jaar geleden heeft ze een uitzending gemaakt over hetzelfde onderwerp. Deze special van 'Vinger aan de Pols' was legendarische televisie gemaakt in de vrijmoedige tijdsgeest van jaren tachtig. Er werd bijvoorbeeld voor het eerst een bevalling live op televisie getoond, op een manier die nu niet meer zou kunnen. "Bij een bevalling met een camera recht ervoor staan, tot het kind eruit komt. Nee, dat zouden we nu niet meer zo doen", zegt ze. Toch laat ze die oude beelden weer zien in de nieuwe serie. Bremer trekt zich weinig aan van de ‘nieuwe preutsheid’. "Waarom zouden we een bevalling niet meer laten zien?"
Veel veranderd in 35 jaar tijd
In de 35 jaar die er tussen beide programma’s ligt is er in de voortplantingswetenschap veel veranderd. Tegenwoordig is er technisch zoveel mogelijk dat vrouwen hun kinderwens kunnen uitstellen. Een jonge vrouw kan haar eicellen laten bevriezen voor later. Of gaat na haar veertigste naar een ivf-kliniek. Ze kan ook kiezen voor een privé-vruchtbaarheidskliniek in Spanje waar ze een bevruchte eicel van een anonieme vrouw kan laten plaatsen.
"Ik maak mij zorgen over de gevolgen van datgene waar men nu mee bezig is", zegt Bremer. "Het gefrutsel en gepiel wat tot embryo's leidt die in een baarmoeder worden geduwd en waar kinderen uit geboren worden waarvan niemand kan zeggen of dat allemaal wel goed gaat. Daar kan ik maar moeilijk mee omgaan."
'Ik werd naar vrouwenonderwerpen gestuurd'
Bremer was de eerste vrouw die presentator/verslaggever was van een actualiteitenrubriek. Ze was een van de gezichten van de rubriek AVRO's Televizier. "Daar werkte ik met alleen maar mannen." Ze moest er laten zien wat ze waard was, maar ze vindt dat een zekere geldingsdrang ook van haar mannelijke collega’s werd verwacht. "Ik wilde oorlogsverslaggever worden", zegt ze. "In het begin was er de neiging om me naar vrouwenonderwerpen te sturen, maar dat weigerde ik."
Volgens haar maakte het niet uit dat ze een tijdlang de enige vrouw was in een mannenbolwerk. "Ik heb daar onder leiding van Wibo van der Linden veel geleerd. Ik heb alle kansen gekregen. Ik was een vrouw onder de mannen – gedroeg me niet als een man onder de mannen."
'Ik ben geen feministe'
Ria Bremer ziet zichzelf niet als voorloper of feministe. "Dat ben ik niet", klinkt het afgemeten. Ook al spande ze zich dag en uur in voor haar vak en voedde drie kinderen op in een tijd dat het combineren van moederschap en carriere veel minder gebruikelijk was dan nu. Met ironie in de stem: "Misschien ben ik onbewust een vreselijke feministe geweest."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.