Postzegelverzameling op zolder kan een fortuin waard zijn

Goed nieuws op deze EenVandaag jubileumdag: er ligt misschien een goudmijn bij u op zolder. Of anders wel bij opa of bij een oom. Onze postzegelalbums liggen er massaal onaangeroerd bij. Ooit was het de hobby van iedereen, nu zien verenigingen hun leden uitsterven. 

Boeken vol met Duitsland van voor en na de oorlog. Simon Rotteveel (70) rangschikt ze in de hobbykamer die hij deelt met zijn vrouw. Zij zit anderhalve meter verderop, geconcentreerd bezig met haar favoriete tijdverdrijf: diamond painting. Steentjes prikken op een voorgeprinte ondergrond. Hier in deze bescheiden Haagse tussenwoning ligt de verborgen schat in elk geval niet, zegt hij opgewekt. "Er zit niks van echte waarde tussen en dat hoeft ook niet. Ik ben een liefhebber, geen belegger."

Rotteveel is voorzitter van de Zuid-Hollandse verzamelaars-vereniging. Hij ziet de nieuwe aanwas al jaren verminderen: "Opzeggingen hebben we niet, sterfgevallen wel."

'Bloeiende toekomst'

Een nieuwe postzegel voor binnenlands gebruik kost inmiddels 83 eurocent en ze worden alleen nog per velletjes van 10 verkocht. Een brief naar het buitenland kost al 1 euro 40. Postfris noemt de verzamelaar ze ongebruikt, dat blijven de meest gewilde exemplaren. 

Met een stempel, dat is weer een andere categorie. KPN Post besloot onlangs gefrankeerde pakketjes niet meer te stempelen, maar de zegels met een pen door te krassen. Dat was tegen het zere been van de liefhebber. Toch is Hans Kraaibeek, op het officiële en nog altijd Koninklijke kantoor van de landelijke vereniging, niet geheel negatief. "Ik zie geen probleem, maar een uitdaging." "  

Tienduizenden euro's op postzegelveiling 

Hoe anders ziet het eruit bij de postzegelveiling in Weesp. Voor de deur ruim bemeten SUV's die staan te bling bling-en in de nazomerzon. Binnen vraagt de eigenaar van het veilinghuis zijn bezoek om het inkijken van de boeken af te ronden en aan te schuiven voor een ook al niet gering Indisch buffet. Hier vliegen straks tienduizenden euro's over de veilingtafel en dat drie dagen lang. Tussen de ook al overwegend grijze bezoekers zijn handelaren uit Noorwegen ('Ik koop hier voor klanten uit heel Scandinavië'), België en zelfs uit Indonesië.

Hier belanden de pareltjes, lijvige lederen mappen met postzegels van soms wel 150 jaar oud, vaak nog in nieuwstaat. Martijn Bulterman, eigenaar van het veilinghuis, ziet een heel andere trend: méér postzegels worden minder waard vanwege het enorme aanbod.

Maar de bijzondere en zeldzame exemplaren worden gekoesterd als een nieuw ontdekte Rembrandt. "Wat vroeger nog tien gulden was, is nu niet meer te verkopen. Maar wat vroeger 10.000 gulden kostte is nu makkelijk 25.000 euro waard."

'Digitaliseren heeft geen zin hier'

De parkeerplaatsen bij het bondskantoor blijven ondertussen leeg, binnen is het er tamelijk ruim bemeten, ook na een fusie van verschillende afdelingen en een verhuizing. Er is een bibliotheek waar vrijwilligers alle actuele binnen- en buitenlandse publicaties over postzegels bijhouden. Het magazijn staat vol uitklapbare tafels en postzegelrekken. De enige medewerker die nog in dienst is schenkt ouderwetse filterkoffie. En wat misschien nog het meest opvalt: behalve haar exemplaar bij de receptie is er geen computer te bekennen."Digitaliseren heeft geen zin hier", zegt Kraaibeek. "Het is niet te doen en het is ook niet wat onze leden willen." Hij vraagt zijn achterban tegenwoordig wel om nieuwe informatie via een pdf op te sturen. "Dat scheelt een hoop porto ook."