Poppodium Texel in de jaren '70: 'Het was vrijheid en blijheid'

De Beatschuur Sarasani op Texel bood tussen 1966 en 1976 het podium aan grote namen zoals Earth & Fire, Cuby and the Blizzards en The Golden Earring. Honderdduizenden bezoekers trekken in de zomer naar het eiland om in Sarasani optredens te bekijken en feest te vieren. Toch moet het in 1976 sluiten. “Een groot deel van de Nederlandse muziekgeschiedenis heeft in Sarasani de eerste stappen gezet’, zegt oud-medewerker Bob Dijksen. 

Op de foto staat een grote groep bezoekers voor de Beatschuur Sarasani. Volgens Dijksen stonden tussen deze groepen vaak artiesten of bands die voor het optreden nog een foto met het publiek wilden. Het is voor hem niet alleen een typerend beeld voor Sarasani, maar ook voor de muzikanten in die tijd. “De bands en artiesten waren veel meer bezig met het publiek. Ze liepen er veel meer tussen”, vertelt Dijksen. “Na afloop gingen we vaak met de band en het personeel het strand op en als het licht werd weer naar huis. Bij concerten van nu verdwijnen ze achter het podium en zie je ze niet meer terug.” 

Het was voor hem de tijd van vrijheid en blijheid. “Alles was gewoon wat losser, spontaner, vrijer en makkelijker”, zegt hij. 

Artiesten slapen bij mensen thuis 

De Beatschuur Sarasani wordt door twee mensen in 1966 opgericht. Ze zijn op zoek naar een plek op Texel waar bands kunnen optreden, want dat is er, naast de discotheken op het eiland, nog niet. Als ze eenmaal de schuur hebben, treden er bands op die toen groot aan het worden waren. “Ze traden er soms een hele week achter elkaar op, want ze waren er dan toch”, vertelt Dijksen. “Omdat de laatste boot van het eiland om negen uur naar het vaste land ging, sliepen ze vaak gewoon in de schuur. Later ook nog bij mensen thuis.” 

Op een gegeven moment krijgt het vaste land lucht van de Beatschuur en wordt het steeds populairder. Vanuit heel Nederland trekken voornamelijk jonge mensen met een tentje naar het Waddeneiland. “Er waren wel Texelaren in het publiek, maar die waren echt in de minderheid ten opzichte van de mensen van buitenaf”, zegt Dijksen. “Het was altijd het drukst als The Golden Earring optrad.” 

‘Mensen liever naar de disco’ 

Een enkeling denkt dat het populaire Amsterdamse poppodium Paradiso het concept heeft overgenomen van Sarasani, vertelt Dijksen. “Ach, het is maar een vermoeden, het leeft bij een paar mensen.” 

In tegenstelling tot Paradiso, redt het poppodium op Texel het niet. Dijksen begint in ’75 met werken bij Sarasani, ongeveer twee jaar voordat de Beatschuur dicht moet om financiële redenen. “De wensen van het publiek veranderden. Mensen gingen steeds liever naar de disco’s”, zegt Dijksen. 

Wat blijft zijn de herinneringen aan de plek. Nadat Jan Blei een boek schrijft over het poppodium, inclusief vele foto’s en interviews met onder andere Earth & Fire, sturen mensen steeds meer foto’s op, vertelt Dijksen. “Je kan bijna een nieuw boek schrijven met de foto’s die daarna zijn opgestuurd!” 

‘Kratje bier, eten en een zakcentje’ 

Zou de Sarasani vandaag de dag nog kunnen bestaan? "Ik denk het niet. Als poppodium zou je dan elke avond de zaal vol moeten hebben en dat is gewoon niet haalbaar. Bands vragen nu ook duizenden euro’s. Vroeger waren ze snel tevreden met een kratje bier, wat eten en een zakcentje!”