Arme Ronald. Geziene gast op recepties, nooit te beroerd voor een camera te staan, of in een talkshow aan te schuiven. Een minister, met een beperkte portefeuille, die geniet van de publieke zaak en dagelijks iets van de functie probeert te máken. “Een ijdeltuit van klasse”, zei mij een oud-collega van Plasterk, maar ook iemand “die weet waar hij het over heeft”, volgens een Kamerlid.

Hoe dan ook, het zoeklicht is op Ronald Plasterk (PvdA) gericht. Zijn mond voorbij gepraat over het massale afluistergedrag. Nee, niet alleen Amerikanen luisteren af, dat doen wij hier in Nederland ook.  Sowieso goed te beseffen dat de inlichtingendiensten alhier niet bestaan uit mannetjes in een regenjas met ’n gleufhoed op die met een omgekeerd glas tegen de wand de buren staan af te luisteren. Nederlandse inlichtingendiensten behoren tot de hors categorie in de sector.

Beeld desastreus

Maar terzake. Plasterk sprak over activiteiten waar hij óf te weinig van wist óf waar hij niet over gaat.  Waarschijnlijk is het de MIVD die 1,8 miljoen gesprekken heeft opgeslagen. En daar gaat de minister van Defensie over.`

Los van alle details, zegt een betrokkene rond het Binnenhof dat Plasterk ‘gewoon te veel zit te kleppen’. De feiten doen er soms niet meer toe – in dit geval trouwens wel - maar het beeld is desastreus. Zoals dat ook gold voor Weekers.

Gevarenzone

In  een week tijd is de aandacht verlegd van Weekers (VVD), via Klijnsma (PvdA) naar Plasterk(PvdA) en in mindere mate Hennis-Plasschaert (VVD). Een politiek feit is dat Plasterk in de gevarenzone zit en de vraag is wie hem te hulp schiet. De minister-president reist vooralsnog af naar Sotsji. En hoeveel vrienden heeft een minister in problemen nog?

De VVD kijkt met een vertrokken staatssecretaris en een eigen minister op Defensie de andere kant uit. En bij de PvdA wordt mogelijk gedacht dat een eventueel vertrek van Plasterk een te dragen lot is.

De scoringsdrift – graag in beeld willen zijn – dreigt Plasterk bijna fataal te worden. Of hij nu wel of niet opstapt, een uitbrander van de Kamer krijgt of onder curatele wordt gesteld, het is een les voor alle politici: leiderschap tonen is iets anders dan ’n televisieoptreden.

Het vinden van een list, ik geef het ze in Den Haag te doen. Politiek overleven is topsport. Maar het kan.

Onzekerheid

Wetende dat het kabinet ook nog eens volstrekt afhankelijk is van drie gedoogpartijen, die steeds meer eisen stellen, dan moet hier wel gesproken worden over een penibele politieke situatie. “Hoe het afloopt is onzeker”, zo pestte ik vaak een collega als hij niet wist hoe een onderwerp af te ronden. Maar de vraag dringt zich zo langzamerhand op hoeveel onzekerheid dit kabinet kan verdragen. Een parlementaire enquête – nader onderzoek -  kan mogelijk tijdelijk uitstel van executie zijn, of wellicht komt er plots  geheel ander nieuws uit de Snowden-files (‘Balkenende en Rutte ook afgeluisterd?’ bijvoorbeeld), dat de aandacht verlegt. Wellicht dat gouden plakken van Sven Kramer tot politieke relativering leiden.

Ik kan mij goed voorstellen dat Geert Wilders van Nederland een Zwitserland wil maken. Een lekker rustig land, met ’n eigen munt, treinen die op tijd rijden, kaasfonduen tussen de bergen en elke winter gegarandeerd veel sneeuw. Maar wij zijn geen Zwitserland en dat worden wij ook niet. Wij zitten er met z'n allen midden in. In een bestuurlijke politieke crisis.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.