meer NPO start

Net zoals gebeurde bij apartheid in Zuid-Afrika, wordt Israël steeds meer gezien als 'bad guy'

Net zoals gebeurde bij apartheid in Zuid-Afrika, wordt Israël steeds meer gezien als 'bad guy'
Een protest in Amsterdam uit solidariteit met de Palestijnen
Bron: ANP

Is hoe de Palestijnse bevolking in Israël behandeld wordt te vergelijken met apartheid? "Je mag niet zomaar de vergelijking met Zuid-Afrika maken, maar het is niet zo dat het er kilometers vanaf zit", zegt mensenrechtenexpert Peter Malcontent.

In discussies over Israël en Palestina valt het begrip apartheid steeds vaker. De afgelopen tijd werd de term regelmatig gebruikt om de scheve rechtspositie van Palestijnen in Israël aan te duiden.

Misdaden tegen de menselijkheid

Zo presenteerde Human Rights Watch al voor de opleving van het recente geweld een rapport van 213 pagina's waarin de behandeling van Palestijnse inwoners in Israël en de bezette gebieden wordt bestempeld als onderdeel van een apartheidsregime.

Als eerste grote internationale mensenrechtenorganisatie stelt Human Rights Watch dat Israël misdaden tegen de menselijkheid begaat en dat de regering daarvoor vervolgd moet worden. Het rapport leidde tot een woedende reactie van de Israëlische regering, die de aantijgingen 'zowel belachelijk als onwaar' noemt.

Geen lezingen meer

Ook de belangrijkste Israëlische mensenrechtenorganisatie B'Tselem noemde Israël begin vorig jaar een apartheidsstaat. Dat heeft de organisatie geweten: B'Tselem mag niet langer lezingen geven op scholen.

Docent mensenrechten Peter Malcontent aan de Universiteit Utrecht hoort de term al jaren vallen als het gaat over het conflict tussen Israël en de Palestijnen. "Ik moet zeggen dat ik er vroeger altijd een beetje jeuk van kreeg", zegt hij.

Bekijk ook

'Niet één-op-één overnemen'

"Het begrip apartheid, dat in deze situatie wordt gebruikt, is de definitie zoals die is opgesteld door de VN. Zij spreken van apartheid als er sprake is van een politiek die ernaar streeft systematisch een ras of groep te laten domineren over een andere groep", zegt Malcontent. En daarvan is in Israël in de praktijk wel degelijk sprake, voegt hij toe.

"Maar bij apartheid denken veel mensen automatisch aan het apartheidssysteem in Zuid-Afrika. Dat was een ideologische vorm van geïnstitutionaliseerd racisme. Daar heeft de hele wereld uiteindelijk afstand genomen." De term één-op-één op de situatie in Israël plakken gaat wel wat ver, volgens Malcontent. "Het ligt wel iets complexer."

Geen gemiddelde democratie

"Israël klopt zichzelf op de borst als een bestaande democratie en reageert ook altijd heel vinnig op beschuldigingen van buitenaf alsof het dat niet meer zou zijn", legt Malcontent uit. Zo hebben Arabieren in Israël stemrecht en onderhandelde de Arabische partij Ra'am zelfs mee om zitting te nemen in een nieuw kabinet.

"Maar ik zou zeggen: als Israël een democratie is, dan moet je het niet vergelijken met de landen die om Israël heen liggen, dan moet je het vergelijken met de gemiddelde democratie zoals we die in westerse landen kennen. En die steken toch echt wat anders in elkaar dan de Israëlische democratie op dit moment."

'Vergelijking doet meer kwaad dan goed'

Ook Human Rights Watch benadrukt in hun rapport dat het absoluut niet de bedoeling is om een historische vergelijking te trekken met het regime in Zuid-Afrika. En volgens Malcontent komt de vergelijking met Zuid-Afrika de zaak van de Palestijnen ook niet per se ten goede.

"Het in de mond nemen van de term zorgt voor consternatie op het internationale toneel, maar je moet ook de vraag stellen wat je daarmee precies bereikt naar Israël toe. Het zorgt er vaak alleen maar voor dat de Israëlische bevolking juist meer achter haar eigen regering gaat staan."

info

Wat is apartheid?

Er is een universeel en zelfs juridisch begrip voor apartheid. Dit bestaat sinds de Internationale Conventie voor de Afschaffing en Bestraffing van de Misdaad van Apartheid uit 1973 van de Verenigde Naties. In een speciale resolutie staat beschreven wat apartheid is.

Apartheid is een misdaad tegen de menselijkheid op basis van drie componenten:

  1. De intentie van overheersing door een raciale groep over een andere.
  2. Een context van systematische onderdrukking.
  3. Onmenselijke daden in het kader van deze onderdrukking.

Publieke opinie verandert

Toch signaleert Malcontent - en hij is niet de enige - dat de publieke opinie in de rest van de wereld ten opzichte van Israël aan het verschuiven is. De westerse reflex om alles wat Israël doet automatisch te steunen, is er nog wel bij de leiders. Maar veel minder in de publieke opinie.

Zo is de afgelopen 2 weken bijvoorbeeld op social media te zien hoe steeds meer influencers en beroemdheden openlijk de Palestijnen steunen. Malcontent ziet dit ook terug in gesprekken en discussies onder zijn studenten.

Bekijk ook

Bad guy

"De jongere generatie kijkt meer onbevangen naar de situatie. Zij hebben van de zesdaagse oorlog of de Oslo-akkoorden niet zoveel meegekregen. En zij zien discriminatie en bombardementen in een zeer dichtbevolkt gebied als Gaza, waarbij vele malen meer slachtoffers vallen dan in Israël. In die zin kun je zeggen dat Israël net als Zuid-Afrika destijds in de rest van de wereld steeds meer als de 'bad guy' wordt gezien."

Malcontent denkt dat deze ontwikkeling onomkeerbaar is. "In Nederland is de steun aan Israël al vanaf de jaren 70 aan het afbrokkelen. Dat betekent niet dat iedereen juichend achter de Palestijnen staat, maar wel dat mensen zich moeilijk kunnen vereenzelvigen met wat Israël daar doet. Dit zal alleen maar toenemen naarmate het geweld doorgaat en de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog verder van de nieuwe generatie af komt te staan."

Tweederangsburgers

Maar in hoeverre gaat de juridische definitie van apartheid dan op voor de Palestijns-Israëlische kwestie? Het is een vraag waar de Verenigde Naties zich tot nu toe nog niet echt aan heeft durven wagen. Toch lijkt de druk om een internationale onderzoekscommissie te starten steeds groter te worden.

De opleving van het recente geweld lijkt voort te komen uit de vele beperkingen waar de Palestijnen onder gebukt gaan. Ook in Israël voelen zij zich behandeld als tweederangsburgers. Zo ontstond er onrust in steden als Jeruzalem, Haifa, Jaffa en Lod, waar veel Joden en Palestijnen naast elkaar leven, nadat er een verbod kwam op samenscholingen van Palestijnen tijdens de Ramadan. Ook de voorgenomen huisuitzetting van zes Palestijnse families in de wijk Sheikh Jarrah in Oost-Jeruzalem zorgde voor olie op het vuur.

Bekijk ook

Institutionele discriminatie

Volgens Human Rights Watch is het gebruik van de term apartheid terecht, omdat de Palestijnen als bevolkingsgroep institutioneel gediscrimineerd en uitgesloten worden door tal van wetten.

Voorbeelden die worden genoemd, zijn dat Palestijnen in veel nederzettingen worden geweigerd, dat hun huizen worden gesloopt omdat er geen vergunning voor zou zijn, of dat scholen waar voornamelijk Palestijnse kinderen naartoe gaan veel minder geld krijgen dan scholen voor Israëlische kinderen.

Nauwelijks rechten

In de Palestijnse gebieden zoals Gaza en de Westelijke Jordaanoever komen daar nog eens mensenrechtenschendingen bij, zoals beperking van bewegingsvrijheid, inbeslagname van grond en eigendommen en opschorting van burgerrechten.

"De facto heeft de bevolking in deze gebieden betrekkelijk weinig rechten", zegt lector Malcontent. "Niet alleen politieke of burgerrechten, maar ook sociaal-economische."

Geen toekomst

"Er komen nauwelijks goederen Palestina in. Van alles wat aan de grens gecontroleerd wordt, wordt maar weinig binnengelaten. Dit geldt ook voor bouwmaterialen en voedsel."

De sociaal-economische situatie van mensen in Palestijnse gebieden is echt dramatisch, zegt Malcontent. "Die is te vergelijken met die van een gevangene. Als er een plaats is waar je niet geboren wilt worden, dan is het wat mij betreft Gaza. Dan weet je zeker dat je geen toekomst hebt."

Vorm van apartheid

Malcontent, die het rapport van Human Rights Watch uitgebreid bestudeerde, vindt dat het boekdelen spreekt en is het eens met de conclusie dat er sprake is van een vorm van apartheid.

"Volgens de criteria van de definitie zoals die ooit door de VN is aangenomen, is er absoluut sprake van apartheid", beaamt de lector. "Je mag wat mij betreft niet zomaar de vergelijking met Zuid-Afrika maken, maar het is niet zo dat het er kilometers vanaf zit. Als Israël niet oppast, ontwikkelt het zich steeds meer in die richting. Ook vanwege het gegeven dat je binnen de Israëlische samenleving een consensus hebt dat de positie van de Israëlische burger voor gaat op die van de Palestijnse burger."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Hoe worden satellieten beschermd, en heeft Europa ze ook zelf? Vragen hierover beantwoord

Hoe worden satellieten beschermd, en heeft Europa ze ook zelf? Vragen hierover beantwoord
Bron: EenVandaag

Nederland en zeven andere landen hebben een klacht ingediend bij de VN: Rusland verstoort satellieten. Satellieten zijn onmisbaar voor communicatie, navigatie en het observeren van de aarde. We vroegen wat jullie over satellieten willen weten.

De vragen worden beantwoord door ingenieur Arnaud van Kleef van het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum (NLR). Hij leidt daar het Future Air and Space Power-programma, dat onderzoekt hoe innovaties in de lucht en ruimte kunnen bijdragen aan een veiligere samenleving. Vanuit dit onderzoek wordt ook het ministerie van Defensie geadviseerd.

1. Welke soorten satellieten zijn er en waarvoor worden ze gebruikt?

Satellieten draaien om de aarde en sturen informatie naar ons door. Dat gebeurt via radiosignalen. Een schotelantenne op aarde stuurt signalen naar de satelliet, die verwerkt ze, en stuurt ze vervolgens via een andere antenne terug naar de aarde. Op deze manier gebruiken we satellieten voor belangrijke dingen als communicatie, navigatie en aardobservatie.

Satellieten zijn nodig voor communicatie op lange afstanden, licht Van Kleef als eerste toe. "Als je radiosignalen zonder satellieten naar de andere kant van de wereld probeert te sturen, dan ketsen ze af door de bolle vorm van de aarde. Satellieten plaats je daarentegen op de juiste hoogte in een baan om de aarde, waar die bolling de signalen niet meer blokkeert", verklaart hij.

Aardobservatie is een tweede belangrijke toepassing van satellieten. Satellieten kunnen bepaalde plekken op aarde monitoren. De beelden en informatie die dat oplevert, worden gebruikt voor de agrarische sector, voor controle van veiligheid. En om bijvoorbeeld veranderingen in het weer en klimaat in de gaten te houden, vertelt Van Kleef.

Ook zijn satellieten cruciaal voor navigatie. "Zonder zou je niet kunnen navigeren met Google Maps. Maar ook zijn ze bijvoorbeeld nodig voor precisiewapens van militairen; die vliegen vaak met gps-begeleiding", zegt de onderzoeker.

info

Satellieten op verschillende hoogtes

Satellieten draaien op verschillende hoogtes, in verschillende banen om de aarde heen. In de laagste baan (tot 2.000 kilometer hoogte) bevinden zich bijvoorbeeld de Starlink-satellieten van Musk. "Starlink wil veel data in korte tijd naar een groot aantal gebruikers kunnen sturen. Daarom is een lage hoogte handig", verklaart Van Kleef.

Op grotere hoogtes heb je de middelhoge banen (20.000 kilometer hoog), waar zich onder andere GPS-satellieten bevinden, en de geostationaire baan (36.000 kilometer hoog). In die baan draaien satellieten met dezelfde rotatiesnelheid als de aarde zelf, waardoor de satellieten altijd op dezelfde plek lijkten te staan. Dit zijn vooral satellieten die gebruikt worden voor telecommunicatie, voor bijvoorbeeld tv-zenders.

2. Wat is het gevaar van gehackte satellieten voor ons?

"Een gehackte satelliet kan cruciale informatie niet meer doorgeven. Er komt dan niets, of er komt ruis terug. Of de satelliet geeft aan: ik kan mijn taak niet meer uitvoeren."

"In bijvoorbeeld het Baltisch gebied ervaren vliegtuigen al regelmatig last van sabotage van satellieten. Het gaat vooral om sabotage van satellietsignalen, afkomstig van GPS-satellieten. Dit omdat er stoorzenders op aarde staan die stoorsignalen naar ontvangers sturen. Bijvoorbeeld de ontvangers aan boord van vliegtuigen. Het saboteren van GPS-satellieten zelf is zeker ook een bedreiging", legt Van Kleef uit.

"Ook heeft een sabotageactie soms onbedoelde bijeffecten. Neem het voorbeeld van kinderzender BabyTV, waar opeens Russische propaganda op te zien was. De sabotage van satellieten was vermoedelijk bedoeld om de communicatie van Oekraïne te verstoren, maar had ook deze consequentie."

"Europese landen hebben zo al op verschillende manieren last van sabotage van satellieten, en dat is ook waarom nu acht EU-lidstaten aankloppen bij de Verenigde Naties", verklaart hij. "Als satellieten op grote schaal gehackt zouden worden, werken allerlei processen van communicatie, navigatie en observatie niet meer. Dat kan hele maatschappijen ontwrichten."

"We leven namelijk in een tijd waarin we steeds afhankelijker zijn van de ruimte. Voor onze welvaart en veiligheid. Satellieten zorgen in deze eeuw voor informatie en data. En dat wordt wel gezien als de olie van de 21ste eeuw. Met veel informatie en data kun jij druk uitoefenen op andere landen. Het is cruciaal om daar toegang tot de hebben."

Arnaud van Kleef
Bron: Eigen beeld
Arnaud van Kleef

3. Hoe kunnen satellieten gehackt worden?

"Een satelliet verstoren, kan door vanuit een zendstation een heel sterk stoorsignaal naar de satelliet te sturen, dat veel sterker is dan wat die satelliet normaal binnenkrijgt. En dat het reguliere signaal overstemt", legt Van Kleef uit.

"Militaire satellieten hebben backup-systemen om zich te beschermen tegen stoorsignalen, maar civiele satellieten zijn kwetsbaarder. Tegelijkertijd vervaagt het onderscheid tussen militair en civiel gebruik van de ruimte. Voor beide worden steeds meer dezelfde satellieten en technologieën gebruikt, waardoor ook de dreigingen en risico's veranderen."

Er wordt onderzoek gedaan naar hoe je satellieten beter kunt beschermen. Bijvoorbeeld door signalen te sturen via een laser - met licht in plaats van radiogolven, dus. Die signalen zijn moeilijker te saboteren. Ook kunnen satellieten worden uitgerust met betere encryptie. Of met slimme antennes die beter kunnen detecteren waar stoorsignalen vandaan komen.

"Maar op dit moment geldt: als een satelliet hier niet mee ontworpen is, en zodra die eenmaal 'vliegt', heb je pech. Je kunt er dan niet zomaar heen om 'm te tweaken, zodat de satelliet beter beschermd is", zegt Van Kleef.

Bekijk ook

4. Zijn er internationale afspraken over het beschermen van satellieten?

Het VN-Ruimteverdrag uit 1967 bepaalt dat de ruimte vrij toegankelijk is, maar dat landen verantwoordelijk blijven voor hun satellieten. "Een bedrijf krijgt niet zomaar toegang tot de ruimte. Het moet in ieder geval een vergunning krijgen van het land waar het geregistreerd is."

"Daarnaast bepalen internationale organisaties zoals de ITU (Internationale Telecommunicatie-unie) - een gespecialiseerde organisatie van de VN - welke satellieten waar mogen 'vliegen'. Ook coördineren zij op welke radiofrequenties mag worden uitgezonden."

"Bovendien wordt space situational awareness, zoals we dat dan noemen, steeds belangrijker", vervolgt hij. "Met systemen vanaf de grond en met satellieten die camera's aan boord hebben, houden militaire en civiele organisaties in de gaten wat er allemaal om de aarde vliegt. Dat is cruciaal, want daar zit ook de bewijslast in het geval van sabotage."

info

EenVandaag Vraagt

Bij EenVandaag heb je de mogelijkheid om vragen en ideeën in te sturen. Dat kan altijd in onze chat, of je kunt meedoen aan de gerichte EenVandaag Vraagt-oproepen die wij zo'n twee keer per week plaatsen in de Peiling-app. De Peiling-app is gratis te downloaden in de App Store of Play Store.

5. Beschikt Europa over genoeg satellieten om alles 'up and running' te houden voor het geval we bonje krijgen met de VS of China?

Als alternatief satellietsysteem voor Starlink, om met het internet te verbinden, heeft Europa op dit moment Eutelsat OneWeb. Dat systeem telt ongeveer 600 satellieten, vertelt Van Kleef. Voor navigatie heeft de Europese Unie Galileo, een satellietnavigatiesysteem dat vergelijkbaar is met het Amerikaanse GPS.

Voor het geval dat Elon Musk Starlink zou uitzetten, kan Europa met Eutelsat OneWeb zelfstandig opereren, zegt Van Kleef.

"Maar het liefst zouden we wel meer Europese satellieten lanceren, om de dekking beter te garanderen en robuuster te maken", zegt hij. De Europese Unie werkt bijvoorbeeld aan IRIS², een nieuw systeem met zo'n 300 satellieten. Maar dit systeem is naar verwachting pas in 2030 operationeel.

Bekijk ook

6. Waarom hebben private partijen toegang tot de ruimte gekregen?

"Bedrijven die investeren in de ruimtevaart, dragen bij aan de economische status en groei van een land", verklaart Van Kleef. Ze dragen belastingen af over hun winst, en stimuleren investeringen en werkgelegenheid.

Er wordt wel gesproken over vier 'space ages', ruimtetijdperken. "Het eerste tijdperk begon in 1957, met de lancering van Spoetnik 1, de eerste kunstmatige satelliet die in een baan om de aarde werd gebracht. Dat was vanuit militair oogpunt. In het tweede tijdperk begonnen instituties als NASA en ESA met wetenschappelijk onderzoek in de ruimte. En toen begonnen ook commerciële bedrijven met het verkopen van satellietbeelden en communicatiediensten."

De derde space age - NewSpace genoemd - begon rond 2010, toen commerciële bedrijven zoals SpaceX van Elon Musk en Planet Labs de ruimte-industrie gingen domineren met kleine, goedkope en massaal gelanceerde satellieten.

Volgens Van Kleef zijn we inmiddels in de vierde space age aanbeland. "Maar er zijn ook mensen die zeggen dat we nog in de derde fase zitten. Er is niet één iemand die dit bepaalt." In de vierde space age verschuift de focus naar veiligheid, strategische controle en duurzaamheid van de ruimte zelf.

"Je krijgt satellieten die andere satellieten in de gaten houden en beschermen. Maar ook satellieten die andere satellieten aanvallen om ze onklaar te maken. En het wordt belangrijker om ruimtepuin op te ruimen, ook om botsingen met de vele satellieten die er inmiddels zijn te voorkomen."

7. Zijn we de ruimte niet aan het vervuilen met zoveel satellieten, en wat doen we met verouderde exemplaren?

"Als satellieten niet meer gebruikt kunnen worden, is het belangrijk dat ze op een verantwoorde manier worden opgeruimd. Over het algemeen geldt: satellieten in een lage aardbaan moeten worden afgeremd, zodat ze in de dampkring verbranden", vertelt Van Kleef.

Satellieten in middelhoge of geostationaire banen kunnen niet teruggebracht worden naar de aarde. In plaats daarvan worden ze daarom naar een 'graveyard orbit' gebracht, een hogere baan waar ze geen gevaar meer vormen, legt Van Kleef uit. "Daarvoor moeten die satellieten een beetje brandstof reserveren."

Nederland werkt binnen de VN aan verdragen om juridisch vast te leggen hoe landen en bedrijven zich verantwoordelijk moeten gedragen in de ruimte, vertelt Van Kleef. "Het gaat dan om afspraken tussen operators om botsingen te voorkomen en om richtlijnen voor het opruimen van oude satellieten."

Bekijk ook

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

'Geghost' omdat je ernstig ziek bent? Het overkwam Sebastiaan: 'Mensen weten zich geen houding te geven'

'Geghost' omdat je ernstig ziek bent? Het overkwam Sebastiaan: 'Mensen weten zich geen houding te geven'
Bron: Eigen foto

Het verliezen van vrienden omdat je kanker hebt. Het gebeurt bij jong en oud. Tegenwoordig is er zelfs een term voor: 'cancer ghosting'. Sebastiaan (42) kan hierover meepraten.

"Ik heb mijn vorige vrouw verloren aan kanker. Later ben ik hertrouwd met iemand die toevallig ook haar man aan kanker verloor. En nu heb ik zelf kanker", vertelt Sebastiaan. Hij werd in deze moeilijke tijd 'geghost' door een aantal vrienden. 'Ghosten' gebeurt wanneer iemand plotseling en zonder uitleg het contact verbreekt.

Kanker kwam steeds terug

Het eerste slechte nieuws komt in 2005. Net als Sebastiaan en zijn toenmalige vrouw een paar maanden samen zijn, wordt bij haar kanker vastgesteld. "Het heeft uiteindelijk tot 2017 geduurd. Toen is ze overleden. In de jaren daarvoor onderging ze operaties, bestralingen en chemotherapie. Telkens krabbelde ze weer op, maar de kanker kwam steeds terug."

Het stel probeerde het beste uit het leven te halen, vertelt hij. "Als het kon, gingen we op vakantie en brachten we veel tijd samen door. Ziekenhuisbezoeken combineerden we vaak met iets leuks, zoals een bezoekje aan de IKEA. Tijdens behandelingen draaide alles om de ziekte, maar als het weer even goed ging, schoof dat wat naar de achtergrond. Het ging met vlagen."

Veranderende relaties

Sebastiaan vond het vreselijk om zijn vrouw steeds zieker te zien worden. "Je ziet een jonge vrouw langzaam wegkwijnen, haar plezier in het leven verliezen. Dat doet veel met je." Toch bleef hij hoop houden. "Misschien was dat naïef, maar je denkt steeds: misschien vinden ze een behandeling die aanslaat. Maar dat gebeurde niet."

Terwijl hij verdriet had om de verslechterende gezondheid van zijn vrouw, was er iets anders wat hem dwarszat: de manier waarop zijn omgeving ermee omging. "Sommige relaties werden hechter, vooral in de laatste fase van haar leven. Maar anderen namen juist afstand", vertelt hij.

Bekijk ook

'Bang om iets verkeerds te zeggen'

"Ik merkte dat mensen het moeilijk vonden om met de situatie om te gaan", weet hij nog. "Kanker is eng voor sommigen. Ze zijn bang om iets verkeerds te zeggen, weten niet wat voor houding ze moeten aannemen en trekken zich terug."

Dat viel Sebastiaan vooral op rondom verjaardagen. Het plannen van feestjes lukte steeds minder, want vrienden kwamen niet meer langs. "Het contact kwam steeds van één kant. Uiteindelijk verwaterde het, totdat ik ze helemaal niet meer zag. En soms kregen we rare, kille reacties, waardoor we dachten: wat hebben we verkeerd gedaan?"

Niet meer spontaan afspreken

Dat gevoel, dat vriendschappen verwateren wanneer je langdurig ziek bent of diep in een rouwproces zit, herkennen veel mensen, vertelt professor en hoogleraar stadssociologie aan de Universiteit Utrecht Beate Völker. Ze doet ook onderzoek naar vriendschappen. "Je netwerk verandert door een dergelijk ingrijpende gebeurtenis. Mensen nemen dan inderdaad afscheid van je om verschillende redenen."

"Je kunt niet meer alles doen wat je voorheen deed. Je bent vaak minder mobiel, je kunt bijvoorbeeld niet meer spontaan 's avonds naar de kroeg. Dat gaat niet. En zo ontstaan er, soms ongemerkt, minder contactmomenten", legt Völker uit. "Je moet echt veranderen van activiteit en je weet beiden ook moeilijker wat iemand nodig heeft. Het zet de relatie onder druk."

info

Het belang van vriendschappen

"Vriendschappen zijn vaak nog belangrijker dan familie, omdat we ze zelf hebben gekozen. En ze onderscheiden zich van partnerrelaties, omdat ze niet exclusief zijn", vertelt professor Völker. "We hebben meerdere en verschillende vrienden, omdat we ze nodig hebben voor alle aspecten van onze persoonlijkheid." "Onderzoeken laten doorgaans zien dat vriendschappen heel veel positieve effecten hebben. Het heeft veel voordelen: mentaal, fysiek en praktisch. Het hebben van vrienden is goed voor je. En als dat wegvalt of als je alsmaar het idee hebt dat je niemand hebt, dan voelt dat echt als een gemis."

Dezelfde kenmerken

Vrienden word je met mensen die op je lijken, legt Völker uit. Het zijn mensen die veel van dezelfde 'kenmerken' hebben. "Als de een ziek wordt en de ander niet, dan onderscheid je je op een belangrijk kenmerk. En daarnaast wil je een kenmerk als deze natuurlijk liever niet delen. Dus ook dat kan maken dat die relatie ineens zo anders wordt. Maar wil je met elkaar verder, dan moet je juist deze veranderingen bespreken."

"Het hoeft dus niet zoiets te zijn van: 'Ja, ik heb er geen zin in, ik doe het niet meer.' Het is ook gewoon omdat het moeilijk is", zegt de professor over de reden dat mensen er soms voor kiezen om niets meer van zich te laten horen, of ook wel; om te ghosten.

Nieuwe banden

Toch wist Sebastiaan in de laatste maanden dat zijn vrouw nog leefde nieuwe vrienden te maken. Hij werd erg close met haar vriendinnen: "We wisselden ziekenhuisbezoeken af en maakten schema's. We hebben die periode samen doorstaan en dat schepte een band. We vormden een klein team."

En zelfs na haar overlijden in 2017 blijft de groep contact houden. Totdat Sebastiaan zijn nieuwe liefde ontmoet, met wie hij in 2022 trouwt. "In het begin waren ze nog op de bruiloft, maar na verloop van tijd werd het contact minder", vertelt hij hierover.

Bekijk ook

'Wat zou zijn vrouw vinden?'

"Alsof ze dachten: 'Hij lacht weer, hij gaat verder, dus hij zal het wel vergeten zijn.' Ook afspraken maken met hen werd moeilijker. Via via hoorde ik dat ze zich afvroegen: 'Wat zou zijn overleden vrouw hiervan vinden?'"

Dit soort opmerkingen kwetsen hem en Sebastiaan besluit de vriendschappen te laten gaan. "Mijn eerste vrouw zei altijd: als iets niet op een leuke manier gaat, dan ga ik het ook niet afdwingen. Dat heb ik dus ook niet gedaan."

Zelf ziek

In de jaren daarna probeert Sebastiaan zijn leven op te pakken - en nieuwe vriendschappen te sluiten - maar in 2023 krijgt hij opnieuw slecht nieuws: er wordt een bultje op zijn bijnier ontdekt.

"De artsen wisten niet wat het was. Uiteindelijk bleek het een zeldzame vorm van bijnierkanker. Ik dacht: wat gebeurt me nu? Dit kan niet. Eerst mijn moeder verloren, toen mijn vrouw, en nu dit. Het voelde onwerkelijk. Ik kon het niet bevatten."

'Nooit meer iets van gehoord'

Toen hij zijn diagnose deelde, viel hem iets op: "Die vriendinnen, met wie ik ooit zo'n hechte band had, vroegen nooit hoe het met me ging. Ze hebben zich nooit gemeld. En dat terwijl ze het wisten. Ik ben altijd open en eerlijk geweest. Maar van hen? Geen woord."

Zeer pijnlijk, zegt Sebastiaan. "Ik had eigenlijk gehoopt dat de mensen die ik nu al een tijdje niet had gesproken, zouden denken: 'We zoeken het contact weer op.' Maar juist het tegendeel was waar. Dus dat vond ik wel kwetsend. Maar weet je: als het er niet inzit, zit het er niet in. Dan ga ik er ook niet zelf achteraan: zak er maar in dan."

Op zoek naar een lotgenoot

Wel bleef hij openstaan voor de mogelijkheid dat er ooit weer nieuwe vrienden zouden komen. En dat gebeurde: "Mijn arts vroeg me op een gegeven moment: 'Ik heb een patiënt die een paar jaar ouder is dan jij, hij komt oorspronkelijk uit Israël en woont hier al jaren. Hij zoekt lotgenoten. Vind jij het goed als ik jullie in contact breng?' Ik zei meteen ja. Ik had zelf ook die behoefte."

"Goed te begrijpen", zegt professor Völker. Volgens haar bouwen mensen die een langdurige aandoening hebben, of een grote verandering meemaken - dus bijvoorbeeld ook nieuwe ouders - graag vriendschappen op met mensen die de ervaring delen. Ze zoeken naar zo'n zelfde kenmerk.

Bekijk ook

'Dit is onbetaalbaar'

En dus, kort na het bezoek aan de arts neemt Sebastiaans lotgenoot - zoals hij hem zelf noemt - contact met hem op. Ze gingen samen lunchen. "Sindsdien werd het contact steeds intensiever, en op een gegeven moment werd het echt een vriendschap. We spreken elkaar wekelijks. We houden elkaar op de hoogte van alles, geven elkaar tips over medicatie en steunen elkaar. We trekken elkaar erdoorheen. Als ik een moeilijke periode heb, helpt hij me, en andersom."

"Ondanks de steun van mijn vrouw, dochter en familie had ik me dan waarschijnlijk toch meer alleen gevoeld", vertelt Sebastiaan over de band met zijn vriend. "Mensen zien mij gewoon functioneren en denken: 'Het zal wel goed gaan.' Ze begrijpen het niet echt, maar bij hem vind ik dat begrip wél. We snappen van elkaar wat we doormaken. Dat is onbetaalbaar."

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.

Ook interessant