Eind vorig jaar studeerde Berber Veltkamp af. Ze bereidde zich voor op een bestaan als waarnemer. Een eigen huisartsenpraktijk was voor haar geen optie, dacht ze. Tot ze bij toeval met Buurtdokters in aanraking kwam.

Invallen voor andere huisartsen als die ziek zijn, of op vakantie. Dat was Berbers plan na de huisartsenopleiding. Terwijl dat niet de wens was toen ze begon met haar studie. "Ik had vroeger het romantische idee van een eigen praktijk. Ik dacht: dan ligt de hond achter de balie en kan ik die tussen de middag even uitlaten."

Droom onbereikbaar

Maar tijdens de huisartsenopleiding werd het Berber duidelijk dat een eigen huisartsenpraktijk runnen erg pittig is en veel met zich meebrengt.

"Een praktijkhouder werkt 60 uur per week en is eerder ondernemer dan dokter. Je hebt een eigen bedrijf met een hele personeelsadministratie. En er is allerlei regelgeving waar je aan moet voldoen. "

Veel voordelen voor waarnemer

Volgens Berber is het aantal huisartsen met een eigen praktijk zo afgenomen doordat er steeds meer voordelen zijn aan het waarnemerschap. "Vroeger was er een groot verschil in inkomen, een praktijkhouder verdiende veel meer, maar nu is dat niet meer het geval."

Voor veel mensen weegt dat dan niet meer op tegen de enorme verantwoordelijkheid en de steeds grotere werkdruk en stress die je krijgt. En je bent ook veel minder flexibel, denkt ze. "Veel mensen willen gewoon op vakantie kunnen zonder vervanging te hoeven regelen, wat steeds moeilijker wordt. Je bent veel vrijer als waarnemer. Je kunt minder opdrachten aannemen als het je te veel wordt."

Hulp van Buurtdokters

Toch bleef Berbers droom over een eigen praktijk bestaan. Een droom die ze inmiddels heeft kunnen waarmaken met hulp van Buurtdokters. Dit bedrijf ondersteunt huisartsen met de zakelijke kant van hun praktijk, zoals administratie, personeelsbeleid en regeldruk van zorgverzekeraars.

Berber nam met hulp van Buurtdokters een praktijk over van een huisarts die met pensioen ging. Samen met Buurtdokters vormt ze een maatschap en is ze inmiddels enige tijd een tevreden praktijkhouder in de Amsterdamse Watergraafsmeer.

Tijd voor je gezin

"Ik ben nu 34 en het idee dat ik hier eventueel tot aan mijn pensioen voor dezelfde patiëntengroep een vaste huisarts kan zijn, daar word ik helemaal blij van. Het heeft toegevoegde waarde."

Berber durfde dit avontuur aan te gaan omdat ze in deze vorm niet in haar eentje de verantwoordelijkheid hoeft te dragen. Veel van de administratieve rompslomp en personeelsproblemen worden haar uit handen genomen door Buurtdokters. "Ik heb twee jonge zoontjes en ik werk 29 uur op dit moment. Ik heb nu tijd voor mijn gezin."

Commerciële partijen

Berber beseft dat er ook andere commerciële partijen actief zijn, die zich aanbieden als ondersteuner en dat dat negatieve gevolgen kan hebben voor patiënten en huisartsen.

Toch durfde ze met Buurtdokters wel in zee te gaan. "Zij doen het om de goede reden, namelijk om de huisartsenzorg overeind houden. Ze wensen de patiënt een goede huisarts toe. In tegenstelling tot bepaalde andere aanbieders."

Een pleister, niet de oplossing

Hoewel Berber blij is dat ze met hulp van Buurtdokters een praktijk kon opzetten, betreurt ze het ook dat zo'n organisatie nodig is. Dat de gezondheidszorg zo complex is geworden. "Eigenlijk is het een pleister en niet wenselijk als je uitzoomt en het grootschaliger bekijkt. Het grote probleem is eigenlijk dat je het als beginnende dokter zonder zo'n bedrijf niet aandurft of kan vanwege alle administratie, regelgeving en wat je er allemaal bij moet doen", vindt ze.

"Terwijl de huisarts van oorsprong een kleinschalige, zelfstandige ondernemer is. Dat is de grote kracht, dan voel je echt de verantwoordelijkheid en heb je de intrinsieke motivatie om goede zorg te leveren tegen een zo'n laag mogelijke prijs."

Hogere vergoeding voor praktijkmanagers

Volgens huisarts Berber is er een andere oplossing nodig. Buurtdokters kan immers niet het landelijk beleid veranderen. "Zij kunnen alleen een beetje te dweilen met de kraan open. Zorg ervoor dat iedere individuele praktijkhouder de mogelijkheden heeft om op zijn eigen manier de praktijk te runnen."

Hoe? "Bijvoorbeeld door hogere vergoedingen voor praktijkmanagers, want één praktijkmanager voor een paar uur per week inhuren is natuurlijk beter dan een heel bedrijf inhuren dat een gedeelte van je winst krijgt. Los van dat ik het er nu voor over heb dat een gedeelte van mijn inkomsten naar Buurtdokters gaan. Het gaat hen niet om winst maken, maar ze hebben ook inkomsten nodig om te overleven."

Justitie vervolgt vier vrouwen voor grafschennis op een begraafplaats in Leusden. Zij zouden daar bijna 4 jaar geleden een 'paranormale sessie' hebben gehouden bij kindergraven. Nabestaanden hopen er nu eindelijk achter te komen wat er precies is gebeurd.

De Palestijnse vlag of een regenboogvlag op het podium van het Eurovisie Songfestival? Dat is deze editie niet toegestaan: artiesten mogen alleen nog hun eigen vlag laten zien om 'politieke statements' te voorkomen. "De EBU is een bange organisatie."

De European Broadcasting Union (EBU) heeft het nieuwe vlaggenprotocol zelf niet bekendgemaakt, maar bevestigde wel berichten van de Deense omroep DR hierover. Hans Laroes, die jarenlang betrokken was bij de EBU als adviseur, vindt het een 'nogal onhandig' van de media-organisatie.

Vlag om identiteit te laten zien

De laatste jaren waren op het podium en in de green rooms - waar deelnemers wachten op de uitslag - nog verschillende vlaggen te zien, waaronder de Palestijnse vlag en de regenboogvlag. En op het podium nam zanger Nemo, die uiteindelijk won voor Zwitserland, vorig jaar de non-binaire vlag mee. Vlaggen zijn dan ook echt onderdeel van het Songfestival, zegt Laroes.

"Het hele Songfestival is erop gericht om mensen en landen en allerlei bevolkingsgroepen met elkaar te verbinden op een vrolijke manier. En dus ook mensen van allerlei identiteiten", legt hij uit. "En ik denk dat daarbij hoort dat die mensen ook hun identiteit laten zien. Dat kan via de vlag van je land, via de regenboogvlag en ook via een vlag waarin je Palestina steunt."

'Tegen geest van Songfestival'

Door het besluit van de EBU om alleen nationale vlaggen toe te staan op het podium kunnen deelnemende artiesten hun identiteit straks mogelijk niet volledig uiten. En dat vindt Laroes geen goede zaak: "Het is eigenlijk tegen de geest van het Songfestival in."

Hoe de organisator van het liedjesfestijn precies tot zo'n besluit komt, blijft volgens hem gissen. In principe wordt de uiteindelijke beslissing gemaakt door de producer van het Songfestival in overleg met het gastland, dit jaar dus Zwitserland. Maar de omroepen van andere deelnemende landen hebben volgens hem ook zeker invloed.

Onder hoge druk besloten?

Het zou dus zeker kunnen dat landen in dit geval invloed hebben uitgeoefend op de organisatie, zegt Laroes. "Er zijn ongetwijfeld een aantal omroepen die alvast bezwaar zijn gaan maken of bang zijn geworden." En dan gaan ze onder oplopende druk met elkaar appen, bellen en vergaderen, weet de voormalig EBU-adviseur.

"Het is op dit soort momenten een beetje een bange organisatie", gaat hij verder. "Dus omdat die verschillende standpunten van landen en omroepen eigenlijk boven die hele besluitvorming hangen, wordt er geprobeerd het allemaal zo rustig mogelijk te houden en ieder gedoe waar iemand boos van kan worden te vermijden. Dan ga je dus beslissen om geen vlaggen toe te laten."

'Niet nagedacht over regenboogvlag'

Het 'vlaggenverbod' is volgens Laroes vooral bedoeld om de Palestijnse vlag te weren van het podium. Dat daarmee bijvoorbeeld ook Pride-vlaggen in de ban worden gedaan, heeft de organisatie van tevoren misschien niet helemaal doorgehad, denkt hij.

"Ik denk dat ze vooral geen Palestijnse vlaggen willen laten zien en dat ze toen geaccepteerd hebben dat dan ook andere vlaggen als de regenboogvlag niet meer getoond worden", zegt hij. "Terwijl ik denk dat je daarmee juist een heleboel artiesten - en een heleboel mensen thuis - in hun hart raakt, en dat je daarmee dus ook je eigen Songfestival in het hart raakt."

Andere manieren zoeken

Overigens verwacht Laroes niet dat de deelnemende zangers zich ook helemaal aan de nieuwe regels gaan houden. "Ik denk dat redelijk wat artiesten op zoek gaan naar manieren om toch iets te laten zien." Als voorbeeld noemt hij Madonna, die in 2019 op het Songfestival in Israël een gastoptreden gaf en toen ook een statement maakte met de Palestijnse én Israëlische vlag.

Het zal hem niet verbazen als meer artiesten op zoek gaan naar manieren om standpunt over de situatie in Israël en de Palestijnse gebieden te laten blijken. "En eigenlijk wordt dat ook uitgelokt door de EBU. Het is dan ook een wedstrijdje van: wie is nu het slimst."

'Onverstandig en niet sympathiek'

In een poging om mogelijk gedoe rond de Palestijnse vlag te voorkomen, veroorzaakt de EBU met deze nieuwe regels juist méér gedoe, constateert Laroes. Het protocol rond de vlagen krijgt nu namelijk heel veel aandacht, ziet hij gebeuren.

En daar zit ook veel negatieve aandacht bij: zo noemde lbhti-belangenverenging COC Nederland het besluit van de EBU afgelopen weekend 'volstrekt belachelijk'. Laroes snapt de verontwaardiging over het vlaggenverbod. "Ik vind het echt een onverstandige en onaardige, niet sympathieke en niet empathische beslissing."

AVROTROS 'snapt besluit'

AVROTROS, die namens Nederland meedoet aan het Songfestival, liet eerder in een schriftelijke verklaring weten dat het de nieuwe regels rond vlaggen op het podium snapt. "Het Eurovisie Songfestival is een niet-politiek event en in dat kader begrijpen we deze beslissing."

"Het gaat enkel om de officiële momenten dat het duidelijk moet zijn om welk land het gaat", verduidelijkt de omroep over het doel van het protocol. "Op alle andere momenten staat het ons vrij om te communiceren wat we willen."

Claude zonder Congolese vlag

De omroep voegt daaraan toe dat het het jammer vindt 'dat ook symbolen die verbonden zijn aan inclusiviteit en vrijheid van expressie, zoals de regenboogvlag, nu onderdeel zijn geworden van deze maatregel'. AVROTROS erkent dat een regenboogvlag geen politiek statement is, 'maar het gaat er bij de EBU om dat er één lijn wordt getrokken'.

Zanger Claude doet over 3 weken namens Nederland mee aan het Songfestival. Hij komt uit de Democratische Republiek Congo, maar mag de vlag van zijn geboorteland straks dus ook niet laten zien op het podium en in de green room. Het publiek in de zaal mag wel met elk soort vlag zwaaien, zolang die volgens de Zwitserse wet toegestaan is.