Meggy Drost verloor haar dochter van twintig maanden aan meningokokken B. "Ik wist niet eens dat deze variant bestond." Als was ingeënt was de dood van haar dochter te voorkomen geweest.

Haar dochter kwam als een geschenk uit de hemel waar ze misschien gezien haar leeftijd niet meer op gerekend had, Meggy Drost (47) bevalt drie jaar geleden van een kerngezonde dochter Sammy. Maar toen werd de dochter van Meggy ziek.

'Het is maar een griepje'

De waarnemend huisarts stelde griep vast en schreef diclofenac voor. Het ging niet om een hersenvliesontsteking, stelde de arts vast. Haar dochter knapte op en er leek weinig aan de hand. Maar een week later keerde de koorts terug. De huisarts bleef stellig beweren dat het om 'een gewone griep' ging en sloot wederom hersenvliesontsteking uit.

De koorts zakte, maar er verschenen wel rode puntjes op het lichaam van Sammy. Vroeg in de ochtend ging het weer helemaal mis. Sammy kreunde, gloeide helemaal en had moeite met ademhalen. "Ik had meteen het gevoel dat het ernstig was", vertelt Meggy.

"Opeens sloeg ze oerkreten uit"

Meggy kwam wederom bij de huisarts terecht en weer zei de huisarts dat er weinig aan de hand was. Meggy nam hier geen genoegen mee en drong aan op een onderzoek in het ziekenhuis. Toen ging het snel. Eenmaal aangekomen bij de receptie van het ziekenhuis maakte haar dochter opeens oergeluiden, ze rolde met haar ogen en schoot in een kramp. "Ik rende schreeuwend door het ziekenhuis, gelukkig schoot een arts ons onmiddellijk te hulp."

Een CT-scan volgde en al snel werd duidelijk dat het om een hersenvliesontsteking ging. "Dan kun je wel door de grond zakken, want de huisarts zei toch heel wat anders", vertelt Meggy. Een tweede scan wees uit dat 80 procent van haar hersenfuncties waren uitgeschakeld. "Haar hersenstam werd dichtgedrukt. Sammie was klinisch dood. Die middag overleed ze, in ons bijzijn."

'Het voelt als een amputatie'

Met de dood van Sammie werd Meggy's grootste nachtmerrie werkelijkheid. "Een leven zonder onze dochter. Hoe moet ik het omschrijven? Het voelt als een amputatie. Ik mis haar zo verschrikkelijk."

Naast onmetelijk verdriet ontstond er na een paar maanden ook een gevoel van strijdbaarheid. "Ik voel het als een soort missie om ouders voor te lichten. Ik dacht namelijk dat Sammy maximaal beschermd was, dat ze alle prikken tegen hersenvliesontsteking had gekregen. Dat bleek dus niet zo te zijn. Mijn dochter is overleden aan de B-variant, waartegen kinderen in Nederland niet standaard worden ingeënt", vertelt Meggy.

Veel onwetendheid over meningokokken B

Meggy verbaast zich enorm over de onwetenheid van ouders, maar ook over het gebrek aan kennis in de medische wereld over dit type meningokokken. "Heel veel ouders weten niet van het bestaan van deze ziekte, maar ook huisartsen hebben vaak geen enkel idee. Ik word er dagelijks over aangesproken. Mensen hebben echt geen idee dat dit type ook bestaat."

Om die reden vindt Meggy dat het vaccin tegen Meningokokken B zo snel mogelijk in het Rijksvaccinatieprogramma moet komen. "Type B moet echt meteen in het pakket. Als deze prik erin had gezeten, dan had onze dochter wellicht nog geleefd. Dus ik blijf mijn verhaal vertellen, totdat dit vaccin ook in het programma zit", vertelt Meggy stellig.

Het is de laatste ernstige infectieziekte waar we in Nederland niet tegen vaccineren

Kinderarts: neem vaccin op in pakket

Patricia Bruijning-Verhagen, kinderarts en epidemioloog aan het Utrecht MC, is het eens met de oproep van Meggy om dit vaccin standaard in het programma op te nemen. "Het is een hele zeldzame ziekte, maar als je het krijgt kan het wel desastreuse gevolgen hebben. Ondanks dat het vaccin bijwerkingen kan hebben als koorts en het niet 100 procent bescherming biedt, vind ik dat het wel in het programma moet worden opgenomen. Het is de laatste ernstige infectieziekte die zomaar kan toeslaan en waar we in Nederland niet tegen vaccineren. Dat moet echt veranderen."

Verhagen verwijst naar Engeland waar deze inenting wél standaard wordt aangeboden aan jonge kinderen. "In Engeland hebben ze dit vaccin wel in het programma opgenomen en volgen ze de resultaten hiervan op de voet. Hieruit blijkt dat het met bijwerkingen erg meevalt en je er een hoop ellende mee kunt voorkomen."

Terwijl Nederlandse kassen volstromen met Bulgaarse arbeidsmigranten, kampen plattelandsgebieden in Bulgarije met de gevolgen. Ouders gaan weg om te werken: "Als dit zo doorgaat is er een hele generatie kinderen die wordt achtergelaten."

Bulgarije heeft een van de sterkst krimpende bevolkingen in Europa. Veel mensen trekken weg naar West-Europa, voor een salaris dat soms wel drie keer hoger is dan in hun thuisland.

Skypekinderen

Het wegtrekken van arbeidskrachten heeft economische gevolgen, maar ook sociale, ziet onderzoeker Mariya Paskaleva. Ze deed onderzoek naar de impact van arbeidsmigratie op Bulgarije en maakt zich zorgen.

"Als deze ontwikkeling zo doorgaat, is er een hele generatie kinderen die door hun ouders wordt achtergelaten", vertelt ze. Vooral in Bulgaarse dorpen op het platteland gebeurt dat. Paskaleva noemt deze groep 'Skypekinderen', omdat ze hun ouders vooral via videobellen zien.

'Aan hun lot overgelaten'

De cijfers liegen er niet om: "25 procent van de kinderen wordt hun ouders achtergelaten. Daarvan werkt ten minste één ouder in het buitenland." In het beste scenario groeien de kinderen dan op bij hun opa en oma. Toch worden ze in sommige gevallen echt aan hun lot overgelaten, weet de onderzoeker.

Een van de dorpen die vanwege arbeidsmigratie leegloopt is Banitsa. Het dorp ligt op zo'n twee uur rijden van de drukke hoofdstad Sofia, maar tekent zich door straten met leegstaande huizen en auto's waar lange tijd niemand gebruik van heeft gemaakt.

Lege straten, vervallen huizen

Marco woont in het dorp en heeft veel mensen zien vertrekken. De huizen van zijn buren zijn vervallen. "Hier is de hele straat nauwelijks nog bewoond", vertelt hij. Zelf is hij na 8 maanden in Spanje te hebben gewerkt teruggekomen met zijn echtgenote. "We hebben bijna alles opzij kunnen zetten en konden toen een huis kopen, dat we zelf hebben opgeknapt."

De ouders van zijn 15-jarige neefje Ventislav werken ook in West-Europa. Zijn neefje is zelf, zodra hij wat ouder is, ook van plan om te vertrekken. "Ik oefen op mijn Engels en wil zodra ik 18 jaar ben net als mijn vader naar het Verenigd Koninkrijk. Dan kan je vijf keer zo veel verdienen als hier in Bulgarije."

'Iedereen wil hier weg'

Jirgina loopt met haar dochtertje Theodora terug van school naar huis. Haar echtgenoot is in Zwitserland aan het werk in de landbouw. Ze gaat zelf waarschijnlijk ook, richting de zomer, om wat extra geld te verdienen.

"Iedereen wil hier weg", vertelt ze. "In de zomer is hier bijna niemand. Dan is iedereen in andere landen aan het werk om geld te verdienen."

Grootouders hebben geen controle

De schooldirectrice van de plaatselijke school in Banitsa, Temenuzhka Tomchovksa, maakt zich grote zorgen. Ze merkt de effecten van het feit dat veel ouders het grootste deel van het jaar ver van hun kinderen zijn.

"De grootouders hebben minder controle over de kinderen en dat merk je. Een kind hoort bij de ouders op te groeien. Soms zijn er geen grootouders, en worden ze voor lange tijd alleen gelaten."

'Overheid moet ingrijpen'

"Het is een paradox, want hun ouders werken in het buitenland om geld te verdienen. Het is óf economische steun óf negatieve sociale impact op hun kinderen. Denk aan depressie, het gebruik van drugs of eerder school verlaten om te gaan werken", zegt econoom Paskaleva.

Ze maakt zich zorgen om haar land: "Als de overheid niet ingrijpt, heeft dit vergaande gevolgen voor onze economie en het leven van de kinderen die hier opgroeien"